| Αυγουστίνος Καντιώτης: Κυρίαρχος στη Φλώρινα επί τέσσερις δεκαετίες |
| 31.08.10 | |||||
|
Η περιοχή της Φλώρινας κυριαρχήθηκε από για τέσσερις δεκαετίες από την προσωπικότητα του Αυγουστίνου Καντιώτη αλλά και από τον "κύκλο" των ανθρώπων που τον περιέβαλαν Ασκητής, φονταμενταλιστής, φιλάνθρωπος, φιλοεξουσιαστής, αντιεξουσιαστής, θαυματοποιός, αντικομμουνιστής, επαναστάτης είναι μερικοί μόνον από τους χαρακτηρισμούς που έχουν αποδοθεί στο μητροπολίτη πρώην Φλωρίνης, το μόνο ιεράρχη που είναι γνωστός με το ονοματεπώνυμό του: Αυγουστίνος Καντιώτης. Ο θάνατός του το περασμένο Σάββατο σε ηλικία 104 ετών σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής όχι μόνο για τη Φλώρινα, όπου η προσωπικότητά του κυριάρχησε για πάνω από τέσσερις δεκαετίες, αλλά και για την ευρύτερη περιοχή της Βόρειας Ελλάδας, που «ήλεγχε» ακόμη και από το κρεβάτι στο οποίο είχε καθηλωθεί τα τελευταία χρόνια.
Αρχές δεκαετίας του '60, νεαροί φοιτητές της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ τον θυμούνται στο χώρο του πανεπιστημίου να προσπαθεί να τους ξεσηκώσει κατά του τότε μητροπολίτη Γενναδίου με τον οποίο είχε έρθει σε σύγκρουση. Είχε γίνει πριν από λίγα χρόνια ιεροκήρυκας στη μητρόπολη προερχόμενος από τη Νάουσα όπου λειτουργούσε ως στρατιωτικός ιερέας. Οι λόγοι της σύγκρουσης με τον Γεννάδιο δε διευκρινίστηκαν, ωστόσο αυτόπτες μάρτυρες περιγράφουν τη σκηνή της σύλληψής του από τη Χωροφυλακή στην πλατεία Σιντριβανίου και της βίαιης προσαγωγής του στην καρότσα αυτοκινήτου της Αστυνομίας. Μετά από αυτήν τη σκηνή και την περιπλάνησή του σε γειτονικές μητροπόλεις, τα ίχνη του εντοπίζονται στην Αθήνα, όπου ο αρχιεπίσκοπος της χούντας Ιερώνυμος τον συμπεριλαμβάνει στην αριστίνδην Ιερά Σύνοδο που συγκροτεί μετά από προτροπές εκκλησιαστικών κύκλων οι οποίοι εκτιμούσαν ότι η μητροπολιτική μίτρα θα συνέβαλλε στον «περιορισμό» της δράσης του. Η ιστορία απέδειξε ότι αυτό ουδέποτε συνέβη, καθώς η Φλώρινα κυριαρχήθηκε από τον ίδιο και τους ανθρώπους που τον περιέβαλλαν.
«Καταλύτης» στη Φλώρινα
Για τη φιλανθρωπική του δράση στην ευρύτερη περιοχή οι πιστοί πίνουν, ακόμη και τώρα, νερό στο όνομά του, αλλά για την υπόλοιπη δράση του οι γνώμες διχάζονται. Τον περιγράφουν ως αντικομμουνιστή, εθνικιστή και υπερορθόδοξο, ενώ του καταλογίζουν και την καταστροφή σλαβικών συμβόλων σε εκκλησίες την περίοδο της δικτατορίας, προκειμένου η περιοχή να «απαλλαγεί» από συσχετισμούς με τους βόρειους γείτονές της. Η πτώση της χούντας και η απομάκρυνση των ιεραρχών που συγκροτούσαν τη Σύνοδο υπό τις «ευλογίες» της δεν τον αγγίζει.
«Κανείς δε θα τολμούσε να τον παραιτήσει», σχολιάζει ιεράρχης, σε αντίθεση με τους άλλους μητροπολίτες που έχασαν, με τη μεταπολίτευση, τους θρόνους τους. Η φήμη του εξαπλώνεται σε όλη τη Βόρεια Ελλάδα. Γι' αυτό φροντίζουν και οι πυρήνες των οργανώσεων που ιδρύει με «παραρτήματα» σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα. Συνδέεται με θεολόγους του ΑΠΘ, αλλά και πολλούς άλλους λαϊκούς που συμμερίζονται τις ηθικιστικές και εθνικιστικές αρχές του. Ανάμεσά τους και ορισμένοι θρησκευόμενοι πολιτικοί οι οποίοι εκτιμούν ότι οι «φίλοι» του Αυγουστίνου μπορούν να ελέγξουν αρκετές εκατοντάδες «χριστιανικές» ψήφους.
Πολυγραφότατος ο Αυγουστίνος Καντιώτης και μέσα από τον έντυπο Τύπο, τη «Σπίθα», όπου φιλοξενεί σκίτσα με απεικονίσεις του Διαβόλου που επιτίθεται ή πλαισιώνει γνωστές προσωπικότητες, κατά περίπτωση. Η επιρροή του ήταν τέτοια που λέγεται ότι κανένας από όσους έμπαιναν στο στίβο της πολιτικής στην επικράτεια του νομού (είτε βουλευτής είτε δημοτικός σύμβουλος) δεν είχε τύχη αν δε διατηρούσε καλές σχέσεις με τον ίδιο ή -τα τελευταία χρόνια- με το «περιβάλλον» του. Οι ίδιοι άνθρωποι, σύμφωνα με πληροφορίες, ήταν εκείνοι που διέδιδαν ότι ο Αυγουστίνος Καντιώτης δεν ήθελε να δει τον Οικουμενικό Πατριάρχη κατά την επίσκεψή του στη Φλώρινα το 2004, λόγω της έναρξης του διαλόγου με τους Καθολικούς, ενώ την ίδια ώρα κεντρικοί δρόμοι της πόλης γέμιζαν με φεϊγβολάν κατά του κ. Βαρθολομαίου.
Θρύλοι...
Από τους αφορισμούς των έργων των Νίκου Καζαντζάκη και Θεόδωρου Αγγελόπουλου (για το «Μετέωρο βήμα του πελαργού»), των καλλιστείων και των καρναβαλικών εκδηλώσεων, από τους χαρακτηρισμούς περί μασόνων έως και τις συγκρούσεις με εκπαιδευτικούς και συνδικαλιστές, μέχρι τις εκτιμήσεις του ότι οι άνθρωποι σκοτώνονται στα τροχαία τις Κυριακές γιατί δεν πάνε στην Εκκλησία, μεσολαβεί ένα πλούσιο φιλανθρωπικό έργο και μία στάση ζωής κοντά στον ασκητισμό, μακριά από χρυσοποίκιλτες στολές και ασήκωτες, από το βάρος, μητροπολιτικές μίτρες. Αλλά και ένας μύθος γύρω από τα τελευταία χρόνια της ζωής του, που κάποιοι υποστηρίζουν ότι πέρασαν στη σιωπή λόγω των προβλημάτων υγείας που παρουσίαζε και άλλοι ότι ήταν γεμάτα από νουθεσίες και πνευματικές δραστηριότητες. Στην ιστοσελίδα augoystinos-kantiotis.gr που δημιούργησαν πιστοί, απεικονίζεται να κρατά εφημερίδα και να δέχεται επισκέψεις. Βίντεο πρόσφατο, πάντως, δεν υπάρχει.
Οι δε περιπέτειες της υγείας του, τις οποίες ξεπερνούσε, εμφανίζονται από ορισμένους ως «θαύματα». Λίγες μέρες πριν από το θάνατό του, εκπρόσωποι της οργάνωσης που ίδρυσε ζητούσαν από το δήμο και τη μητρόπολη -ως προγενέστερη επιθυμία του μελλοθάνατου- να ταφεί είτε στο ύψωμα 1020 όπου δεσπόζει ο γνωστός μαρμάρινος σταυρός, είτε στον περίβολο της μητρόπολης.
Ο νυν μητροπολίτης και πνευματικό παιδί του Αυγουστίνου, Θεόκλητος, αποφάσισε η ταφή να γίνει χτες στο μοναστήρι που ίδρυσε ο Αυγουστίνος και φέρει το όνομά του (όπως ο ίδιος είχε ζητήσει στην πορεία, μετά την αρχική του επιθυμία). Αμφιλεγόμενη ή μη, ήταν μία προσωπικότητα που απασχόλησε πολλούς. «Κατά την προσωπική μου άποψη, ήταν ένας άνθρωπος που δύσκολα μπορείς να συναντήσεις στη ζωή σου», είπε, μεταξύ άλλων, ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος.
agelioforos.gr
Μόνο εξουσιοδοτημένοι χρήστες μπορούν να γράψουν σχόλια! Powered by !hellenicvoiceny Copyright (C) 2007Αυτό το κείμενο εκτυπώθηκε από το hellenicvoiceny.com, στη διεύθυνση
|
|||||