Εννιά σώθηκαν, 24 περιμένουν ακόμη. Η επιχείρηση απεγκλωβισμού των μεταλλωρύχων στην Χιλή ξεκίνησε με τις σειρήνες και τις καμπάνες των εκκλησιών να ηχούν σε ολόκληρη τη χώρα κι όλο το έθνος να δακρύζει από συγκίνηση καθώς αναρίθμητα μπαλόνια ανέβαιναν στον παγωμένο ουρανό.

Από τις 5 Αυγούστου, οι 33 μεταλλωρύχοι είχαν εγκλωβιστεί σε βάθος 700 κάτω από την επιφάνεια της γης, στο ορυχείο της ερήμου Ατακάμα της Χιλής.

Στο φως οι μεταλλωρύχοι
Με όλο τον πλανήτη να παρακολουθεί απευθείας μέσω των τηλεοπτικών συνδέσεων την πρωτοφανή επιχείρηση διάσωσης, οι πρώτοι πέντε ανθρακωρύχοι εμφανίστηκαν στην επιφάνεια της γης, ύστερα από 69 μέρες ασφυκτικής αιχμαλωσίας,  υλοποιώντας το «θαύμα» για το οποίο έκανε λόγο ο πρόεδρος της Χιλής, Σεμπαστιάν Πινιέρα ο οποίος είναι ένας από τους αυτόπτες μάρτυρες της επιχείρησης που αναμένεται να ολοκληρωθεί όχι νωρίτερα από 24 ώρες.
Ο απεγκλωβισμός γίνεται μέσω της ειδικής κάψουλας «Φοίνικας» [Phoenix], που κατασκεύασε το χιλιανό Ναυτικό και δανείζεται το όνομά της από το μυθικό πουλί που αναγεννιέται απ’ τις στάχτες του?Την κάψουλα «συνοδεύουν» εμπειρογνώμονες του πολεμικού ναυτικού και διασώστες. Το κάθε δρομολόγιο σωτηρίας για κάθε έναν από τους 33 εγκλωβισμένους διαρκεί 50 λεπτά.

Πρώτος ανασύρθηκε  δέκα λεπτά μετά τα μεσάνυχτα τοπική ώρα [πέντε και δέκα λεπτά το πρωί, ώρα Ελλάδας] ο 31 ετών Φλορένσιο Αβάλος, ο άνθρωπος που κινηματογράφησε τις σκηνές από το εσωτερικό του ορυχείου ? σκηνές που έκαναν τον γύρο του κόσμου συγκινώντας την υφήλιο.

Περήφανοι που είμαστε Χιλιανοί
Ο Αβάλος έπεσε στα γόνατα κι άγγιξε συγκινημένος την επιφάνεια της γης κάτω απ’ την οποία βρισκόταν εδώ και δυο μήνες. Αγκάλιασε τους δυο γιους και τη σύζυγό του πριν ο χιλιανός πρόεδρος Πινιέρα τον σφίξει στην αγκαλιά του.
«Μπορούμε να νιώθουμε περήφανοι που είμαστε Χιλιανοί» δήλωσε ο Πινιέρα.
Ο Αβάλος έδειχνε γερός, περπατώντας χωρίς βοήθεια και αγκαλιάζοντας πολλά από τα μέλη των σωστικών συνεργείων που μετείχαν στην επιχείρηση διάσωσής του. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε για ιατρικές εξετάσεις.

Ο αδελφός του Ρενάν Σίλβα είναι ακόμη εγκλωβισμένος.
Τον Αβάλος, ακολούθησε μετά από δεκαέξι λεπτά ο 39χρονος Μάριο Σεπούλβεδα, ο οποίος έπαιξε και το ρόλο του σχολιαστή στις μεταδώσεις των βιντεοσκοπήσεων.  Ο Σεπούλβεδα εμφανίστηκε κρατώντας μια μεγάλη κίτρινη τσάντα απ’ την οποία έβγαλε πέτρες και τις προσέφερε στους αξιωματούχους και τους διασώστες...
Ήταν σε εξαιρετική φόρμα και αντάλλαξε αστεία με το συγκεντρωμένο πλήθος αλλά και τον χιλιανό πρόεδρο. Αργότερα, καθισμένος δίπλα στα μέλη της οικογένειάς του απεύθυνε έκκληση για βελτίωση των συνθηκών εργασίας στη Χιλή. «Δεν μπορεί να μείνουν έτσι τα πράγματα. Πρέπει να γίνουν πολλές αλλαγές» είπε.

«Μαζί με το Θεό μαζί και με το διάβολο»
Όμως, είχε κι άλλα να πει. Μιλώντας σε τηλεοπτικό δίκτυο και θέλοντας να αποδώσει την ψυχική του κατάσταση στις 69 μέρες του εγκλωβισμού είπε: «Ήμουν μαζί με το Θεό, ήμουν μαζί και με το διάβολο» και συνέχισε, απευθύνοντας έκκληση να μην αντιμετωπιστούν οι διασωθέντες «σαν καλλιτέχνες ή δημοσιογράφοι. Θέλω να μου φέρονται σαν σε μεταλλωρύχο, σαν Μάριο Αντόνιο Σεπουλβέδα, εργάτη, μεταλλωρύχο».
Τρίτος  στη σειρά ανασύρθηκε ο Χουάν Ιγιάνες, 52 χρόνων, και ακολούθησε ο Βολιβιανός Κάρλος Μαμάνι, 23 χρόνων ο μοναδικός μη Χιλιανός μεταξύ των 33 μεταλλωρύχων.
Ανάμεσα στη θάλασσα με τις χιλιάνικες σημαίες που κουνιούνταν έξαλλα για να χαιρετίσουν τον κάθε ένα απ’ τους μεταλλωρύχους που απεγκλωβίζονταν, ήταν και μια μικρή ομάδα μικροσκοπικών βολιβιανών σημαιών που πάλλονταν από συγκίνηση για τον μοναδικό «ξένο» της ομάδας των εγκλωβισμένων, τον Κάρλος Μαμάνι.

Gracias Chile!
Η οικογένειά του παρακολουθούσε την διάσωσή του ζωντανά απ’ την τηλεόραση και εκεί τον είδε αμέσως να πέφτει στα γόνατα με το που βγήκε στην επιφάνεια της γης, να φιλάει το χώμα, ύστερα τη σύζυγό του που τον περίμενε και να φωνάζει: «Gracias, Chile!», «Ευχαριστώ, Χιλή!»
Ο πέμπτος στη σειρά ήταν και ο πιο νέος απ’ τους 33, ο 19χρονος Τζίμι Σάντσες, πατέρας ενός κοριτσιού τεσσάρων μηνών και εργαζόμενος στο ορυχείο μόλις πέντε μήνες.
Ο μεγαλύτερος σε ηλικία από  τους εγκλωβισμένους είναι 63 χρόνων και εργάζεται στο ορυχείο απ’ τα 12 του. Είναι ο  Μάριο Γκόμες που απεγκλωβίστηκε λίγο μετά τις 2.00.
Έκτος, ως εκείνη την ώρα διασωθείς, ο Οσμάν Αράγια, 30 ετών, τρομερά συγκινημένος έπεσε στην αγκαλιά της γυναίκας του. Κι έτσι συνεχίζεται και θα συνεχιστεί η επιχείρηση.
Οι παγιδευμένοι μεταλλωρύχοι θα φορέσουν τις ειδικές πράσινες στολές ? παρόμοιες με αυτές των αστροναυτών - που τους προστατεύουν από την υγρασία, καταγράφουν την πίεση και τη θερμοκρασία τους, θα μπουν στην κάψουλα, θα φορέσουν την συσκευή ενδοεπικοινωνίας με τα συνεργεία, θα κάνουν χρήση συσκευής οξυγόνου και θα φορέσουν ειδικά σκούρα γυαλιά για να προστατέψουν τα μάτια τους που έχουν εξασθενίσει από την συνεχή έκθεση στο φρικτό σκοτάδι της στοάς.

Τελευταίος ο καπετάνιος
Βάσει του προγραμματισμού διάσωσης, πρώτοι απεγκλωβίζονται οι πιο υγιείς αλλά κι όσοι έχουν μεγαλύτερη τεχνογνωσία για να συμβουλεύσουν τους διασώστες στην συνέχιση της επιχείρησης.
Στην συνέχεια θα ανασυρθούν οι σωματικά ασθενέστεροι ? ανάμεσά τους ένας διαβητικός, ένας υπερτασικός,  ένας με σκιά στους πνεύμονες και μερικοί άλλοι με αναπνευστικά προβλήματα.
Τελευταίος θα ανασυρθεί ο 54χρονος Αλμπέρτο Ιριμπαρέν. Σαν  καπετάνιος βυθισμένου πλοίου,  ο επικεφαλής των μεταλλωρύχων προσφέρθηκε να μείνει κάτω μέχρι να βγουν όλοι τους οι άνδρες με ασφάλεια.
Όλοι θα μεταφερθούν με ελικόπτερο -σε μια πτήση 15 λεπτών- σε νοσοκομείο της πόλης Τσοπιάπο. Όσοι κριθούν αρκετά υγιείς θα σμίξουν αμέσως με τις οικογένειές τους. Οι υπόλοιποι θα περιμένουν λιγάκι...

Los 33
Σε όλη τη διάρκεια της επιχείρησης περίπου 1.500 δημοσιογράφοι από 39 χώρες παρακολουθούν και καταγράφουν λεπτό προς λεπτό την ιστορική διάσωση.  
Οι 33 μεταλλωρύχοι εντοπίστηκαν κάτω απ’ την γη 17 μέρες μετά την κατάρρευση της στοάς. Τα συνεργεία που τους αναζητούσαν βρήκαν σε  κάποιο σημείο των διανοίξεων που πραγματοποιούσαν ένα σημείωμα στο οποίο ανέφεραν πως ήταν καλά και υπέγραφαν ως «Los 33» - οι 33. Εκτοτε συντηρήθηκαν με συνεχή ιατρική παρακολούθηση με νερό,  τροφές, φάρμακα, είδη πρώτης ανάγκης, που τους αποστέλλονταν απ’ την επιφάνεια της γης μέσω μιας μικροσκοπικής σήραγγας που διανοίχθηκε.
Οι εγκλωβισμένοι μέσα στην ατυχία τους είχαν την τύχη την ώρα της κατάρρευσης να βρίσκονται στο «καταφύγιο» - τον χώρο στον οποίο έτρωγαν καθημερινά. Δίπλα τους υπήρχε το φαρμακείο της στοάς. Η επιχείρηση αρωγής των εγκλωβισμένων ήταν τόσο προσεκτική -ανάμεσα στα άλλα, με ζεστό φαγητό να στέλνεται σε αεροστεγή σακουλάκια  στους 90 βαθμούς ώστε φτάνοντας κάτω να αγγίζει την σωστή θερμοκρασία- που οι γιατροί στο νοσοκομείο του Τσοπιάπο δήλωσαν πως δεν έχουν μέχρι στιγμής εντοπιστεί σοβαρά προβλήματα υγείας.
Στις 69 μέρες του εγκλωβισμού οι οικογένειες των μεταλλωρύχων είχαν κατασκηνώσει δίπλα στο ορυχείο και συντηρούνταν από τις τοπικές αρχές και φιλανθρωπικές οργανώσεις. Δημιουργήθηκε ακόμη και σχολείο για τα παιδιά των εγκλωβισμένων, ύστερα από αίτημά τους.

ethnos

Αυτό το κείμενο εκτυπώθηκε από το hellenicvoiceny.com, στη διεύθυνση
: http://www.hellenicvoiceny.com/index.php?option=com_content&task=view&id=5752&Itemid=36