της Ιωάννας Σταυρίδου
Παύλος Δανελάτος: « Σκηνοθετώ μόνο όταν μου αρέσει κάτι και θέλω να το κάνω, δεν θέλω να κάνω κάτι μόνο για να βγάζω χρήματα, με την σκηνοθεσία ποτέ δεν έβγαλα χρήματα.»
Γεννημένος στην Πάτρα, πτυχιούχος της Φιλοσοφικής σχολής και με θεατρικές σπουδές στο Κ.Θ.Β.Ε. έχει στο ενεργητικό του περισσότερες από 30 σκηνοθεσίες με το Θέατρο Λύκη Βυθού, του οποίου υπήρξε και ιδρυτής του, με διάφορα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. όπως αυτό των Σερρών και της Κρήτης, όπως επίσης και με την Θεατρική Σκηνή της «Τέχνης» του Κιλκίς της οποίας έχει την καλλιτεχνική διεύθυνση. Την χρονική περίοδο 2007-8 ήταν υπεύθυνος Σπουδών στην Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης «Βασίλης Διαμαντόπουλος». Από την περίοδο 2008 έως και σήμερα είναι Υπεύθυνος Σπουδών στην Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης « Ανδρέας Βουτσινάς» όπου και διδάσκει υποκριτική.
Ένας άνθρωπος-καλλιτέχνης με πολύ μεγάλη και ειλικρινή αγάπη γι’ αυτό που ξέρει να κάνει καλά, την σκηνοθεσία του θεάτρου και εν γένει το θέατρο. Καλλιεργημένος, ξεχωρίζει για την απλότητα και την σεμνότητά του.
Κύριε Δανελάτο καλησπέρα σας. Ξεκινώντας την συζήτησή μας θα ήθελα να σας ρωτήσω τι ήταν αυτό που σας ώθησε να ασχοληθείτε με την σκηνοθεσία;
Πιστεύω πως έχω να προσφέρω πολλά στην σκηνοθεσία. Η σκηνοθεσία μου αρέσει σαν δημιουργία, σαν τέχνη, και επιπλέον θεωρώ ότι έχω πολύ καλή σχέση με τους ηθοποιούς καθώς και εγώ δρω περισσότερο ως ηθοποιός, ξέρω δηλαδή καλά την διαδικασία του ηθοποιού. Από αυτήν την άποψη είμαι περισσότερο ηθοποιός παρά σκηνοθέτης.
Πως ορίζετε την τέχνη της σκηνοθεσίας;
Σκηνοθέτης είναι αυτός, καταρχήν, που μπορεί πρακτικά να οργανώσει μία παράσταση, με την ουσιαστική όμως έννοια, να είναι επόπτης δηλαδή και στον σκηνογράφο και στον μουσικό και στην διδασκαλία. Επιπρόσθετα όσον αφορά εμένα, η ιδιότητά μου ως φιλόλογος, στο θεωρητικό επίπεδο με βοήθησε στο να προσεγγίζω και να αναλύω τα κείμενα με ένα σωστό τρόπο. Ακόμη για να μπορέσει να γίνει κάποιος καλός σκηνοθέτης του θεάτρου, θα πρέπει να είναι πολύ καλός ηθοποιός, να καταλαβαίνει ο ηθοποιός που είναι πάνω στη σκηνή ότι αυτό που του λες να κάνει, μπορείς να το κάνεις και ο ίδιος. Με αυτήν την έννοια λοιπόν ορίζω την σκηνοθεσία.
Με ποιους ηθοποιούς προτιμάτε να συνεργάζεστε;
Δεν με απασχολεί αν θα είναι διάσημοι ή μη, επαγγελματίες ή ερασιτέχνες, αν και όταν είναι επαγγελματίες αυτό έχει άλλους όρους συνεργασίας, διαφορετικές βλέψεις, διαφορετική ποιότητα˙ αυτό που ενδιαφέρει εμένα είναι να συνεργάζομαι με καλούς ηθοποιούς.
Ποια είναι η σχέση σας με τον ηθοποιό, αφήνετε ελευθερία κινήσεων;
Η σκηνοθεσία προβλέπει πάντα να υπάρχει ένα προγενέστερο σχέδιο αυτού που θέλεις να κάνεις, εγώ όταν ξεκίνησα το σχέδιο αυτό ήταν πάρα πολύ σκληρό μέσα μου και δεν δεχόμουν πολλές αλλαγές με αποτέλεσμα αυτό να με οδηγήσει σε ένα αδιέξοδο, οπότε έχω φτάσει τώρα στην άλλη πλευρά, υπάρχει το σχέδιο αλλά περιμένω και από τον ηθοποιό να μου το αλλάξει. Υπάρχουν αμοιβαίες παραχωρήσεις και κατ’ αυτόν τον τρόπο διαμορφώνεται το τελικό αποτέλεσμα. Υπάρχει και κάτι μάταιο σε όλη αυτή τη διαδικασία, ο σκηνοθέτης του θεάτρου είναι καταδικασμένος να μην βλέπει ποτέ αυτό που είχε ονειρευτεί. Στην αρχή αυτό το θεωρούσα κακό, τώρα πια νομίζω ότι είναι απλά φυσικό, το σχέδιο αλληλοδιαμορφώνεται, όχι μόνο από τους ηθοποιούς αλλά και από τον σκηνογράφο, τους μουσικούς ακόμη και από το θεατρικό χώρο που θα παίξεις που δεν είναι ποτέ ακριβώς όπως θα τον ήθελες.
Έχετε επηρεαστεί από κάποια σκηνοθετικά ρεύματα; Και αν ναι, ποια είναι αυτά.
Δεν μπορώ να πω ότι έχω επηρεαστεί από κάποια σκηνοθετικά ρεύματα, με την έννοια ότι αποτέλεσαν πρότυπο για εμένα. Με έχουν συγκλονίσει στο παρελθόν διάφορα θεάματα και μου άλλαξαν πολύ τον τρόπο που σκέφτομαι, χωρίς ωστόσο να έχω το όνειρο να κάνω κάτι το οποίο να είναι απολύτως επηρεασμένο από αυτά. Πιστεύω απλώς ότι είμαστε ένα δοχείο που γεμίζει με πράγματα που αλλάζουν την πορεία σου. Επιπλέον ζούμε σε μια εποχή που δεν υπάρχουν ρεύματα στην τέχνη, παρά μόνο ατομικά κινήματα. Υπάρχουν δηλαδή συγγραφείς που από μόνοι τους είναι ένα είδος, το πώς θα σκηνοθετήσω εγώ ένα κείμενο θα δημιουργήσει ένα άλλο είδος, η εκάστοτε μουσική θα δημιουργήσει ένα άλλο είδος κ.ο.κ.. Συνεπώς υπάρχουν μόνο ατομικές προτάσεις και όχι συλλογικά ρεύματα.
Εικόνα ή κείμενο; Η δύναμη της εικόνας ολοένα και μεγαλώνει με αποτέλεσμα να παραμερίζεται το κείμενο.
Εγώ επιμένω στο κείμενο. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι θα σταματήσει η δύναμη του θεάτρου να είναι ο λόγος και να γίνει η εικόνα, γιατί μετά ποιο θα είναι το νόημα να διαχωρίζεται από τον κινηματογράφο, γιατί ένα από τα χαρακτηριστικά στοιχεία του θεάτρου το οποίο το διαχωρίζει από τον κινηματογράφο, εκτός από το ζωντανό, είναι η ποσότητα και η δύναμη του λόγου. Βασικά όταν ένα κείμενο έχει λόγο πρέπει να βαραίνει ο λόγος, υπάρχουν όμως κείμενα τώρα πια που γράφονται με μία κινηματογραφική άποψη οπότε από μόνα τους σε προωθούν να δώσεις μεγαλύτερη αξία στην εικόνα, δεν χρειάζεται να το «ζορίζεις» εσύ.
Ποια είναι η γνώμη σας για τη θεατρική ζωή της Θεσσαλονίκης. Θεωρείτε ότι η Θεσσαλονίκη έχει λίγα θέατρα εν συγκρίσει με την Αθήνα;
Πρώτα απ’ όλα ο αριθμός των θεάτρων της Αθήνας είναι αδιανόητος. Αναφορικά τώρα με τα θέατρα της Θεσσαλονίκης, προσωπικά πιστεύω ότι είναι υπεραρκετά. Θα προτιμούσα ο κάθε χώρος να οραματίζεται και να υπηρετεί μια πολιτική, τα μεγάλα θέατρα που έχουμε στη Θεσσαλονίκη φαίνεται να μην ορίζουν μία πολιτική, σαν να είναι ευκαιριακό το ρεπερτόριό τους, τα μικρότερα θέατρα φαίνεται να έχουν καλύτερο προγραμματισμό και υπηρετούν συγκεκριμένα είδη. Ωστόσο η αίγλη του ΚΘΒΕ δεν χάνεται εύκολα, για πολλούς μετράει περισσότερο ο θεατρικός χώρος χωρίς να τους αφορά τόσο η ποιότητα. Κατά καιρούς έχουν γίνει σημαντικά πράγματα στη Θεσσαλονίκη, αλλά δεν είναι αυτό που αποκαλούμε το άνθος του θεάτρου. Διαδραματίζουν ρόλο πολλά πράγματα που τα τελευταία χρόνια έχουν αλλάξει, μεταξύ των οποίων και οι δραματικές σχολές, οι οποίες μέχρι πρότινος ήταν δύο και αυτό όριζε ένα είδος μονοπωλιακού χαρακτήρα, τώρα υπάρχουν άλλες δύο σχολές άρα τα πράγματα θεατρικά πηγαίνουν καλύτερα, γιατί όπου δημιουργείται παιδεία είναι μοιραίο να πάνε καλύτερα.
Λίγα λόγια για την σχολή Ανδρέας Βουτσινάς.
Η σχολή για την ομάδα που την δημιούργησε λέμε ότι είναι η κατάληξή μας. Η σχολή είναι καινούρια αλλά εμείς δεν είμαστε καινούριοι στο χώρο ούτε της εκπαίδευσης, ούτε του θεάτρου, οπότε θελήσαμε εδώ να καταλήξουμε, να είναι αυτό που ονειρευόμασταν και γι’ αυτό φροντίσαμε στα πλαίσια που μπορούσαμε να δώσουμε ότι ήταν δυνατότερο. Δώσαμε μεγάλη σημασία και στην κτηριακή υποδομή και στο εκπαιδευτικό κομμάτι. Επιπλέον η δικιά μας σχολή, η σχολή Βουτσινά, δεν είναι μόνο η δραματική σχολή, φτιάξαμε ένα πλαίσιο σπουδών παραστατικών τεχνών όπου μέσα στον ίδιο χώρο, με ναυαρχίδα φυσικά την δραματική σχολή, έχουμε σχολή musical, δύο εργαστήρια οκταώρου και τρίωρου την εβδομάδα, ένα πρόγραμμα για εκπαιδευτικούς, τμήμα για το τραγούδι για όσους θέλουν να ασχοληθούν μόνο με αυτό, έχουμε ένα εργαστήρι θεατρικής γραφής με τον Άκη Δήμου και ένα μεγάλο πρόγραμμα που αφορά το παιδικό θέατρο με πέντε τμήματα ηλικιακά χωρισμένα. Ξεφύγαμε από το αν κάνουμε μια δραματική σχολή και πάμε πλέον στις παραστατικές τέχνες δίνοντας την ευκαιρία και σε ανθρώπους που δεν μπορούν να παρακολουθήσουν μια δραματική σχολή να ασχοληθούν με το θέατρο ή με κάποια από τις σκηνικές τέχνες.
Ετοιμάζετε κάτι καινούριο αυτήν την περίοδο ή είστε σε φάση αγρανάπαυσης;
Είμαι αποκλειστικά αφιερωμένος στη σχολή αυτή τη στιγμή. Έχουμε φτιάξει τον οργανισμό θέατρο Ανδρέας Βουτσινάς, μέσα σε αυτόν τον οργανισμό είναι έτοιμο όλο το καταστατικό και διοικητικό μέρος ώστε να μπορούν να γίνουν και παραγωγές. Η αλήθεια είναι ότι συζητάω δύο προτάσεις για την καινούρια χρονιά, αλλά δεν είναι ο πρώτος μου στόχος αυτός, ο πρώτος μου στόχος πια είναι η διδασκαλία. Σκηνοθετώ μόνο όταν μου αρέσει κάτι και θέλω να το κάνω, δεν θέλω να κάνω κάτι μόνο για να βγάζω χρήματα, με την σκηνοθεσία ποτέ δεν έβγαλα χρήματα.
επιμέλεια Στέφανος Παρασκευάς
| Σχόλια |
|
Μόνο εξουσιοδοτημένοι χρήστες μπορούν να γράψουν σχόλια!
Powered by !hellenicvoiceny
Copyright (C) 2007
Αυτό το κείμενο εκτυπώθηκε από το hellenicvoiceny.com, στη διεύθυνση
: http://www.hellenicvoiceny.com/index.php?option=com_content&task=view&id=4051&Itemid=28