Εάν θα πιέσουν ή όχι οι Ευρωπαίοι τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να στηρίξει τα νέα κυβερνητικά μέτρα και εάν θα ενδώσει ή όχι ο κ. Αντ. Σαμαράς τις πιέσεις αυτές υπερεθνικών κέντρων, είναι κάτι που αφορά πρωτίστως τον ίδιο και το πολιτικό μέλλον του – άντε και την παράταξή του…

Εάν η κυβέρνηση υιοθετήσει ή όχι την πρόταση του υπουργού Υγείας κ. Ανδρέα Λοβέρδου, όλες οι μεγάλες κυβερνητικές αποφάσεις ή τομές να υπογράφονται από όλα τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου, ώστε να σταματήσουν οι προσωπικές στρατηγικές, εις βάρος των άλλων, και ώστε να εξαλειφθεί η διγλωσσία και η πολυγλωσσία και η αναβλητικότητα και η απροθυμία συμπόρευσης όλων, είναι κάτι που αφορά την κυβέρνηση και ειδικά τον πρωθυπουργό!..

Εάν ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος πιστεύει ότι προσφέρει υπηρεσία στον τόπο κατά τις χαλεπές αυτές ώρες αποκαλώντας δημοσίως την κατακερματισμένη Αριστερά… δογματική, είναι κάτι που αφορά τον ίδιο και τον πρωθυπουργό, του οποίου αποτελεί τη φωνή…

Ολα αυτά όχι μόνο δεν ενδιαφέρουν τον Λαό, όχι μόνο δεν τον αφορούν, όχι μόνο τα θεωρεί μικρόψυχα και μικρόνοα, αλλά και τον εξοργίζουν, διότι του υπενθυμίζουν πόσο μικροί και ασημαντολόγοι είναι οι άνθρωποι, οι οποίοι, αφού δημιούργησαν το μεγαλύτερο κομμάτι της κρίσης, τώρα, ανασκουμπώθηκαν, λέει, προκειμένου «να βγάλουν τον τόπο από την κρίση».

Του υπογραμμίζει με τι ασχολούνται εκείνοι που ανέλαβαν αυτοβούλως να… «τον σώσουν»!

Τον ελληνικό Λαό τον ενδιαφέρει να μάθει επίσημα τι ακριβώς έγινε στο Λουξεμβούργο την περασμένη Παρασκευή, διότι έχει την αίσθηση ότι όσα έγιναν ή επιχειρήθηκαν να γίνουν στο Μεγάλο Δουκάτο συναρτώνται με τον μισθό του, με τη σύνταξή του, με την εργασία του, με την ανεργία του, με την αφαίμαξή του, με την επιδρομή εναντίον του γλίσχρου εισοδήματός του, με το ζοφερό μέλλον των παιδιών του…

Για όλα αυτά, όμως, όλοι εκείνοι που έστειλαν τον υπουργό Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου στο Λουξεμβούργο μέσω Μονάχου (προκειμένου να διασφαλίσουν τη μυστικότητα της σύναξης και της συζήτησης), τηρούν αιδήμονα σιγή – και ας γνωρίζουν ήδη, και οι Τούρκοι ακόμη, την ατζέντα της σύσκεψης…

Αρκεί να μην τη μάθει ο εχθρός ελληνικός Λαός – αρκεί να μένει στο σκοτάδι ο, το πάλαι ποτέ, κυρίαρχος, «από τον οποίο πηγάζουν όλες οι εξουσίες και υπέρ του οποίου ασκούνται…».

Διότι, αν τα ζωτικότερα ζητήματα του ελληνικού Λαού γίνονται αντικείμενο μυστικής διαπραγμάτευσης, σημαίνει ότι είναι εις βάρος του Λαού και οι εκπρόσωποι της Εξουσίας φοβούνται τις αντιδράσεις του. Και διότι, αν επιχειρήθηκε διαπραγμάτευση με τους όρους εκείνους που έγινε πριν από ένα χρόνο (δηλαδή, άνευ όρων!), τότε οπλίζουν το πιστόλι για τη χαριστική βολή στον κρόταφο του Λαού.

Ποιος, άλλωστε, δεν το θυμάται; Στις 25 Μαρτίου του 2010, στις Βρυξέλλες, έδωσαν στον κ. Γ. Παπανδρέου το γεμάτο πιστόλι που αξίωνε, προκειμένου να… φοβίσει τις Αγορές! Και τι έγινε;

Αντί να το στρέψει εναντίον των κερδοσκόπων, το χρησιμοποίησε προκειμένου να εξαναγκάσει την ελληνική κοινωνία να επιστρέψει στις αρχές του 20ού Αιώνα!

Αδέσμευτος τύπος

Αυτό το κείμενο εκτυπώθηκε από το hellenicvoiceny.com, στη διεύθυνση
: http://www.hellenicvoiceny.com/index.php?option=com_content&task=view&id=6438&Itemid=33