Μια βουβαμάρα ήταν η αποδοχή των εκλογικών αποτελεσμάτων, μια θλίψη και μια αδιαφορία ταυτόχρονα. Ολοι περίμεναν κάτι τέτοιο, εκτός ίσως από τους κυβερνητικούς εκλογομάγειρους. Τι να έκανε η ελληνική κοινωνία [όποια κι αν είναι αυτή η κοινωνία].

Οπως και να εκτιμήσει κανείς τ' αποτελέσματα, δίκιο θα έχει. Αυτοί είμαστε ως λαός, ανθρώπινοι κι αντιανθρώπινοι – και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Δεν χρειάζονται περαιτέρω αναλύσεις και ανοησίες. Ετούτος ο λαός είναι αχαμνός ως προς τους θεσμούς και την πολιτική βούληση. Δεν έχει σημασία η διαφορά με την οποία ξεμάκρυνε το ένα κόμμα από τα άλλα. Πάνε περίπατο και η σοφία τάχα του λαού και η υποτιθέμενη αδαημοσύνη του.

Ετούτος λοιπόν ο λαός «αποφάσισε» ότι ετούτη η κυβέρνηση δεν είναι ικανή να προωθήσει την «ανάπτυξη» της οικονομίας και να εγγυηθεί το ευ ζην των ανθρώπων που ζουν στην Ελλάδα. Κάτι διαφορετικό, άρα, πρέπει να εμφανιστεί· κάτι, εννοείται, πολιτικά διαφορετικό, έξω από κόμματα και ιδεολογίες, έξω από «παλαιά» και «νέα» καθεστώτα. Μην υπολειπόμεθα των οικονομικών και πολιτισμικών παραμέτρων που καθόρισαν το αποτέλεσμα των εκλογών.

Οι αναλυτές (!) έχουν χάσει κάθε μπούσουλα, ακόμη και αυτοί που θεωρούν εαυτούς κατάλληλους για αναθεώρηση και ανασκευή των ώς τούδε πολιτικών επιλογών. Ολα τα κόμματα πρέπει να επαναστοχαστούν, εάν έχουν αυτή τη δυνατότητα, περί το μέλλον της πολιτικής σκέψης και δράσης των «επαγγελματιών».

Είναι θλιβερό, αλλά το αποτέλεσμα των εκλογών δεν δείχνει επακριβώς το νόημα αυτής της «τετριμμένης» διαδικασίας.

Είναι ένα μικρό σκαμπίλι στην αλαζονεία και την εξουσιολατρία των στελεχών της κυβέρνησης· είναι επίσης μια υπενθύμιση ότι ο ελληνικός λαός δεν είναι τελείως για τα πανηγύρια. Τι να κάνουμε, ο θεός της χώρας είναι ακόμη ζωντανός – κι ας μην είναι αυτός ο θεός ο Διόνυσος. Δέον να βρεθεί μια άλλη πολιτική πρόταση – αλλά από πού να γεννηθεί, και πώς να ακμάσει μια τέτοια πρόταση; Σημασία έχει ότι ουδείς χάρηκε ή ένιωσε κάτι ανατατικό στο άκουσμα των αποτελεσμάτων. Ηταν ένα λυπημένο –όχι οργισμένο– αποτέλεσμα· όποιος χαίρεται, απλώς είναι μνησίκακος και αλλοτριομορφοδίαιτος.

Εχουμε εικόνα για το τι συμβαίνει στην ελληνική κοινωνία, δεν έχουμε όμως κατανόηση για το τι επιφυλάσσει η νέα δομή των πολιτικών πραγμάτων. Τι να κάνουμε; Δεν μπορούμε να πεθάνουμε ή να αντιστρέψουμε την αλήθεια.

Το «σκαμπίλι», λοιπόν, ήταν απαραίτητο, μπας και οι πρώην αριστεροί αντιληφθούν τι πραγματικά σημαίνει Αριστερά και πόσο την εξευτέλισαν. Ενδεικτικά: ο Βαρουφάκης στο όριο και ο Βελόπουλος με άνεση στην Ευρωβουλή. Τι να πει κανείς; Αγράμματος, απολίτιστος λαός, αλλά κεραυνοβόλος. Μακάρι να αλλάξουν τα πράγματα. Μακάρι να ξυπνήσει η ελληνική κοινωνία, να βγάλει κραυγή – απόγνωσης και απελευθέρωσης.

www.efsyn.gr

Αυτό το κείμενο εκτυπώθηκε από το hellenicvoiceny.com, στη διεύθυνση
: http://www.hellenicvoiceny.com/index.php?option=com_content&task=view&id=12934&Itemid=33