Η απόφασή του αυτή εξέπληξε ακόμη και τους συμμάχους του στην κεντροδεξιά, οι οποίοι δεν ανταποκρίθηκαν θετικά στο νέο κάλεσμα του Καβαλιέρε. Αντίθετα, τον αποδοκίμασαν δημοσίως μιλώντας για προπαγάνδα, δηλώνοντας ότι δεν θα μετέχουν στο νέο θέατρο του Μπερλουσκόνι.

Ο πιο σκληρός του επικριτής, ο μέχρι σήμερα στενότερος και πιο σημαντικός σύμμαχός του στην κεντροδεξιά Τζιανφράνκο Φίνι της Εθνικής Συμμαχίας (ΑΝ) που δήλωσε ότι «δεν αξίζει καν να το συζητήσει». Την ίδια στάση κράτησαν ο Ουμπέρτο Μπόσι της Λέγκας του Βορρά και ο Πιέρ Φερντινάντο Καζίνι του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος.

Ο Μπερλουσκόνι, πάντως, δεν φαίνεται να έχει χρόνο να σχολιάσει τη στάση αυτή καθώς προετοιμάζεται για τις 2 Δεκεμβρίου, ημερομηνία που θα ανακοινώσει επίσημα την ίδρυση του Κόμματος της Ελευθερίας ή Κόμματος του Λαού, καθώς δεν έχει καταλήξει ακόμη στην ονομασία του.

Προϋπολογισμός με χίλια ζόρια

Η κίνηση ήρθε λίγες μέρες μετά την ψήφιση του προϋπολογισμού του 2008 που, αν και δύσκολα, κατάφερε να περάσει από Βουλή και Γερουσία ο Ρομάντο Πρόντι διατηρώντας ζωντανή την κυβέρνησή του.

Πολιτικοί αναλυτές αλλά και ο ηγέτης του νέου Δημοκρατικού Κόμματος της κεντροαριστεράς Βάλτερ Βελτρόνι υποστήριξαν ότι το γεγονός αυτό υπήρξε καθοριστικό για τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ο οποίος δεν κατάφερε να ρίξει την κυβέρνηση μιας ομολογουμένως εύθραυστης κεντροαριστερής συμμαχίας που τον τελευταίο καιρό χάνει διαρκώς τη δημοφιλία της.

Τις ημέρες προ του προϋπολογισμού, οι συνεχείς διαφωνίες στους κόλπους της κυβέρνησης Πρόντι και οι καταψηφίσεις σημαντικών τροπολογιών της παρουσίαζαν μια εικόνα διάλυσης. Αυτό ήταν, άλλωστε, αναμενόμενο, καθώς οι συμμαχίες μεταξύ των κομμάτων, εξαιτίας του εκλογικού νόμου, συχνά απειλούν την επιβίωση των κυβερνήσεων.

Ετσι, μία ακόμη φορά τίθεται το θέμα της αλλαγής του εκλογικού νόμου που δημιούργησε ο Μπερλουσκόνι στην πρωθυπουργία του και της διαμόρφωσης ενός νέου πολιτικού σκηνικού, που θα δίνει τη δυνατότητα αυτόνομης και ισχυρής κυβέρνησης στο κόμμα που θα πλειοψηφεί. Υπέρ αυτής της αλλαγής έχουν ταχθεί ο Μπερλουσκόνι και ο Φίνι, αλλά και ο Πρόντι με τον Βελτρόνι φλερτάροντας με το γερμανικό μοντέλο.

Αντε πάλι το γερμανικό μοντέλο

Δηλαδή, επιστροφή στην απλή αναλογική με μπόνους για το πρώτο κόμμα και μίνιμουμ ποσοστό ψήφων για την είσοδο των κομμάτων στη Βουλή. Σημείο με το οποίο διαφωνούν τα μικρότερα κόμματα η δύναμη των οποίων κυμαίνεται πολύ χαμηλότερα του 5% που προβλέπει το γερμανικό σύστημα.

Κι ενώ έχουν ξεκινήσει οι συζητήσεις ώστε να υπάρξει λύση κοινής αποδοχής, ο Σίλβιο διαφοροποίησε ξαφνικά την περασμένη εβδομάδα τη στάση του: Δήλωσε ότι συζητά μόνο για την αλλαγή του εκλογικού νόμου κι όχι για τις μεταρρυθμίσεις που ο Βελτρόνι, ως εκπρόσωπος της κεντροαριστεράς, εντάσσει στο πακέτο των συνομιλιών.

Γνώμη, όμως, άλλαξε και για το πολιτικό του μέλλον, καθώς αποφάσισε να προχωρήσει αυτή τη φορά, χωρίς τη βοήθεια των μέχρι σήμερα συμμάχων του. Πολλοί χαρακτήρισαν την κίνηση πολιτική αυτοκτονία, καθώς ρισκάρει να τον αφήσει στο περιθώριο εάν δεν καταφέρει να κερδίσει τις επόμενες εκλογές, όποτε αυτές γίνουν.

Για τον Μπερλουσκόνι, ωστόσο, η ίδρυση του νέου κόμματος, που το γερμανικό «Spiegel» χαρακτήρισε «παλιό κρασί σε νέο μπουκάλι», είναι μια στροφή προς όλους τους ψηφοφόρους, που τον απαλλάσσει από το αμαρτωλό παρελθόν των συμμάχων του.

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ