Αγανακτισμένοι, απογοητευμένοι, αποσυντονισμένοι και ένα σωρό ακόμα λέξεις που αρχίζουν με το στερητικό άλφα, θα μπορούσαν κάλλιστα να αποτυπώσουν την σημερινή εικόνα του μέσου Έλληνα πολίτη.

Διαχρονικό το “ρουσφέτι” ,όπως επίσης διαχρονική και χιλιοακουσμένη η τακτική αποκατάστασης των “δικών” μας παιδιών. Σας θυμίζει κάτι;

Σε αγαστή συνεργασία η κοινωνία και μεγάλη μερίδα της πολιτικής εξουσίας της μεταπολιτευτικής περιόδου στην μαμά Ελλάδα, έστησαν το δικό τους αυθαίρετο οικοδόμημα και βολεύοντας αλόγιστα τα “δικά” τους παιδιά, κατάφεραν να δημιουργήσουν τον σημερινό γίγαντα του δημόσιου τομέα, ο οποίος μόλις και μετά βίας στηρίζεται στα ξύλινα πόδια του.

Ακόμη και όταν δεν υπήρχαν θέσεις με υπαρκτό αντικείμενο εργασίας, οι προσλήψεις υπό την άσκηση της πολιτικής επιρροής επιτυγχάνονταν με ταχύτατους ρυθμούς, επιβεβαιώνοντας τουλάχιστον σε αυτό τον τομέα, ότι η κρατική μηχανή επαγρυπνεί και εργάζεται ακούραστα για το καλό μας….

Στρατιές οι καλοπληρωμένοι εργατοπατέρες των διαφόρων οργανισμών του δημοσίου τομέα, κάποιοι δε εξ’ αυτών, αφού είχαν συμπληρώσει τα κομματικά τους ένσημα αντιπολιτευόμενοι σθεναρά την κυβέρνηση, αξιώθηκαν την κατάλληλη στιγμή να τα εξαργυρώσουν ανάλογα καταλαμβάνοντας σημαντικές θέσεις στον δημόσιο τομέα, ενώ σε άλλες περιπτώσεις κάποιοι λαοπρόβλητοι εργατοπατέρες, προωθήθηκαν μέχρι και στα έδρανα των εκλεγμένων της βουλής.

Κανείς όμως από όλους αυτούς, αλλά ούτε και από τις διάφορες τοπικές κοινωνίες δεν διαμαρτυρήθηκε, όταν ο τοπικός βουλευτής “τακτοποιούσε” τα αιτήματα τους εις βάρος κάποιων άλλων. Όπως επίσης κανένας δεν εναντιώθηκε υψώνοντας το ανάστημα του, απέναντι στην πασίγνωστη συναλλαγή εξαγοράς ψήφων.

Δημοσιοϋπαλληλίκι και των γονέων .“Να τρουπώσω” όπως έλεγαν και οι παλαιότεροι “και μετά εννιά έχει ο μήνας”. Μήπως αυτό το θυμάται κανείς μας σήμερα;

Αυτό το κείμενο εκτυπώθηκε από το hellenicvoiceny.com, στη διεύθυνση
: http://www.hellenicvoiceny.com/index.php?option=com_content&task=view&id=6607&Itemid=34