Σ' αυτή την παράσταση, σύμφωνα με τη νεοϋορκέζικη εφημερίδα, ο σκηνοθέτης εμφανίζεται πιστός στο πνεύμα του πρωτότυπου κειμένου του Σοφοκλή, το οποίο έχει επεξεργαστεί συνεργαζόμενος στενά με τους ηθοποιούς και σε αντίθεση με άλλες σύγχρονες παραστάσεις αρχαίου δράματος όπου ο Χορός στέκει απόμακρος και σχολιάζει τα καθέκαστα ως «μια ομιλούσα ταπετσαρία», εδώ, τονίζεται στην κριτική, παίζει πρωταρχικό ρόλο, καθώς γίνεται διαμεσολαβητής ανάμεσα στην Ηλέκτρα, ένα άτομο με σχεδόν άγρια πάθη, και τους θεατές. Μέσω του Χορού, ο θεατής γίνεται αυτόπτης μάρτυρας και συμμετέχει στο δράμα.

Για την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, σημειώνεται ότι, «τόσο με την εμφάνιση όσο και με την κίνησή της, παίζει την Κλυταιμνήστρα χωρίς να αφήνει αμφιβολίες για τον διεφθαρμένο χαρακτήρα της ηρωίδας».

Για την Στεφανία Γουλιώτη, η οποία παίζει την Ηλέκτρα και βρίσκεται στη σκηνή σχεδόν καθ' όλη τη διάρκεια της παράστασης, επισημαίνεται ότι δεν επιτρέπει σε καμία στιγμή να μειωθεί η ένταση, ούτε καν στην τρυφερή στιγμή της συνάντησής της με τον αδερφό της Ορέστη (τον οποίο υποδύεται ο Απόστολος Τότσικας). «Η Ηλέκτρα της Γουλιώτη είναι συγκλονιστική, αλλά ταυτόχρονα εξαντλητική και δεν θα τη λέγαμε ακριβώς συγκινητική», υπογραμμίζεται.

Τέλος, για τις κοπέλες του Χορού τονίζεται ότι είναι ταλαντούχες και καταφέρνουν από τη μία να εκφράζει η καθεμία τα συναισθήματά της με διαφορετικό προσωπικό τρόπο και ένταση, και από την άλλη καταφέρνουν να κινούνται και να τραγουδούν μαζί ως ενιαίο σύνολο.

Στην κριτική γίνεται αναφορά στην τόσο πιστή στο πνεύμα του έργου λιτότητα των σκηνικών, στην «στοιχειωμένη» όπως την χαρακτηρίζει, μουσική του Alessandro Nidi και στη γεμάτη χάρη χορογραφία της Λίας Τσολάκη.

Το μόνο αρνητικό σχόλιο αφορά την χρήση υπέρτιτλων, που αποσπούν την προσοχή των θεατών από το θέαμα, η οποία όμως θεωρείται αναγκαία για όσους δεν γνωρίζουν την ελληνική γλώσσα.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ - ΜΠΕ