Απούσα η “οργανωμένη” Ομογένεια και οι Ελληνοαμερικανοί πολιτικοί απο την διαμαρτυρία για τον Γεώργι |
27.06.20 | |||||
Άφαντες σχεδόν όλες οι Ομογενειακές οργανώσεις ,καθώς επίσης και όλοι ,οι Ελληνοαμερικανοί πολιτικοί που εκλέγονται στην ευρύτερη περιφέρεια Νέας Υόρκης ,από το τρισάγιο και την ειρηνική συγκέντρωση διαμαρτυρίας , η οποία πραγματοποίηθηκε το βράδυ της Παρασκευής 26 Ιουνίου έξω από το σπίτι του αδικοχαμένου Γεωργίου Ζαπάντη στο Γουάιτστοουν .
Δυστυχώς για την Ομογένεια της Νέας Υόρκης , οι λαλίστατοι προεδροπαράγοντες της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Νέας Υόρκης , της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Κεφαλλήνων , της Ιόνιου πολιτιστικής Ομοσπονδίας , καθώς επίσης και των υπολοίπων εθνικοτοπικών συλλόγων οι οποίοι εκπροσωπούν τα διάφορα γεωγραφικά διαμερίσματα της γενέτειρας , έλαμψαν δια της απουσίας τους, γεγονός που επιβεβαιώνει την διαχρονική ανυπαρξία τους και τον “οικογενειακό” χαρακτήρα τους,καθώς διοικούνται από τους ίδιους και τους ίδιους και για πολλά χρόνια αυτοδιόριστους παράγοντες .
Λίγα οικοδομικά τεράγωνα από το σπίτι του αδικοχαμένου Ομογενή και συγκεκριμένα στην γέφυρα Klintonville και cross Island parkway , πριν από λίγες ημέρες σε καθημερινή βάση ,πραγματοποιούνταν μαζικές διαδηλώσεις του κινήματος “black lives matter”, όπου η συμμετοχή Ελληνοαμερικανών ήταν σημαντική .
Ωστόσο, στην περίπτωση του αδικοχαμένου ομογενή Γεωργίου Ζαπάντη , δεν έγινε κάτι παρόμοιο , γεγονός που αναδεικνύει το πρόβλημα οργάνωσης και διεκδίκησης κοινωνικών αιτημάτων, μέσω των ομογενειακών οργανώσεων , αλλά και των Ελληνοαμερικανών πολιτικών της περιοχής μας.
Να θυμίσω ότι πριν απο λίγες ημέρες απο αυτή εδώ την στήλη, ο γράφων ,αλλά και τα υπόλοιπα Ομογενειακά ΜΜΕ καλούσαν την Ομογένεια να δραστηριοποιηθεί και να στηρίξει τους Ελληνοαμερικανούς υποψηφίους , οι οποία έδωσαν την μάχη στις προκριματικές εκλογές που πραγματοποιήθηκαν στις 23 Ιουνίου με σχετική επιτυχία.
Όμως η αδιάφορη στάση που επέδειξαν , τουλάχιστον μέχρι αυτή την ώρα,οι Ελληνοαμερικανοί πολιτικοί ,δυστυχώς δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες των Ομογενών, γεγονός που εγείρει εύλογα ερωτηματικά , σχετικά με τον τρόπο που αντιλαμβάνονται τον ρόλο τους .
Μοναδική εξαίρεση ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος ο οποίος αντέδρασε άμεσα και επισκέφθηκε το σπίτι του αδικοχαμένου Ομογενή , προκειμένου να εκφράσει τα συλλυπητήρια του στην μητέρα του Γεώργιου Ζαπάντη ,ενώ στο απόσπασμα που ακολουθεί , παραθέτω την συνέντευξη που παραχώρησε στον ανταποκριτή του Αντέννα και του real .gr στην Νέα Υόρκη Θανάση Τσίτσα.
«Mε μεγάλη θλίψη αντίκρυσα την μητέρα του Γιώργου. Ήμουν σε πολύ δύσκολη θέση να βρω λόγια. Τι να πείς σε μια μητέρα που χάνει το παιδί της μέσα στο σπίτι χωρίς να έχει κάνει τίποτα μόνο και μόνο από μια υπερβολική αστυνομική βία. Πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας ότι αυτή η βία αν δεν αντιμετωπιστεί στον καιρό της, την μία ημέρα θα είναι ο Τζορτζ Φλόιντ, την άλλη θα είναι ο Γιώργος και την επόμενη ημέρα θα είναι κάποιος άλλος. Πάντα θα είναι κάποιος. Αυτό πρέπει να σταματήσει και πρέπει όλοι να συνειδητοποιηθούμε και να αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Γιατί όλοι έχουμε ευθύνη απέναντι στην υπερβολική αστυνομική βία η οποία τελικά αποδεικνύεται ότι δεν είναι απλά ένα κοινωνικό φαινόμενο, ότι δεν είναι απλά ένα καρκίνωμα στο σώμα της Αστυνομίας, αλλά είναι κάτι που σκοτώνει και σκοτώνει τον άνθρωπο της διπλανής πόρτας. Αν δεν μιλήσουμε τότε θα κτυπήσει και την δική μας πόρτα μια ημέρα όπως όλα τα ακραία φαινόμενα. Δεν είμαστε άνθρωποι οι οποίοι αντιτιθέμεθα στην αστυνομική καταστολή αλλά υπάρχει ένα όριο και αυτό το όριο έχει ξεπεραστεί από ότι φαίνεται και επαναλαμβάνεται διαρκώς. Ίσως είναι ο μόνος λόγος που μπορεί να με παρηγορήσει ότι ο χαμός του Γιώργου δεν ήταν άδικος. Θα συμβάλλει στο να καταλάβουμε όλοι ότι πρέπει όλοι μας να υψώσουμε την φωνή μας και να είμαστε εκεί όταν χρειαστεί».
–Η παρουσία σας στην κηδεία του Γιώργου Ζαπάντη την ερχόμενη Δευτέρα εμπεριέχει έναν συμβολισμό;
«Δεν είναι συμβολική κίνηση είναι μια ουσιαστική κίνηση γιατί ως ποιμενάρχης και ως πνευματικός πατέρας οφείλω να είμαι δίπλα στο ποίμνιο μου στι δύσκολες στιγμές και αυτή είναι μια πολύ δύσκολη στιγμή για μια μητέρα η οποία χήρεψε πολύ νέα αι μεγάλωσε με τον ιδρώτα της τίμια δύο παιδιά. Και ίδε ένα από τα παιδιά της να χάνεται μπροστά στα μάτια της με τον πιο άδικο τραγικό και προσβλητικό τρόπο. Αυτό το παιδί ήταν ένα τίμιο παιδί που εργαζόταν και ζούσε τίμια. Αλλά και να μην ζούσε τίμια, έτσι για να μην νομίζουμε ότι αυτά τα κριτήρια ισχύουν μόνο για τους νοικοκυραίους. Κανείς δεν αξίζει ένα τέτοιο θάνατο. Κανείς, ακόμα και ο χειρότερος εγκληματίας δεν πρέπει να πεθαίνει έτσι. Όλοι έχουμε τα δικαιώματα μας. Δεν ζούμε στο Μεσαίωνα, ζούμε σε μια ευνομούμενη πολιτεία που έχει νόμους και πρέπει οι νόμοι και τα δικαιώματα των πολιτών να γίνονται σεβαστά για να μπορούμε να καυχόμαστε στον κόσμο ότι είμαστε μια υποδειγματική πολιτεία.»
Μόνο εξουσιοδοτημένοι χρήστες μπορούν να γράψουν σχόλια! Powered by !hellenicvoiceny Copyright (C) 2007Αυτό το κείμενο εκτυπώθηκε από το hellenicvoiceny.com, στη διεύθυνση
|
|||||
Τελευταία ανανέωση ( 10.01.21 ) |