Σε μια εποχή που η δουλειά μπαίνει σε πρώτη προτεραιότητα και η οικογένεια ακολουθεί οι σύζυγοι δεν περνούν ουσιαστικό χρόνο μαζί. Οι ειδικοί ωστόσο επισημαίνουν ότι τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό σε μία σχέση συμβίωσης από το μοίρασμα. 

Συχνή διαπίστωση των οικογενειακών θεραπευτών είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα πιστεύουν πως οι προσωπικές τους ανάγκες δεν ικανοποιήθηκαν με το γάμο τους. 

Στις εξωπραγματικές προσδοκίες των ανθρώπων που «θέλουν να ζήσουν ευτυχισμένοι για πάντα», που προσδοκούν ότι ένας γάμος θα δώσει στόχο και νόημα στη ζωή τους αποδίδει τη φθορά του και η καθηγήτρια Κλινικής Ψυχολογίας στα Πανεπιστήμια Berkeley στις ΗΠΑ και Βen-Gurion στο Ισραήλ, Ayala Malach-Pines, συγγραφέας του βιβλίου «Η φθορά στην ερωτική σχέση» (κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ). 

«Η φθορά πλήττει περισσότερο τα άτομα που ξεκινούν ένα γάμο εκστασιασμένοι και γοητευμένοι, που εξιδανικεύουν το σύντροφο και πιστεύουν ότι ανακάλυψαν τον πρίγκιπα ή την πριγκίπισσά τους», τονίζει η κ. Pines.

Και τέτοια άτομα, σύμφωνα με την ίδια, είναι συνήθως οι γυναίκες για δύο βασικούς λόγους: Εχουν μεγαλύτερες προσδοκίες από την ερωτική τους σχέση και φέρουν το βαρύτερο φορτίο στο σπίτι.

Οι άντρες, αντίθετα, που θεωρούν τις συζύγους και τις οικογένειές τους σημαντικές, αλλά όχι κεντρικές στη ζωή τους, απογοητεύονται λιγότερο. Η φθορά εκδηλώνεται κυρίως με εξασθένηση της ερωτικής επαφής και μια γενική δυσφορία, ενώ στην ακραία μορφή της σηματοδοτεί τη διάλυση της σχέσης.

Tα στοιχεία της Πανελλαδικής Ερευνας της EMAΣ (Εταιρία Μελέτης Ανθρώπινης Σεξουαλικότητας) είναι αποκαλυπτικά. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε σε 18.000 ζευγάρια παραγωγικής ηλικίας, διήρκεσε 1 χρόνο και έδειξε ότι στον έβδομο χρόνο του γάμου το σύνδρομο ομοιοπληξίας (εξομοίωση φύλων) χτυπάει τα ζευγάρια οδηγώντας σε μείωση της ερωτικής επιθυμίας.

 Στο ερώτημα γιατί ο 7ος χρόνος του γάμου και όχι ο 2ος ή ο 10ος είναι η κρίσιμη καμπή στην ερωτική ζωή των παντρεμένων δεν υπάρχει -τουλάχιστον μέχρι σήμερα- επιστημονική απάντηση.

 Ενώ ξεκινούν με καλές προθέσεις και υπερβολικές επιθυμίες, στο τέλος της 7ετίας του γάμου τα ζευγάρια συχνά εξοικειώνονται με την αποχή και την απαρχή των συγκρούσεων (γκρίνια, απιστία), με τελική κατάληξη το διαζύγιο.

 Συμβουλές

Παράγοντες πρόληψης της φθοράς στη σχέση αποτελούν:

1 Η θετική αντιμετώπιση της σχέσης ως σύνολο.

2 Η ποσότητα και ποιότητα της επικοινωνίας. Οσο περισσότερο χρόνο περνά ένα ζευγάρι μαζί (ποσότητα) τόσο πιο πιθανό είναι να συζητηθεί κάτι αληθινά σημαντικό (ποιότητα).

3 Η ποικιλία στη σεξουαλική ζωή. Η ποικιλία κάνει την ερωτική πράξη πιο συναρπαστική, γεγονός που βελτιώνει την ποιότητα του σεξ και κάνει τους συντρόφους πιο ελκυστικούς τον ένα για τον άλλο.

4 Η εκτίμηση μεταξύ των συντρόφων.

5 Η ασφάλεια. Δίνει στη σχέση τις ρίζες της, το βάθος της και τη δύναμή της

.6 Η υποστήριξη. Οταν αισθανόμαστε ότι μας ακούν και μας υποστηρίζουν χωρίς όρους αυξάνει η αίσθηση της ασφάλειάς μας στη σχέση.

7 Η δυνατότητα αυτοπραγμάτωσης. Οσο περισσότερο μπορούν οι άνθρωποι να πραγματώνουν τον εαυτό τους στη σχέση τους τόσο λιγότερη είναι η φθορά που έχουν υποστεί.

8 Η πνευματική έλξη. Τα ζευγάρια που έχουν ανεξάρτητη σκέψη και ενδιαφέροντα είναι πιο ικανά να προκαλούν το σύντροφό τους και να διατηρούν την πνευματική σπίθα στη σχέση.

9Οι θυσίες και οι θετικές πράξεις για το σύντροφο. Δεν έχει σημασία τι θα είναι αυτό. Τόσο οι μικρές όσο και οι μεγάλες θυσίες μπορούν να ωφελήσουν σημαντικά μία σχέση, αρκεί να τις κάνετε επειδή το θέλετε (έρευνα του Πανεπιστημίου του Ρότσεστερ). 

 «Κλειδί» στην επιτυχία η συνεχής προσπάθειαΟ θεσμός του γάμου περνάει σήμερα έντονη κρίση. Αυτό φαίνεται όχι μόνο από το μεγάλο αριθμό των διαζυγίων, αλλά και από την κατάσταση που επικρατεί μέσα στις οικογένειες που φαίνονται να είναι ενωμένες. Ολοι οι άνθρωποι έχουν πριν από το γάμο κάποιες προσδοκίες, που είναι βέβαιοι ότι θα εκπληρωθούν αφού παντρευτούν.

Εχουν τις προσωπικές τους βαθύτερες ανάγκες για αναγνώριση της αξίας τους, για παραδοχή και κατανόηση, αγάπη, στοργή. Η πικρή διαπίστωση πολλών ανθρώπων είναι ότι αυτά δεν τα βρήκαν στο γάμο τους και στη συνέχεια παύουν να τα προσφέρουν, υποχωρώντας με απελπισία.

Τα κοινά σημάδια προειδοποίησης ενός συγκρουσιακού γάμου είναι οι τσακωμοί για οικονομικά θέματα, οι εθιστικές συμπεριφορές (χρήση αλκοόλ κ.λπ.), οι μικροκαβγάδες, η ψυχική απόσυρση, οι χειροδικίες, η απουσία οποιασδήποτε κοινής διασκέδασης, η απαξίωση του άλλου, η έλλειψη σεβασμού, η πλήρης ασυμφωνία, η έλλειψη εμπιστοσύνης, η ελάχιστη ή κανενός βαθμού σεξουαλική επιθυμία, η απιστία, η απομόνωση, τα υποτιμητικά πειράγματα, η ικανοποίηση όταν ο σύντροφος είναι απών ή όταν είναι μακριά από το σπίτι, η υπερεπένδυση στα παιδιά.

 «Κλειδί» για την επιτυχία σε ένα γάμο είναι η προσπάθεια για να κρατηθεί ο γάμος ζωντανός όχι μόνο στην αρχή, αλλά και σε όλη τη διάρκειά του, σαν ένα φυτό που χρειάζεται φροντίδα για να διατηρηθεί στη ζωή.

H κ. Δήμητρα Σφήκα είναι ψυχολόγος – οικογενειακή θεραπεύτρια. 

Οι ερμηνείες για τη μείωση της επιθυμίας.

Οι ερμηνείες που επικρατούν σήμερα για τη μείωση της επιθυμίας στις μόνιμες σχέσεις είναι:

α. H βιολογική, η οποία αφορά στα γονίδιά μας που είναι από τη φύση τους πολυγαμικά, επιβιώνοντας το καλύτερο, γι’ αυτό υπάρχει και η εξέλιξη στο ανθρώπινο είδος. Πρόσφατες έρευνες έχουν ανακαλύψει γονίδια έκφρασης διαφορετικής σεξουαλικής συμπεριφοράς σε ανθρώπους με έντονη σεξουαλική δραστηριότητα και σε ανθρώπους με χαμηλή σεξουαλική δραστηριότητα.

Eπίσης, στις μακροχρόνιες σχέσεις τα ανδρογόνα, που είναι οι επιθετικές ορμόνες που κινητοποιούν τον μεν άνδρα να κατακτήσει, τη δε γυναίκα να επιλέξει, φαίνεται να μειώνονται, άρα το βιολογικό κίνητρο εξασθενεί. Eδώ παρατηρούμε και το σύνδρομο της ομοιοπληξίας. Οπως προκύπτει από πειράματα, ο συγχρωτισμός και η εξοικείωση φέρνουν απέχθεια για σωματική επαφή.

β. H ψυχολογική, σύμφωνα με την οποία η επιθυμία, ένα συναίσθημα επιθετικό, υποκαθίσταται από την αγάπη και την τρυφερότητα αφαιρώντας από το ζευγάρι το παιχνίδι της διεκδίκησης και της κατάκτησης.

γ. H πολιτισμική.

 Ο γάμος νομιμοποιεί αυτό που στο μυαλό του καθενός είναι παράνομο. H διαπίστωση ότι όταν αγαπώ δεν ποθώ και όταν ποθώ δεν αγαπώ μοιάζει να ερμηνεύει τα υψηλά ποσοστά απιστίας και το μεγάλο αριθμό των διαζυγίων, κυρίως στον κρίσιμο 7ο χρόνο του γάμου.

 Ο κ. Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης είναι χειρουργός ουρολόγος, ανδρολόγος, πρόεδρος της Eταιρίας Μελέτης Ανθρώπινης Σεξουαλικότητας.   

 Ελεύθερος Τύπος  

Αυτό το κείμενο εκτυπώθηκε από το hellenicvoiceny.com, στη διεύθυνση
: http://www.hellenicvoiceny.com/index.php?option=com_content&task=view&id=1242&Itemid=27