«Κοινωνικό Κέντρο» vs «Μεσαίου Χώρου»

 Όταν στα αχανή και πλειοψηφικά «Μεσαία Στρώματα», οι «Μεσαίες Τάξεις», με τις «πολυσθενείς» και πολυδαίδαλες κοινωνικές διακλαδώσεις τους επικρατεί η ευημερία και η δυναμική της ανόδου, το «Πολιτικό Εκκρεμές» πηγαίνει προς τα Δεξιά. Οι «ανερχόμενοι Πολίτες του Μεσαίου Χώρου» ζητούν τη διασφάλιση των νέο-αποκτηθέντων προνομιών τους. [...]

 Όταν επικρατεί το «Βαρομετρικό χαμηλό» του Φόβου και της ανασφάλειας, όταν αρχίζουν κοινωνικο-οικονομικά να συνθλίβονται, όταν η κρίση έχει διάρκεια, βάθος και αλλάζει τα STATUS της ζωής και της ανέλιξης των λεγόμενων «Μεσαίων Στρωμάτων», τότε αρχίζουν να αλλάζουν με βαθμιαίες διακυμάνσεις οι επιλογές και οι συμπεριφορές τους. Όταν επικρατεί ο Φόβος της πτώσης και της απώλειας τόσου του κοινωνικού, οικονομικού και καταναλωτικού STATUS, όσο και της φαντασίωσης για γρήγορη και απρόσκοπτη ανέλιξη, τότε το «Πολιτικό Εκκρεμές» του «Κοινωνικού Κέντρου» και του «Μεσαίου Χώρου» πηγαίνει προς την Κεντρο-Αριστερά και την Άλλη Αριστερά. 

 Διπολισμός και Κυβερνήσεις Συνεργασίας Τώρα πια διανύουμε ένα νέο ιστορικό κύκλο, που πρέπει να έχει ως συστατικό στοιχείο το Διπολισμό και όχι το Δικομματισμό.

 Οι Κυβερνήσεις Συνεργασίας συνάδουν και αντιστοιχούν περισσότερο τόσο με τη συνθετότητα και την προοπτική των σύγχρονων Κοινωνιών όσο και με τις απαιτούμενες ευρύτερες πολιτικές και κοινωνικές συναινέσεις για τη Διακυβέρνησή τους.

 Είναι σαφές ότι οι Κυβερνήσεις Συνεργασίας μπορούν και πρέπει να σηματοδοτούν μία σαφή οριοθέτηση, μια αντιπαράθεση των Δημοκρατικών και Προοδευτικών Δυνάμεων, των Δυνάμεων του Εκσυγχρονισμού, των Μεταρρυθμίσεων και των Αλλαγών με τις Δυνάμεις της Δεξιάς, του αναχρονισμού, του συντηρητισμού και του Νεο-φιλελευθερισμού.[...]

Όλες οι συνιστώσες της Σύγχρονης Δημοκρατικής Αριστεράς και της ευρύτερης Κεντρο-Αριστεράς, μαζί με τα Κοινωνικά Κινήματα και τα Κινήματα Κοινωνικής Κριτικής, μας υποχρεώνουν να δοκιμάσουμε τα όρια της συνέπειάς μας ανάμεσα στα λόγια και τις πράξεις. Μας υποχρεώνουν να ξεπεράσουμε τα χαρακώματα, τα σύνορα και τα «Μικρομάγαζα» ή τα «Μεγάλα Γωνιακά Μαγαζιά». [...]

Να δημιουργήσουμε ένα Νέο Συνασπισμό Εξουσίας με πολιτική και κοινωνική πολυμορφία, με ιδεολογική και πολιτισμική πολυχρωμία, που μέσα από ένα συνεκτικό και ιεραρχημένο πρόγραμμα να σηματοδοτεί οράματα, να ανοίγει νέους ορίζοντες και προοπτικές.[...]

Το ΠΑΣΟΚ έχει χρέος να αρχίσει ένα γόνιμο, ουσιαστικό και ειλικρινή διάλογο με συναφείς και συγγενείς κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις για να διαμορφωθεί ένα κοινό και πλουραλιστικό πλαίσιο αναφοράς με αναζητήσεις, με θέσεις, με δράσεις, με πρωτοβουλίες, με αγωνίες, με συνεργασίες, με προγραμματικές συγκλίσεις.

 Οι... ΠΑΕ της Πολιτικής

Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι εάν το ΠΑΣΟΚ βυθιστεί σε μία παρατεταμένη κρίση και τη «Δαμόκλεια Σπάθη» της απαξίωσης, της συρρίκνωσης και των πολυδιασπάσεων, τότε η κρίση αυτή θα σημάνει έναν «τεκτονικό» σεισμό για όλο το Πολιτικό Εποικοδόμημα της Μεταπολίτευσης.

 Αυτός ο σεισμός θα παρασύρει τους πάντες και τα πάντα και η κρίση θα αγκαλιάσει «θανάσιμα» όλα τα Κόμματα με πρώτο και καλύτερο τη Ν.Δ. αλλά και τα Κόμματα της Αριστεράς και τους άλλους Πολιτικούς Σχηματισμούς όπως και τα Κοινωνικά Κινήματα.

 Ο κατακερματισμός του πολιτικού σκηνικού και οι πολυδιασπάσεις των μεγάλων κομμάτων πίσω από τη φαινομενική έκρηξη του πλουραλισμού θα έχουν ως επακόλουθο μια παρατεινόμενη ακυβερνησία με εντεινόμενη απαξίωση και φθορά της Πολιτικής, με πιστοποιημένη αναξιοπιστία και ανικανότητα των Πολιτικών και των Κομμάτων.

Έτσι θα ανοίξει ο ασκός του Αιόλου. Μέσα σε μια κοινωνικο-πολιτική δίνη μπορούν να εμφανιστούν Τοπικιστικά Κινήματα και νεόκοποι ηγέτες, που θα απειλούν τη συνοχή του εθνικού μας χώρου και θα ακυρώνουν την αλληλεγγύη των Περιφερειών και τους δεσμούς των Πόλεων στο όνομα πάντα της αυτονομίας, της δημοκρατίας και της ισότητας.

Ήδη στο στερέωμα της Χώρας κυοφορούνται αρκετοί υποψήφιοι για έναν αυθεντικό ή κακέκτυπο ρόλο Έλληνα Μπόσι. Μέσα σε αυτή τη δίνη μπορούν να εμφανιστούν «Εμβόλιμα» και «Υπάκουα» και «Μετα-μορφισμένα» Κόμματα, ως μικρές και μεσαίες [Ποδοσφαιρικές (...ή Πολιτικές...) Ανώνυμες Εταιρείες] Π.Α.Ε. της Πολιτικής.

Αυτά τα νεοπαγή, τηλεγενή και ίσως θνησιγενή Κόμματα με τα πλασαρισμένα παντού «Λαμπερά ονόματα», με τους πολυδιαφημιζόμενους «άφθαρτους», χαμογελαστούς (...χαμογελαστές...) και συναινετικούς Πολιτικούς, με τους τηλεγενείς διάττοντες αστέρες της Πολιτικής θα αποτελούν τη συγκεκαλυμμένη ή και την απροκάλυπτη θεσμική έκφραση: είτε ενός «συμμαχικού» και «ΗΠΑ-υποταγμένου» Ρεύματος,  είτε μιας υπάρχουσας και πανταχού παρούσας αιμομικτικής σχέσης ανάμεσα στα οικονομικά συμφέροντα, τα ΜΜΕ και την πολιτική.

 Αυτό το παιχνίδι έχει ανοίξει εδώ και πολλούς μήνες με προεξάρχοντες τους διάφορους σοβαροφανείς διαμορφωτές της κοινής γνώμης, οι οποίοι πασχίζουν να διαμορφώνουν επιλεκτικές γέφυρες και εκλεκτικές συγγένειες ανάμεσα στους «Άριστους» των δύο Κομμάτων, της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ. 

 Όμως για όλες αυτές «τις εντός εκτός και επί τα αυτά» διεργασίες οι υποβολείς δεν λένε το μυστικό γιατί οι «Άριστοι» μπορεί να είναι απλώς «Αρεστοί». Η απόσταση είναι πολύ μικρή στις δύο κατηγορίες Πολιτικών γιατί οι δύο Λέξεις απλώς διαφέρουν σε γράμμα και σε έναν τόνο.

Δυστυχώς οι σοβαροφανείς αναλυτές και διαμορφωτές της κοινής γνώμης δεν εκτίθενται μόνον οι ίδιοι αλλά εκθέτουν πολλές φορές άδικα και ορισμένους ικανούς και άξιους Πολιτικούς.

 Το ΠΑΣΟΚ έχει χρέος και οφείλει... Να δώσει δύναμη, περιεχόμενο και αξία στην Πολιτική, στους συλλογικούς Θεσμούς και τους Πολίτες με τέσσερις οριοθετήσεις και αρνήσεις. Να αρνηθεί και να οριοθετηθεί ριζικά με την «Κομματο-Κρατία», ως μία ιδιότυπη εξουσία των Κομμάτων, που παραπέμπει σε ακρωτηριασμένες Δημοκρατίες υποταγμένες στο «Κόμμα - Κράτος», στα πελατειακά του δίκτυα, στους Ημετέρους και Εκλεκτούς.

 Να αρνηθεί και να οριοθετηθεί ριζικά με την «ΜΕDΙΟκρατία», ως μία ιδιότυπη εξουσία των ΜΜΕ, που παραπέμπει με δεδομένες τις «αιμομικτικές σχέσεις» ανάμεσα στα ΜΜΕ και στα οικονομικά συμφέροντα στις ευάλωτες και αιχμάλωτες Δημοκρατίες.  

Σε κάθε περίπτωση ο Κυρίαρχος Λαός πάντα με την ετυμηγορία και οι Πολίτες με τη δύναμή τους δεν μπορούν να μένουν απαθείς και παροπλισμένοι στη γωνιά και «εκτός των τειχών».

Δεν μπορούν να μένουν στο σπίτι τους εξαρτημένοι και παθητικοί, προεξοφλημένοι και αλλοτριωμένοι θεατές της «εικονικής» ημερήσιας διάταξης και της «εικονικής» πραγματικότητας, που επιλέγουν τα ΜΜΕ και κυρίως η Τηλεόραση μαζί με τους Διαφημιστές και τους Χορηγούς «πριν από εμάς για εμάς».

Το ΠΑΣΟΚ έχει χρέος μέσα σε ένα κόσμο ανοιχτών συνόρων και κοσμογονικών αλλαγών, να αποσαφηνίσουμε την ταυτότητα, τους στόχους και τον προορισμό του Κινήματός μας.

 Το ΠΑΣΟΚ μαζί με την ευρύτερη Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη οφείλει να αποκτήσει και πάλι την πρωτοβουλία κινήσεων. Για να θεμελιώσουμε ξανά με σύγχρονους όρους και σαφή κοινωνικά προτάγματα την ιδεολογική ηγεμονία και την προγραμματική δεσπόζουσα θέση του Κινήματός μας τόσο στο κέντρο του πολιτικού, κοινωνικού και αξιακού φάσματος όσο και στους προσανατολισμούς της ριζοσπαστικής Κεντρο-Αριστεράς και της Δημοκρατικής Αριστεράς.

Για να χαράξουμε νέους δρόμους νίκης και ελπίδας για τον Ελληνισμό, την Ελλάδα και τους Έλληνες αφήνοντας τα θετικά αποτυπώματά μας στο νέο ιστορικό κύκλο του 21ου αιώνα.

Αυτό το κείμενο εκτυπώθηκε από το hellenicvoiceny.com, στη διεύθυνση
: http://www.hellenicvoiceny.com/index.php?option=com_content&task=view&id=731&Itemid=39