| Η «βρώμικη» χώρα και τα άσπρα γάντια |
| 08.05.07 | |||||
|
Η Ελλάδα είναι ομολογουμένως μια πολύ «βρώμικη» χώρα. Σε πολλά σημεία της θυμίζει περισσότερο χώρα της Λατινικής Αμερικής παρά χώρα–μέλος της Ε.Ε. Ο C.E.O. της χώρας η άλλως αποκαλούμενος πρωθυπουργός, δεν μπορεί παρά να έχει ανθρώπους και μηχανισμούς που να ασχολούνται με το σκοτεινό κομμάτι της διακυβέρνησης.
Οι άνθρωποι αυτοί κινούνται συνήθως στο παρασκήνιο αλλά πολλές φορές κατέχουν θέσεις δίπλα ακριβώς στον πρωθυπουργό. Η δουλειά τους; Να έχουν τα μάτια τους και τα αυτιά τους ανοιχτά και να ξέρουν τι «παίζει» από τα υπόγεια της ΕΥΠ έως τους διαγωνισμούς του ΟΠΑΠ και τα γραφεία του Αρείου Πάγου. Οι περισσότεροι πρωθυπουργοί της πρόσφατης ιστορίας μας είχαν τέτοιους ανθρώπους δίπλα τους. Ο Αντώνης Λιβάνης ήξερε να κινείται στο σκοτάδι και να φέρνει τις πιο δύσκολες αποστολές σε πέρας. Ο Κώστας Σημίτης είχε γι’ αυτή τη δουλειά τον Θόδωρο Τσουκάτο και πολλοί πιστεύουν ότι από την ώρα που έφυγε από το Μαξίμου άρχισε και ο κ. Σημίτης να ζει σε μια εικονική πραγματικότητα. Ο κίνδυνος πάντοτε με αυτούς τους ανθρώπους είναι ότι δύσκολα μπορεί να είσαι βέβαιος αν και πότε θα «γλυκαθούν» από την ανεξέλεγκτη και αφανή εξουσία τους. Πότε, δηλαδή, θα αρχίσουν να κάνουν και δικές τους δουλειές μια και είναι βέβαιο ότι δεν τους φθάνει ο μισθός του συμβούλου. Το ΠΑΣΟΚ εξέθρεψε ένα τέτοιο σύστημα εξουσίας το οποίο έβγαλε πραγματικά... ξεφτέρια. Ανθρωποι που μπορούν να σου στήσουν οφσορ χωρίς να πάρεις χαμπάρι, να στήσουν προμήθειες χωρίς να ανοίξει μύτη και οι οποίοι κινούνται πάντοτε με βάση μιαν ιδιότυπη ομερτά. Οι περισσότεροι μετέφεραν τις γνώσεις τους στον ιδιωτικό τομέα και βγάζουν χρήματα. Δεν ξεχνούν όμως την παλιά τους τέχνη και συμμετέχουν αποφασιστικά στην ανακάλυψη στοιχείων εναντίον της σημερινής κυβέρνησης. Τέτοιους ανθρώπους συναντά κανείς στην ευρύτερη κυβέρνηση και σήμερα. Πολλοί μάλιστα έχουν κάνει δουλειές με τους πασόκους συναδέλφους, αφού ως γνωστόν «το λαμόγιο, λαμόγιο εμπιστεύεται και όχι απαραίτητα τον κομματικό σύντροφο». Ο Κώστας Καραμανλής είχε από την αρχή μια καχυποψία για την ανάγκη ενός τέτοιου συστήματος και ενδεχομένως παραπήρε σοβαρά το «σεμνά και ταπεινά» που δεν μπορεί ποτέ μα ποτέ να ισχύσει σε συστήματα εξουσίας. Ετσι έχουμε φθάσει σήμερα στα εξής φαινόμενα: - Ο υπουργός Δικαιοσύνης και οι συνεργάτες του να μη γνωρίζουν ποιος δικαστής ερευνά κυβερνητικούς αξιωματούχους και γιατί. - Η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς να «πέφτει πάνω» στα ομόλογα χωρίς να το ξέρει και να στέλνει το όνομα του Ευγένιου Παπαδόπουλου στον ανακριτή χωρίς να σηκώνει κανείς κόκκινο σημαιάκι. Από μία άποψη, αυτό είναι υγιές θα πει κάποιος, δουλεύουν οι θεσμοί, γίναμε Αγγλία. Από την άλλη, σε μια κοινωνία σαν την ελληνική που επιβραβεύει τη μαγκιά υπάρχουν άνθρωποι που λένε «οι άλλοι τουλάχιστον τα έκαναν αλλά ήξεραν να τα καλύπτουν». Η σημερινή κυβέρνηση δεν ξέρει τι συμβαίνει στο ίδιο το βαθύ κράτος της και θα συνεχίσει να εκπλήσσει τον εαυτό της. Κάποιοι έλεγαν στον πρωθυπουργό τις πρώτες ημέρες που ανέλαβε ότι έπρεπε να έχει δίπλα του δυο - τρία «σαΐνια» που θα του μετέφεραν πληροφορίες από την «πιάτσα», θα προλάβαιναν γκάφες και θα χειρίζονταν «βρώμικες» υποθέσεις. Μέχρι να γίνουμε Σουηδία... έχουμε πολύ δρόμο και, εν πάση περιπτώσει, σε μια «βρώμικη» χώρα δεν κυβερνάς μόνο με άσπρα γάντια.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Μόνο εξουσιοδοτημένοι χρήστες μπορούν να γράψουν σχόλια! Powered by !hellenicvoiceny Copyright (C) 2007Αυτό το κείμενο εκτυπώθηκε από το hellenicvoiceny.com, στη διεύθυνση
|
|||||