Ενας από τους σημαντικότερους ηθοποιούς του 20ού αιώνα και αξέχαστος στον ρόλο του αντισυνταγματάρχη Τόμας Εντουαρντ Λόρενς (T. E. Lawrence) στον «Λόρενς της Αραβίας», ο Πίτερ Ο Τουλ, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 81 ετών. Ο διάσημος καλλιτέχνης απεβίωσε, χθες, στο νοσοκομείο Ουέλινγκτον στο Λονδίνο, μετά από μακρόχρονη μάχη με ασθένεια.

Ηθοποιός σημαντικός τόσο του θεάτρου όσο και του κινηματογράφου είχε τιμηθεί στην καριέρα του με πολλά βραβεία, μεταξύ των οποίων τέσσερις Χρυσές Σφαίρες, ένα Βραβείο της Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, ένα Βραβείο Εμι και ένα Τιμητικό Βραβείο Οσκαρ το 2003 για το συνολικό του έργο. Ωστόσο, παρότι έχει προταθεί οκτώ φορές για Οσκαρ, δεν κατάφερε ποτέ να το κερδίσει, κατέχοντας ένα μοναδικό ρεκόρ.

Ο Πίτερ Ο' Τουλ γεννήθηκε το 1932, με μερικές πηγές να δίνουν ως τόπο γέννησής του την Κονεμάρα της Ιρλανδίας και άλλες το Λιντς της Αγγλίας, όπου μεγάλωσε. Ο ίδιος δεν ήταν βέβαιος για τον τόπο ή την ημερομηνία γέννησής του, όπως σημείωνε στην αυτοβιογραφία του.

Οταν τελείωσε το σχολείο, και πριν αποφασίσει να γίνει ηθοποιός, άρχισε να εργάζεται ως εκπαιδευόμενος δημοσιογράφος και φωτογράφος, έως ότου κλήθηκε να υπηρετήσει τη θητεία του στο Βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό. Ο ίδιος έχει δηλώσει, το 2006, ότι το όνειρό του ήταν να γίνει ποιητής ή ηθοποιός.

Παρακολούθησε με υποτροφία μαθήματα υποκριτικής στη Βασιλική Ακαδημία της Δραματικής τέχνης από το 1952 έως το 1954, αφού νωρίτερα είχε απορριφθεί από τη σχολή δραματικής τέχνης του Θεάτρου Abbey, από τον διευθυντή Ερνεστ Μπλάιθ, επειδή δεν μπορούσε να μιλήσει ιρλανδικά. Συμφοιτητές του στην Ακαδημία ήταν οι Αλμπερτ Φίνεϊ, Αλαν Μπέιτς, Ρίτσαρντ Χάρις και Μπράιαν Μπέντφορντ.

Στη σκηνή ανέβηκε για πρώτη φορά σε ηλικία 17 ετών στο Λονδίνο και στη συνέχεια ερμήνευσε έργα του Σαίξπηρ, πριν γίνει διάσημος με τον «Λόρενς της Αραβίας» σε σκηνοθεσία Ντέιβιντ Λιν. Ο ρόλος τού Τόμας Εντουαρντ Λόρενς τον έκανε γνωστό στους θεατές των ΗΠΑ και του απέφερε την πρώτη από τις οκτώ υποψηφιότητές του για το Οσκαρ Α' Ανδρικού ρόλου. Σημειώνουμε ότι ο Μάρλον Μπράντο δεν ήταν διαθέσιμος για τον ρόλο και ο Αλμπερτ Φίνεϊ τον απέρριψε. Η ερμηνεία του Ο' Τουλ αξιολογήθηκε ως η κορυφαία μεταξύ των 100 μεγαλύτερων ερμηνειών όλων των εποχών από το περιοδικό Premiere.

Ερρίκος Β'
Ο Ο' Τουλ είναι ένας από τους ελάχιστους υποψήφιους για Οσκαρ ηθοποιούς που προτάθηκε δύο φορές για τον ίδιο ρόλο σε δύο διαφορετικές ταινίες ερμηνεύοντας τον Ερρίκο Β' της Αγγλίας στις ταινίες «Μπέκετ» (Becket, 1964) και «Το λιοντάρι του χειμώνα» (The Lion in Winter, 1968). Επαιξε τον ομώνυμο ρόλο στον «Αμλετ» σε σκηνοθεσία του Λόρενς Ολίβιε (1963). Το 1980 έτυχε ευρείας αποδοχής από τους κριτικούς για την ερμηνεία του ως σκηνοθέτης στην ταινία «Στάντμαν, ο ριψοκίνδυνος δραπέτης».

Η ερμηνεία του ως Μάκβεθ το 1980 θεωρείται συχνά ως μία από τις μεγαλύτερες καταστροφές στη θεατρική ιστορία, όμως ανάκτησε τη θεατρική υπόληψή του με τις ερμηνείες του ως Τζον Τάνερ στο «Ανθρωπος και υπεράνθρωπος» και ως Χένρι Χίγκινς στον «Πυγμαλίωνα», ενώ κέρδισε το Βραβείο Λόρενς Ολίβιε για την ερμηνεία του στο έργο «Jeffrey Bernard is Unwell» (1989).


Αν και τον Ιούλιο του 2012 ανακοίνωσε πως έφτασε η στιγμή να αποχαιρετίσει το θέατρο και τον κινηματογράφο, φαίνεται πως δεν άντεξε τον «ρόλο» του συνταξιούχου και ετοιμαζόταν να επιστρέψει στο σινεμά με το «Katherine of Alexandria», ένα κινηματογραφικό δράμα εποχής σε σκηνοθεσία του Μάικλ Ρέντγουντ. Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 λίγο έλειψε να χάσει τη ζωή του από σοβαρές ασθένειες, εξαιτίας της υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ. Το 1978 έφτασε ένα βήμα πριν από τον θάνατο εξαιτίας αιματολογικής διαταραχής. Τελικά ανάρρωσε και επέστρεψε στη δουλειά, αν και πλέον έβρισκε δυσκολότερα ρόλους σε ταινίες, με αποτέλεσμα να εμφανίζεται περισσότερο στην τηλεόραση και σποραδικά στο θέατρο.

Σε συνέντευξή του, ο Ο' Τουλ αποκάλυψε ότι γνώριζε από στήθους και τα 154 σονέτα του Σαίξπηρ, τα οποία ο ίδιος διάβαζε καθημερινά, και θεωρούσε ότι αυτά συγκαταλέγονται μεταξύ των καλύτερων αγγλικών ποιημάτων. Είχε δηλώσει ότι ο ηθοποιός που τον επηρέασε περισσότερο ήταν ο Ερικ Πόρτερ. Θεωρούσε ότι η διαφορά μεταξύ των ηθοποιών του χθες και του σήμερα είναι ότι οι ηθοποιοί της γενιάς του εκπαιδεύονταν για «θέατρο, θέατρο, θέατρο».


Η πρόκληση για τον ηθοποιό είναι «να χρησιμοποιεί τη φαντασία του για να συνδεθεί με το συναίσθημά του» έλεγε και ότι «οι καλοί ρόλοι κάνουν τους καλούς ηθοποιούς». Είχε τρία παιδιά (δύο από τη σύζυγό του, ηθοποιό, Σαν Φίλιπς κι ένα από τη φιλενάδα του, το μοντέλο Κάρεν Μπράουν). Είχε γράψει αυτοβιογραφικά βιβλία.

ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ
Οι οκτώ υποψηφιότητες, η άρνηση και το γράμμα στην Ακαδημία

Ούτε μία, ούτε δύο αλλά... οκτώ φορές έφτασε στην τελετή των Οσκαρ ως υποψήφιος ο Πίτερ Ο' Τουλ αλλά έφυγε με άδεια χέρια. Το 2003, η Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών τον τίμησε με τιμητικό Οσκαρ για τον συνολικό όγκο της δουλειάς του και την ισόβια προσφορά του στον κινηματογράφο. Ο Ο' Τουλ αρχικά αρνήθηκε να το αποδεχθεί και έγραψε ένα γράμμα στην Ακαδημία λέγοντας ότι «αφού είμαι ακόμη στο παιχνίδι και θα μπορούσα να κερδίσω τον αγαπητό λεχρίτη στα ίσια, θα μπορούσε παρακαλώ η Ακαδημία να αναβάλει την τιμή μέχρι να γίνω 80;». Η Ακαδημία τον πληροφόρησε ότι θα του απένειμαν το βραβείο είτε το ήθελε είτε όχι. Εκτός από αυτό, τα παιδιά του τον επέπληξαν λέγοντας ότι αυτή ήταν η μεγαλύτερη τιμή που θα μπορούσε κάποιος να λάβει στη βιομηχανία του κινηματογράφου. Ο Ο' Τουλ τελικά συμφώνησε να εμφανιστεί στην τελετή και να δεχθεί το τιμητικό του Οσκαρ, το οποίο του παραδόθηκε από τη Μέριλ Στριπ.

ethnos

Αυτό το κείμενο εκτυπώθηκε από το hellenicvoiceny.com, στη διεύθυνση
: http://www.hellenicvoiceny.com/index.php?option=com_content&task=view&id=8177&Itemid=30