«Από τότε που μπήκε σε δημοσιονομικό έλεγχο η χώρα, αυτό το οποίο συνέβαινε ήταν: “φέρε εδώ τις τιμές, βάλε μια τιμολόγηση κατ’ εντολή των θεσμών, κλείσε και τρύπες με rebate, clawback, με αυξήσεις στις συμμετοχές των ανθρώπων και καθάρισε έτσι το τοπίο. Διαδικαστικά έκλειναν ορισμένες τρύπες που στην ουσία δημιουργούσαν καινούργιες στρεβλώσεις γιατί δεν έκαναν δομικές αλλαγές στο σύστημα».

Με τα λόγια αυτά περιέγραψε η Κατερίνα Αντωνίου, αναπληρώτρια καθηγήτρια Φαρμακολογίας του Τμήματος Ιατρικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και πρόεδρος του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων (ΕΟΦ), τη χωρίς αρχή, μέση και τέλος πολιτική που ακολούθησαν οι μνημονιακοί υπουργοί Υγείας της περιόδου 2008-2015, η οποία είχε μοναδικό αποτέλεσμα τη μετακύληση του κόστους του ακριβού φαρμάκου στον ασθενή, κατά το δεύτερο μέρος της κατάθεσής της χθες στην εξεταστική επιτροπή για τη διερεύνηση σκανδάλων στον χώρο της Υγείας τα έτη 1997-2014.

Η απουσία πολιτικού σχεδιασμού στο κομμάτι της τιμολόγησης των φαρμάκων, το ανοχύρωτο του συστήματος σε επίπεδο διαπραγμάτευσης, ελέγχου συνταγογράφησης κ.λπ. σε συνδυασμό με τον χώρο που άφηναν οι πολιτικές ηγεσίες στη βιομηχανία ήταν εκρηκτικό μείγμα, όπως εξήγησε η πρόεδρος του ΕΟΦ.

«Ο χώρος που αφήνουμε στη βιομηχανία είναι ο χώρος που οφείλει να αφήνει το κάθε κράτος που σέβεται τον εαυτό του και ο κάθε πολίτης που επίσης σέβεται τον εαυτό του. Αρα, τους “έπαιρνε”, για να μιλήσουμε και λίγο λαϊκά, και έκαναν αυτά που έκαναν», σημείωσε απαντώντας σε ερώτημα που αφορούσε δηλώσεις τού άλλοτε ισχυρού άνδρα στον χώρο του φαρμάκου, προέδρου του Συνδέσμου Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδας (ΣΦΕΕ) και αντιπροέδρου της Novartis Hellas, Κωνσταντίνου Φρουζή, ότι η βιομηχανία μπορεί να επηρεάσει τις τιμές στη χώρα και αν κάτι τέτοιο θα μπορούσε να γίνει και σήμερα.

«Οι επιχειρηματίες μπορούν να λειτουργούν με τον τρόπο που περιγράψατε εάν τους αφήνουμε τον χώρο. Από το μετερίζι του ο καθένας μας και στο μέτρο που του αναλογεί οχυρώνει το σύστημα ώστε να μην υποκύψει στις ανάγκες της βιομηχανίας, η οποία οφείλει να κερδίσει αλλά όχι να κερδοσκοπήσει. [...] Κερδοσκοπούσαν στην πλάτη του λαού τα προηγούμενα χρόνια».

Μετά την έκρηξη των τιμών των φαρμάκων πριν από τα μνημόνια, οι μνημονιακοί υπουργοί Υγείας το διάστημα 2008-15, προκειμένου να μη «διαλύσουν» την προϋπάρχουσα κατάσταση και να τη «διευκολύνουν», όπως είπε η κ. Αντωνίου, νομοθετούσαν σχετικά.

Παράδειγμα μίας τέτοιας «διευκόλυνσης», κατέθεσε, ήταν ο νόμος Γεωργιάδη (ν. 4213/2013) που αφορούσε την τιμολόγηση των φαρμάκων που έχουν χάσει την πατέντα τους βάσει της μέσης τιμής των τριών χωρών με τις χαμηλότερες τιμές ή του 50% της αρχικής, ανάλογα με το ποια είναι χαμηλότερη, και αυτό για όσα σκευάσματα έληξαν από την αρχή του 2012 και μετά.

Ο νόμος Γεωργιάδη

Το κρίσιμο, όπως είπε, δεν ήταν όμως οι τρεις χαμηλότερες τιμές ή το 50%, αλλά τα σκευάσματα που κυκλοφορούσαν πριν από το 2012, για τα οποία δεν θα άλλαζε απολύτως τίποτα. Ο νόμος Γεωργιάδη αφορούσε, τελικά, τα πολύ λίγα φάρμακα που είχαν κυκλοφορήσει από την 1η Ιανουαρίου 2012 μέχρι τις 9 Δεκεμβρίου 2013.

Αφέθηκαν δηλαδή απείραχτες οι τιμές των περισσότερων off patent και των γενοσήμων τους που, σύμφωνα με εκτιμήσεις, αποτελούσαν το 95% αυτής της κατηγορίας φαρμάκων που κυκλοφορούσαν στην αγορά.

Θυμίζουμε εδώ πως μέχρι την ανάληψη της κυβέρνησης από τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ. εξακολουθούσαν να βρίσκονται υπό προστασία όσα φάρμακα είχαν κυκλοφορήσει μέχρι το 2012. Παράδειγμα, η πάμφθηνη ουσία συμβαστατίνη κόστιζε 1 ευρώ στην Ευρώπη και στη χώρα μας 11 ευρώ.

Τα πάντα, εξήγησε η Κατερίνα Αντωνίου, είναι ζήτημα πολιτικής βούλησης: η εκτίναξη των τιμών προ μνημονίων και οι αλχημείες την περίοδο των μνημονίων, με τον λογαριασμό να στέλνεται στον ασθενή. «Το ζήτημα είναι εάν στέκεσαι στην αρχή ενός δρόμου και λες εγώ θα πάρω αυτή την πορεία και κάτι θα καταφέρω ή εάν δεν μπαίνεις καθόλου στη διαδικασία να σταθείς και να πεις ότι εγώ ξεκινάω και θα έχω τα αποτελέσματα. Εχουν γίνει πολλά βήματα και οφείλουν να γίνουν και άλλα τόσα, αυτή είναι η αλήθεια. Σε έναν δρόμο, όμως, που στόχο έχει πάντα τον ασθενή και την εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος», σημείωσε.

Η πρόεδρος του ΕΟΦ ήταν εκείνη που εισηγήθηκε την κατάργηση της Επιτροπής Τιμών του υπουργείου Υγείας, η οποία και έγινε αποδεκτή. Το σκεπτικό της, όπως το ανέλυσε, είναι ότι «υπάρχει μία ξεκάθαρη υπουργική απόφαση για την τιμολόγηση, η οποία υλοποιείται από τους υπηρεσιακούς παράγοντες, υπογράφει ο υπουργός και αναρτώνται οι τιμές.

Στη συνέχεια γίνεται η διαπραγμάτευση με τη βιομηχανία όταν υπάρχουν ενστάσεις, με πλήρη διαφάνεια και δημόσια, αφού αναρτώνται οι ενστάσεις, και βγαίνει το τελικό δελτίο τιμών με τις αιτιολογήσεις στις τυχόν αλλαγές των τιμών, το οποίο αναρτάται». Δεν ήταν αυτή η διαδικασία στο παρελθόν, είπε και εξήγησε ότι υπήρχαν πολυσέλιδες υπουργικές αποφάσεις για να προβλέπονται τα πάντα και να εξυπηρετούνται οι πάντες.

Η Κ. Αντωνίου αναφέρθηκε εκτενώς και στα «ληγμένα» του επιτρόπου Μετανάστευσης Δημήτρη Αβραμόπουλου που βρέθηκαν στις αποθήκες της θυγατρικής του ΕΟΦ, ΙΦΕΤ, υπόθεση την οποία η ίδια έστειλε στον εισαγγελέα το 2017 και αφορά τις υπερβολικές παραγγελίες αντιιικών φαρμάκων για την αντιμετώπιση μίας πανδημίας που δεν ήρθε ποτέ.

Οπως είπε, πραγματοποιήθηκαν παραγγελίες το 2006, το 2007 και το 2009, ενώ πέραν του δανείου των 200 εκατ. ευρώ που έλαβε το ΚΕΕΛΠΝΟ για τα εμβόλια της πανδημίας ο ΙΦΕΤ με εντολή υπουργού πήρε δάνειο 12.807.000 ευρώ για τα αντιιικά φάρμακα το οποίο πληρώνει ακόμα, ενώ από το συμβόλαιο με τις προμηθεύτριες εταιρείες έλειπε η ρήτρα ότι σε περίπτωση που δεν τα χρειαστεί η χώρα τα επιστρέφει στην εταιρεία.

www.efsyn.gr

Αυτό το κείμενο εκτυπώθηκε από το hellenicvoiceny.com, στη διεύθυνση
: http://www.hellenicvoiceny.com/index.php?option=com_content&task=view&id=12316&Itemid=27