Μπορεί η Αν Μάργκρετ που χόρευε και καρδιοχτυπούσε για τον Έλβις να μην είχε την παραμικρή ιδέα ότι κάποια στιγμή η ανθρωπότητα θα ανησυχούσε για τις κλιματικές αλλαγές. Όμως το ίδιο ροκ εν ρολ- α λα 50s- παίζει τώρα κόντρα σε ένα τέτοιο δυσοίωνο κλίμα.

Η Σου Μορένο έρχεται να δηλώσει πως τέτοιες μουσικές είναι σαν ένα χάπι αισιοδοξίας. Σαν άλλη Αν Μάργκρετ στην εποχή της Κοπεγχάγης, επιστρατεύει τη δυναμική του ροκ εν ρολ των 50s και του σουίνγκ ενάντια στην οικονομική-και τη γενικότερη- κρίση. Με δύναμη από παλιά.

«Πιo πολύ από ποτέ, σήμερα, έχουμε ανάγκη από αυτήν τη μουσική. Γιατί έχει ζεστασιά, ανθρωπιά και αισιοδοξία. Είναι κάτι που νιώθουμε πολύ δικό μας».

«Σε μερικούς πάντως δεν αρέσει το παλιό» λέω στη Σου Μορένο που απαντά στο τηλέφωνο από την άλλη άκρη της γραμμής και από το Άμστερνταμ. «Εντάξει, το καταλαβαίνω αυτό, όμως η καλή μουσική πάντα αξίζει. Και η καλή μουσική καταφέρνει πάντα να μιλάει στον κόσμο». Αυτή τη φορά η κ. Μορένο έρχεται στα μέρη μας με τζαζ σουίνγκ διαθέσεις. «Τις δικές μου διασκευές πάνω σ΄ αυτά» εξηγεί.

«Είναι μουσικές ντυμένες με λάμψη, και το θέλει αυτό ο κόσμος νομίζω». Σε αυτό η Σου Μορένο είναι ειδική και λάμπει μέσα στις πέρλες της.

Μοιάζει με τις ντίβες της μεγάλης οθόνης, τις μοιραίες γυναίκες του Τζέιμς Ελρόι, ενώ ετοιμάζεται να συνεργαστεί με μουσικούς του Έλβις Πρίσλεϊ. Αλήθεια είναι αυτό; «Ναι, στις επίσημες εκδηλώσεις για τα 75 χρόνια από τη γέννηση του Έλβις Πρίσλεϊ. Συναρπαστική συνεργασία, καθώς στην μπάντα παίζει ο μπασίστας τού Έλβις Ντιουκ Μπάρντγουέλ, ο Μάικλ Τζάρετ που έγραφε τραγούδια για τον Έλβις και άλλοι σημαντικοί άνθρωποι του Βασιλιά και καλοί μουσικοί επίσης». Υποθέτω πως η Σου είναι φαν του Έλβις και ότι η αγάπη της γι΄ αυτόν δεν προέκυψε τώρα ξαφνικά.

«Ω, ναι. Ήμουν πολύ μικρή όταν άκουσα τα τραγούδια του στα 45άρια που μου έβαζε ο πατέρας μου και από τότε ερωτεύτηκα τον Έλβις. Τον εκτίμησα ακόμη περισσότερο στη συνέχεια, καθώς ήταν μοναδικός σε όλα τα είδη της μουσικής με τα οποία ασχολήθηκε». Το όνειρο της Σου είναι ίδιο με αυτό της Μπιγιονσέ, όσες διαφορές στυλ και ρυθμών και αν τις χωρίζουν. «Θέλω να κάνω ένα σόου με πολλά θεατρικά στοιχεία. Να είναι περισσότερο ένα θέαμα παρά μια απλή συναυλία. Νομίζω άλλωστε πως ο κόσμος έχει ανάγκη να δει κάτι πιο ολοκληρωμένο, περίπου όπως παλιά στα λαμπερά χολιγουντιανά σόου. Τότε που η τραγουδίστρια ήταν και ηθοποιός και χορεύτρια. Το έκανε η Μέριλιν στα 50s, αυτό προσπαθεί να κάνει και η Lady Gaga σήμερα».

Και σε αυτές τις περιπτώσεις από την ντουλάπα του καλλιτέχνη, ή αυτή του στυλίστα του, ξεκινούν πολλά. «Μ΄ αρέσει να ψάχνω στο Ίντερντετ για vintage ρούχα. Δεν είναι τυχαίο που η μόδα εμπνέεται πολύ τελευταία από τις δεκαετίες του 1950 και του ΄60 και την κομψότητα των vintage κομματιών. Είναι πιστεύω μια ανάγκη του ανθρώπου να ξεφύγει από την καθημερινότητά του, να ντυθεί καλά.

Ακόμη και στην καθημερινότητά του. Βέβαιασυμπληρώνει- έχω και τον προσωπικό μου ράφτη».

Εκτός των άλλων, η κ. Μορένο έχει μερικές παρατηρήσεις να κάνει για την Ελλάδα. «Έχετε εξαιρετικούς μουσικούς στην Ελλάδα, έχω ακούσει και έχω συνεργαστεί με κάποιους από αυτούς». Αναφέρεται στους Κustoms - ένα πολύ δυνατό ροκ εν ρολ και ροκαμπίλι σχήμα με τους οποίους είχε εμφανιστεί την προηγούμενη φορά. «Κατά τη γνώμη μου, δεν είναι τυχαίο που η ελληνική ροκ εν ρολ σκηνή έχει δυναμική.

Είναι μουσική της καρδιάς και οι μεσογειακοί λαοί μπορούν ωραία να εκφραστούν με αυτήν». Κάπως έτσι η συναυλία τότε είχε εκτροχιαστεί σε ένα ροκαμπίλι πάρτι. Στο τιμόνι τώρα η Σου φοράει κάτι πιο λαμπερό, εορταστικό και κάνει μια στροφή στο σουίνγκ. «Το επιβάλλουν βλέπετε και οι μέρες».
ta nea

Αυτό το κείμενο εκτυπώθηκε από το hellenicvoiceny.com, στη διεύθυνση
: http://www.hellenicvoiceny.com/index.php?option=com_content&task=view&id=4526&Itemid=30