«Η επιδίωξη ακόμα και των πιο μεγάλων στόχων πρέπει να είναι ήρεμη και γαλήνια»(Κικέρων)
Αυτές οι μέρες, οι μέρες του Πάσχα, έχουν κάτι το ξεχωριστό. Ανεξάρτητα από το σε τι πιστεύεις και σε τι όχι...

Ανεξάρτητα από τη θέση σου για την Ορθόδοξη Πίστη, τις θρησκείες και όλα τα συναφή. Αυτή η ιδιαιτερότητα είναι μία πραγματικότητα που προκύπτει από μόνη της. Και σε τέτοιες περιπτώσεις, όταν δηλαδή κάτι βγαίνει από μόνο του δίχως να το επιδιώξεις εσύ, αυτό «μαρτυρά» τη φαιά ουσία του.

Αυτές τις μέρες, τα τελευταία χρόνια πάντα κάτι διαφορετικό μου βγαίνει. Και σε πολλούς άλλους. Αρκεί να μπορείς να νιώθεις, αρκεί μέσα σου να διαθέτεις χώρο, έστω και λίγο, για πρόσωπα, πράγματα, καταστάσεις που βρίσκονται έξω από το δικό σου στενό πεδίο.

O Iησούς θυσιάστηκε για τους άλλους. Η έννοια της θυσίας στο σήμερα θα δεχτεί πολλή κριτική. Ενδεχομένως και να χλευαστεί από αρκετούς. Ακόμα και ο ίδιος, όμως, το ήθελε. Το επέλεξε, γιατί θεώρησε πως έτσι έπρεπε να γίνει και αυτό έχει σημασία. Λένε πολλοί πως ήταν ένας πραγματικός αναρχικός.

Μήπως τελικά ήταν ένας φιλελεύθερος με σοσιαλιστικά ιδεώδη, θα αντιτάξουν κάποιοι άλλοι, περισσότερο πραγματιστές, κάπως σκωπτικοί, και «παιδιά των καιρών μας»... Μα, έχει καμία σημασία να βρούμε τέτοιους συσχετισμούς; Ίσως, αυτή να είναι μία πολύ μεγάλη παγίδα των σύγχρονων καιρών.

H πρόσκαιρη αποκοπή είναι απαραίτητη. Η εσωτερική ενδοσκόπηση είναι καθήκον και υποχρέωση συνάμα, απέναντι στον εαυτό μας. Και ύστερα, απέναντι στους περίγυρούς μας. Η ανάδειξη της πνευματικότητας στις σωστές δοσολογίες «ανοίγει ορίζοντες». Η προσωπική γαλήνη αποφορτίζει (από τα κακώς κείμενα) και «φορτίζει» συνάμα (για την πάλη με αυτά τα κακώς κείμενα).

Τα βαθύτερα νοήματα, όταν συνδέονται με την πρακτική ζωή και δεν αποτελούν επίφαση, οξύνουν το νου και παράγουν προωθητική σκέψη. Ενδυναμώνουν τα σώματα και τις ψυχές για να ξεπεραστεί ο κάθε Γολγοθάς...

Πρέπει να είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε βασικά πράγματα. Να έχουμε καλή και δημιουργική σχέση με την (πρακτική) φιλοσοφία. Με το εύρος των φιλοσοφικών οπτικών. Μακριά από τυφλές οπαδοποιήσεις, από αστήρικτες ταυτίσεις, από φανατικές διαστρεβλώσεις. Αλλά, πλέον, μακριά και από στυγνές πεζότητες και επιφανειακές και απλοϊκές ερμηνευτικότητες. Που βολεύουν και «κλείνουν άκομψα παράθυρα».

Δρόμους για να εκδηλώνονται τα αυτονόητα των συνηθειών μας βρίσκουμε όλοι με περισσή άνεση. Tα μονοπάτια για διαφορετικές «μυσταγωγίες» που θα μας κάνουν αποδοτικότερους, μας λείπουν... Και αν τα βρούμε, φοβόμαστε να τα διασχίσουμε...

Μπαίνουν στο ζύγι όλα. Και είναι απίθανο πως η ζυγαριά αντέχει. Αλλά, το κάνει... Πρέπει να το εκμεταλλευτούμε αυτό το όψιμο ευτύχημα. Υπάρχουν άνθρωποι που καθημερινά κάνουν μικρές ή μεγάλες θυσίες. Για να εξυπηρετήσουν τον προσωπικό τους αξιακό κώδικα. Για να αισθανθούν καλά. Για να προσφέρουν σε άλλους. Για να γίνουν πράγματα, για να έρθουν εις πέρας έργα και αποστολές...

Άνθρωποι που συνειδητά υπομένουν, προσδοκώντας σε κάτι άλλο. Απτό, άμεσο, πραγματικό, γνήσιο. Δούναι και λαβείν, μάλλον, είναι όλα. Γιατί τίποτα δεν έρχεται χωρίς να δώσεις, τίποτα δεν πρέπει να δίνεις χωρίς να πάρεις κάτι. Έστω και αν αυτό το κάτι βρίσκεται ήδη στη δική σου κατοχή και το ανακαλύπτεις κάπως αργοπορημένα...

Πάμε να αναδείξουμε τον πλούτο του λιτού και τη ματαιότητα του πλουτισμού. Τη φυσική μαγεία εις βάρος της τεχνικής αποπλάνησης. Την προώθηση της βελτίωσης σαν καθολική επιδίωξη και όχι τη βελτιωσιμότητα των εσώτερων καταναγκασμών και των στερεοτυπικών εκφάνσεών τους...

Να ρισκάρουμε και να έρθουμε σε ρήξη. Να υπηρετήσουμε αξίες και ιδανικά. Να «τσακίσουμε» τη φτήνια, την ένδεια και την πολύμορφη παλιανθρωπιά... Να παρασύρουμε με τη στάση μας κι άλλους, να πείσουμε τους αμφιταλαντευόμενους και να δώσουμε κίνητρα σε αυτούς που δεν γνωρίζουν τη δύναμή τους. Τότε, ο κάθε «θυσιαζόμενος» θα μπορεί να χαμογελάει απρόσκοπτα...

Ο καθένας κρύβει μέσα του ένα δικό του Πάσχα. Πρέπει όλοι να είμαστε σε θέση να έχουμε μέσα μας ένα δικό μας Πάσχα. Μην αφήνουμε τις μέρες να περνάνε με έναν αβασάνιστο ισοπεδωτισμό, μην χάνουμε τις ευκαιρίες που μας δίνονται για ήχους όμορφους και διδακτικούς, μην αρκούμαστε στα «χαμηλά ταβάνια».

Οι ατομικές και κοινωνικές δυνατότητες είναι απεριόριστες. Οι ανθρώπινες δυνάμεις ανεξάντλητες. Τα αίτια των όποιων ανασχετικών παραμέτρων μπορούν να νικηθούν... Καλό Πάσχα σε όλες και σε όλους!

www.efsyn.gr

Αυτό το κείμενο εκτυπώθηκε από το hellenicvoiceny.com, στη διεύθυνση
: http://www.hellenicvoiceny.com/index.php?option=com_content&task=view&id=12869&Itemid=33