Μετά το σκοτσέζικο ντους των exit polls που έδειχναν μπροστά τη Ν.Δ., το εκλογικό αποτέλεσμα παιζόταν ως τις πρώτες μεταμεσονύχτιες ώρες.

 Ο Κώστας Σημίτης, που κέρδισε τότε τις εκλογές, έκανε δηλώσεις μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα. Το θρίλερ του 2000 δεν ήταν η μόνη μακρά νύχτα στην εκλογική ιστορία της Μεταπολίτευσης.

Οι εκλογικές νύχτες πάντα είναι πολύ μεγάλες για κάποιους, είτε επειδή διακυβεύεται το 3% και η είσοδος στη Βουλή είτε επειδή οι έδρες του πρώτου κόμματος δεν φτάνουν για την πολυπόθητη αυτοδυναμία.

 Με οποιαδήποτε ανάγνωση, το απόλυτο εκλογικό θρίλερ παίχτηκε στις 8 Απριλίου του 1990, όπου η διαφορά μεταξύ 150 εδρών και 151 για τη Ν.Δ. παιζόταν ως τα ξημερώματα. Και τα μικρά κόμματα, ωστόσο, έχουν ζήσει πολύ μεγάλες συγκινήσεις.

Τόσο ο Συνασπισμός όσο και η Πολιτική Ανοιξη έχουν ζήσει την αγωνία της καταμέτρησης μέχρι πρωίας. Μεγάλες εκλογικές νύχτες, όμως, χωρίς τα στοιχεία του θρίλερ, ήταν και αυτή της 18ης Οκτωβρίου του 1981, όπως κι εκείνη της 7ης Μαρτίου του 2004.

 Η πρώτη ανέδειξε για πρώτη φορά το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση και συνοδεύτηκε από ένα ολονύχτιο πανηγύρι των οπαδών του, οι οποίοι έψηναν αρνιά στις πλατείες και στους δρόμους. Η δεύτερη σηματοδότησε την επιστροφή της Ν.Δ. στην εξουσία ύστερα από τρεις χαμένες εκλογικές αναμετρήσεις. 

Οι πανηγυρισμοί ήταν βέβαια πιο κόσμιοι, όμως τα συναισθήματα για τους πρωταγωνιστές το ίδιο έντονα. Ο κ. Κώστας Καραμανλής έφτασε πολύ νωρίς στη Ρηγίλλης, συνοδευόμενος από τη σύζυγό του Νατάσα. 

Τα exit polls είχαν ήδη βγει, η νίκη της Ν.Δ. ήταν βέβαιη και ο πρόεδρος του κόμματος ακτινοβολούσε. Η ατμόσφαιρα ήταν παραπάνω από πανηγυρική. Οταν τα επίσημα αποτελέσματα επιβεβαίωσαν το θρίαμβό του, κάποιοι στενοί του συνεργάτες έπεσαν ο ένας στην αγκαλιά του άλλου κλαίγοντας από χαρά.

Περίμεναν αυτή την ώρα 11 ολόκληρα χρόνια. Η πιο δυσάρεστη εμπειρία για τον Ανδρέα Παπανδρέου ήταν οι εκλογές της 18ης Ιουνίου 1989, τις οποίες παρακολούθησε στη βίλα της οδού Αγράμπελης. Στο περιβάλλον του δεν ήθελαν να παραδεχτούν ότι ένα ρεύμα ανατροπής επικρατούσε σε όλη τη χώρα.

Ακόμα και μετά τις εννιά, όταν άρχισαν να έρχονται οι πρώτες πληροφορίες, στην Αγράμπελης έτρεφαν ακόμα ελπίδες ότι μπορούν να βγουν πρώτοι. Μόνον όταν ο τότε υπουργός Προεδρίας Αναστάσιος Πεπονής τούς ενημέρωσε ότι δεν υπήρχαν ελπίδες μάζεψαν τα τραπέζια που είχαν στήσει για το γλέντι.

 Στις εκλογές της 22ας Σεπτεμβρίου του 1996 ο Μιλτιάδης Εβερτ θα παραδεχτεί την ήττα του σχετικά νωρίς ? είχε καταμετρηθεί μόλις το 5% των ψήφων. Τη συνοδεύει ωστόσο με μια βόμβα: υποβάλλει την παραίτησή του και ανακοινώνει ότι θα συγκαλέσει την επομένη τα όργανα του κόμματος για τη διενέργεια συνεδρίου για την εκλογή νέου προέδρου. Το ίδιο βράδυ, ωστόσο, εκδηλώνονται οι αντίπαλες υποψηφιότητες, πρώτα από τον Στέφανο Μάνο και μετά από την Ντόρα Μπακογιάννη και τον Γιώργο Σουφλιά.

 Η Ν.Δ. θα μπει σε μια εσωκομματική περιπέτεια η οποία θα λήξει μόνον όταν το Μάρτη του 1997 το συνέδριο θα αναδείξει τον Κώστα Καραμανλή στην ηγεσία του κόμματος. Σε εκείνες τις εκλογές, πάντως, η νύχτα θα αποδειχτεί πάρα πολύ μακρά για τον Αντώνη Σαμαρά και την Πολιτική Ανοιξη.

 Θα ξενυχτήσουν ματαίως, περιμένοντας τα συγκεντρωτικά από όλη τη χώρα, και τα ξημερώματα θα διαπιστώσουν ότι έμειναν έξω από τη Βουλή για 25.000 ψήφους. Το ίδιο θρίλερ ?συνοδευόμενο από το ίδιο ξενύχτι? θα ζήσει ο Συνασπισμός στις βουλευτικές εκλογές του 1993, όπου μένει έξω από τη Βουλή με το ίδιο ποσοστό που θα συγκεντρώσει η ΠΟΛΑΝ στις εκλογές του 1996 (2,94%). Η Μαρία Δαμανάκη παραιτείται, ο Νίκος Κωνσταντόπουλος αναλαμβάνει τα ηνία του κόμματος. Και ο επί δεκαετία πρόεδρος του ΣΥΝ θα ζήσει την «καρδιοβόρο» αγωνία της κάλπης στις εκλογές του 2000, όπου η τρομακτική πόλωση θα στριμώξει το Συνασπισμό στα όρια της εισόδου στη Βουλή.

Θα περάσουν μερικές ώρες ώσπου να μπορέσουν στην Κουμουνδούρου να αναπνεύσουν, ωστόσο το μεγάλο θρίλερ εκείνης της εκλογικής βραδιάς θα παιχτεί αλλού. Γιατί τα πρώτα exit polls, που βγαίνουν στις 7.00 το απόγευμα, δίνουν νίκη της Ν.Δ. και πρωθυπουργό τον Κώστα Καραμανλή. 

Στη Χαριλάου Τρικούπη έζησαν εκείνο το απόγευμα ένα πραγματικό θρίλερ. Ηδη από το απόγευμα τα κορυφαία στελέχη του κόμματος είχαν ενημερωθεί για τις διαρροές των exit polls που έδιναν μπροστά τη Ν.Δ. Από το υπόγειο του καφετζή κ. Μαρίνου μέχρι και τον 6ο όροφο, οι πάντες ήταν παγωμένοι.

Το κλίμα αυτό παγιώθηκε στις 7.00 μ.μ., ακριβώς όταν οι περισσότεροι δέκτες τηλεοράσεων έδειχναν τις αρνητικές για το ΠΑΣΟΚ προγνώσεις των εταιριών exit polls. Στους διαδρόμους, πάντως, όπου κυκλοφορούσαν τα μεσαία στελέχη, η απογοήτευση ήταν μεγαλύτερη­, μέχρι και το «πού και πότε» θα γίνει το έκτακτο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ «για τα περαιτέρω»…

 Κάποιοι μάλιστα έκαναν δηλώσεις σε αυτό το μήκος κύματος στις τηλεοράσεις. Το κλίμα στη Χαριλάου Τρικούπη άρχισε όμως να αλλάζει κατά τις 8.00. Τότε πήγε εκεί και ο κ. Κ. Λαλιώτης. «Μέχρι τώρα ακούσαμε τους ερευνητές και αναλυτές. Ας περιμένουμε και τη λαϊκή ετυμηγορία» είπε μπροστά στις κάμερες.

 Στις 9.00 η ώρα έφτασε ο κ. Κ. Σημίτης και ακολούθησε ευρεία σύσκεψη των κορυφαίων στελεχών. Τα μηνύματα ήταν πλέον πιο αισιόδοξα και στη Χαριλάου Τρικούπη άρχισε να μαζεύεται κόσμος, να φωνάζει και να χειροκροτεί.

 Είκοσι πέντε λεπτά μετά τα μεσάνυχτα ο κ. Σημίτης ξαναμπήκε στο γραφείο του για να συντάξει τη δήλωσή του. Την έγραψε σ’ ένα χαρτί και βγήκε ο ίδιος να τη δώσει στη γραμματέα του Εκτελεστικού Γραφείου για δακτυλογράφηση. Εντελώς αντίθετα χρονολογικά κινήθηκαν εκείνο το βράδυ τα συναισθήματα στη Ρηγίλλης. Οι οπαδοί της Νέας Δημοκρατίας, οι οποίοι είχαν συγκεντρωθεί από τις 6.00 το απόγευμα έξω από τα γραφεία του κόμματος, φώναξαν συνθήματα και άναψαν πυροτεχνήματα.

Στα τηλεοπτικά παράθυρα τα στελέχη θριαμβολογούσαν, πολλοί βγήκαν στους δρόμους με γαλάζιες σημαίες. Κάποιοι στα τηλέφωνα μοίραζαν ήδη υπουργεία. Η Ρηγίλλης έζησε ένα τετράωρο παραλήρημα ασφυκτικά περικυκλωμένη, καθώς ακριβώς απέναντι από την είσοδό της, στην «πλάτη» του Ωδείου, ένα εντοιχισμένο video wall μετέδιδε τη ροή των αποτελεσμάτων.

 Κάθε φορά που έπαιρνε το προβάδισμα η Νέα Δημοκρατία «καιγόταν» ο τόπος από τους πανηγυρισμούς. Το κλίμα σιγουριάς για τη νίκη ενίσχυαν οι εκατοντάδες που, τυλιγμένοι σε σημαίες της Ν.Δ., όργωναν με μηχανάκια και αυτοκίνητα τους δρόμους γύρω από τη Βουλή, το Ζάππειο και το Μαξίμου. Από την αγωνία, μάλιστα, λίγο μετά τις 10.00 μ.μ. μια κοπέλα δεν άντεξε και λιποθύμησε. 

Στο αίτημα «έβγα έξω, αρχηγέ», πάντως, ο Κώστας Καραμανλής δεν απάντησε. Ούτε στις οκτώ ούτε στις οκτώ και μισή ούτε στις εννέα. Η μία και μοναδική δήλωση του Αρη Σπηλιωτόπουλου γύρω στις οκτώ και μισή αφορούσε μία «έκκληση στο υπουργείο Εσωτερικών να συνεργαστεί με τα στελέχη μας, αλλιώς θα είναι παρεξηγήσιμο». Κοντά στα μεσάνυχτα στη Ρηγίλλης άρχισαν να αντιλαμβάνονται ότι έχασαν, ο κόσμος άρχισε να απογοητεύεται και να διαλύεται.

 Με την Ντόρα Μπακογιάννη και τα στελέχη της νέας γενιάς στο πλευρό του, ο κ. Καραμανλής πήγε στο Ζάππειο για να κάνει δηλώσεις. Το Ζάππειο έχει ζήσει πολλές εκλογικές συγκινήσεις. Τίποτε όμως δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτό που έγινε στις 8 Απριλίου του 1990, όταν το Ζάππειο παρέμεινε ανοιχτό ως τα ξημερώματα περιμένοντας το νικητή των εκλογών.

 Ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο χαμένος των εκλογών, δεν πήγε καθόλου. Οι υπόλοιποι αρχηγοί είχαν τελειώσει από νωρίς, όλο το βράδυ όμως παιζόταν αν η Ν.Δ. θα βγάλει 150 ή 151 και την πολυπόθητη αυτοδυναμία. Στις τέσσερις τα ξημερώματα το 150 έδειξε να οριστικοποιείται.

 Ομως στις εκλογές αυτές είχε βγάλει ένα βουλευτή και η ΔΗΑΝΑ και ανάμεσα στον κ. Κ. Μητσοτάκη και τον κ. Κ. Στεφανόπουλο είχαν αρχίσει ήδη οι διαπραγματεύσεις. Οταν λίγο πριν αρχίσει να χαράζει εμφανίστηκε στο Ζάππειο ο κ. Μηστοτάκης η συμφωνία με το βουλευτή της ΔΗΑΝΑ είχε ήδη κλείσει. Ο αρχηγός της Ν.Δ. ανακοίνωσε στους δημοσιογράφους ότι σχηματίζει κυβέρνηση. 

  Ελεύθερος Τύπος

Αυτό το κείμενο εκτυπώθηκε από το hellenicvoiceny.com, στη διεύθυνση
: http://www.hellenicvoiceny.com/index.php?option=com_content&task=view&id=520&Itemid=33