Νέα Υόρκη –Του Σάκη Σερέτη

Μια ιδιαίτερα οργανωμένη εκδήλωση αφιερωμένη στα Ελληνικά γράμματα με εξαιρετικές ιστορικού περιεχομένου αφηγήσεις, οι οποίες αφορούσαν στην ζωή και το έργο που κληροδότησαν στην Ομογένεια, ο ακαδημαϊκός και πρώην εκδότης του Εθνικού Κήρυκα Βάσος Βλαβιανός , η συγγραφέας Θεανώ Παπάζογλου –Μάργαρη και ο καταξιωμένος αθλητικογράφος Τάσος Βεργίτσης, πραγματοποιήθηκε το βράδυ της 27ης Μαρτίου στο πολιτιστικό κέντρο της Αρχιεπισκοπής Αμερικής στην Αστόρια.

Οι βιωματικές καταγραφές της πρώην εκδότριας της ιστορικής εφημερίδας “Πρωϊνή” Φανής Πεταλίδου, του δημοσιογράφου –συγγραφέα Μιχάλη Ιγνατίου , καθώς επίσης και η εμπεριστατωμένη αναφορά της βραβευμένης εκπαιδευτικού Αθηνάς Τσώκου –Κρομμύδα, οι οποίες αφορούσαν στην ζωή και στο έργο των τριών διακεκριμένων προσωπικοτήτων της Ομογένειας , καθήλωσαν κυριολεκτικά το κοινό , ενώ παράλληλα έδωσαν ευκαιρίες ενός νοερού ταξιδιού πίσω στις εποχές , όπου οι τιμώμενοι πρωταγωνιστές άφηναν το δικό τους ξεχωριστό στίγμα .

Συντονιστής της εκδήλωσης ήταν ο πρόεδρος της Δωδεκανησιακής Ομοσπονδίας Αμερικής Γεώργιος Ανδριώτης , ο οποίος επισημαίνοντας την θετική συνεργασία των φορέων που συμμετείχαν στην διοργάνωση της εκδήλωσης , τόνισε ότι θα μπορούσε να έχει επεκταθεί και να συμπεριλαμβάνει ολόκληρη την δομή του συλλογικού μας γίγνεσθαι, προκειμένου να έχει πιο μεστά και πιο χειροπιαστά αποτελέσματα .

“Στις δύσκολες ημέρες που περνούμε με τον φθοροποιό παράγοντα της αδιαφορίας και της υποβάθμισης , που πολλές φορές εκπορεύεται από κέντρα άγνωστης προέλευσης και άγνωστων κατευθύνσεων , είναι αναγκαία και επιτακτική η αναδιοργάνωσης μας σε καινούργιες βάσεις , πιο αποτελεσματικές , πιο αντιπροσωπευτικές και περισσότερο δημοκρατικές” ανέφερε με νόημα ο κ. Ανδριώτης.

“Η ανάγκη ριζικής αναπροσαρμογής θα πρέπει να μας απασχολήσει άμεσα , καθώς δεν υπάρχουν διαθέσιμα χρονικά περιθώρια και ίσως η μόνη λύση να είναι η ολοκληρωτική ανατροπή του συστήματος της δομής διοίκησης των φορέων μας .

Σύμφωνα με τους ειδήμονες , για να μπορέσει η κοινωνία μας να διατηρεί την εκτίμηση της στο παρελθόν της, πρέπει ποτέ να μην χάσει την εμπιστοσύνη στο μέλλον και για αυτό, πρέπει να μην ολιγωρούμε άλλο και να κινητοποιηθούμε , προκειμένου να διατηρήσουμε το παρελθόν , το οποίο είναι μέγιστο και δεν πρέπει να το ξεχνάμε .

Η σημερινή εκδήλωση, τούτο τον σκοπό έχει ακριβώς και για αυτό αναγνωρίζουμε και τιμούμε ανθρώπους της Ομογένειας, που με τον ζήλο την αγωνιστικότητα τους και την συνδρομή τους, συνέβαλλαν αποφασιστικά στην προώθηση και διατήρηση του Ελληνικού μας πολιτισμού που είχε σαν κορωνίδα και καθοριστικό γνώρισμα την Ελληνική γλώσσα .

Οι εκδηλώσεις μας είναι μοναδικές γιατί είναι οι μόνες που αναβιώνουν και αναπαράγουν την ξεχασμένη ιστορία της Ομογένειας μας” τόνισε ο ομιλητής , ενώ αναφέροντας τους τιμώμενους προηγουμένων εκδηλώσεων , Θεοδόση Άθα , Ρεγγίνα Παγουλάτου , Μπάμπη Μαλαφούρη καθώς επίσης και τους συγχρόνους Γ.Μιχαλάκη , Ε. Παϊδούση και Λ.Παπαθανασίου , παρουσίασε την επί εικοσαετία εκδότρια της εφημερίδας “Πρωϊνή” στην Νέα Υόρκη Φανή Πεταλίδου .

Χαρακτηρίζοντας πολύπλοκη προσωπικότητα τον Βάσο Βλαβιανό η ομιλήτρια , εστίασε στην γνωριμία της μαζί του , όταν ο αείμνηστος σαν μέλος του Διοικητικού συμβουλίου της Atlantic bank, την επισκέφτηκαν στο γραφείο της .

Ο Βάσος Βλαβιανός γεννήθηκε στην Αθήνα το Ιανουάριο του1903, σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο Αθηνών και στην συνέχεια σπούδασε σε πανεπιστήμια της Γερμανίας και της Γαλλίας.

Παρόλο που ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην νομική και είχε γραφεία στην Αθήνα και στο Λονδίνο , η καρδιά και το πάθος του ήταν η επιβίωση του Ελληνισμού σε όλο τον κόσμο και βασικές του αξίες, ήταν η δημοκρατία και η δικαιοσύνη .

ΤΟ 1936 επί πρωθυπουργίας Ι. Μεταξά, ο οποίος διέλυσε το Ελληνικό κοινοβούλιο με τις ευλογίες του τότε βασιλιά Γεώργιου Β! και αφαίρεσε την ελευθερία τού λόγου , ο Βάσος Βλαβιανός αποφάσισε να μετακομίσει στο Παρίσι καθώς δεν μπορούσε να ανεχθεί την λογοκρισία και την φυλάκιση δημοκρατών.

Το 1932 παντρεύτηκε την αγαπημένη του Καίτη και το 1939 έφτασε στην Νέα Υόρκη όπου έμεινε για το υπόλοιπο της ζωής του. Η πιο σημαντική περίοδος του Βάσου Βλαβιανού ήταν η χρονιά του 1940 που αγόρασε τον Εθνικό Κήρυκα και έμεινε στο τιμόνι του μέχρι το 1947.

Ο Βάσος Βλαβιανός ήταν ένας “βιβλιοφάγος” ανέφερε με έμφαση η ομιλήτρια , ενώ όπως αποκάλυψε , της προκάλεσαν ιδιαίτερη εντύπωση τα αντίγραφα επιταγών αξίας χιλιάδων δολαρίων της εποχής εκείνης , τα οποία δαπανήθηκαν προκειμένου να παραμείνει ο Εθνικός Κήρυκας μια αδέσμευτη και αγωνιστική εφημερίδα , ενώ συνολικά όπως ανέφερε, ο Βάσος Βλαβιανός έχασε περίπου ένα εκατομμύριο δολάρια σε αυτήν του την προσπάθεια, για την οποία όμως , δεν μετάνιωσε ποτέ .

“Συγχαίρω όλους εσάς που τιμάτε σήμερα την μνήμη του” ανέφερε η κ. Πεταλίδου , ενώ παράλληλα υπενθύμισε ότι εάν ο Βλαβιανός δεν έκανε αυτό που έκανε τότε , ο Εθνικός Κήρυκας μπορεί να μην γιόρταζε σήμερα τα 100 χρόνια παρουσίας του στον Ομογενειακό χώρο .

“Υπήρχαν και τότε δυο εφημερίδες” τόνισε η ομιλήτρια , “ο Εθνικός Κήρυκας και η Βασιλική Ατλαντίς , η οποία δεν είχε την ίδια τύχη με τον Κήρυκα και κάποια στιγμή έκλεισε” .

Ο Βλαβιανός πίστευε με όλο το είναι του, στην Δημοκρατία και το απέδειξε με πολλούς και διάφορους τρόπους , ενώ κατά την διάρκεια του Β! παγκοσμίου πολέμου από το τιμόνι του Εθνικού Κήρυκα, έπαιξε πρωταρχικό ρόλο με την αρθρογραφία του και την πολύτιμη και πάντα διασταυρωμένη ενημέρωση για τα εθνικά μας θέματα .

Το 1942 και την περίοδο της Γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα , ο Βλαβιανός συμμετείχε ενεργά στις αποστολές ανθρωπιστικής βοήθειας και ανταποκρινόμενος στο κάλεσμα του τότε αρχιεπισκόπου Αθηναγόρα μαζί με τον πρωτοπόρο της εποχής Σπύρο Σκούρα, ίδρυσαν τον μη κερδοσκοπικό οργανισμό Greek War Relief Association , ο οποίος συγκέντρωνε και διοχέτευε σημαντικά ποσά υπέρ των ταλαιπωρημένων Ελλήνων, ενώ παράλληλα, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην επανένωση των Δωδεκανήσων με την μητέρα Ελλάδα .

Τον Δεκέμβριο του 1941 συναντήθηκε στην Φλόριδα με τον Γερουσιαστή Κλωντ Πέπερ , ο οποίος έκανε αγώνα προκειμένου να μην εγκλειστούν σε στρατόπεδα, οι ευρισκόμενοι στην Αμερική Δωδεκανήσιοι που είχαν την Ιταλική υπηκοότητα, ενώ εξίσου σημαντική, ήταν η υποστήριξη του Βλαβιανού κατά την διάρκεια της ιδρυτικής διάσκεψης της κοινωνίας των Εθνών που πραγματοποιήθηκε στον Αγιο Φραγκίσκο στην Καλιφόρνια, στην οποία συμμετείχε σαν μέλος της Ελληνικής αποστολής.

Σε αυτή την διάσκεψη ο Βλαβιανός , κατάφερε να αποσπάσει την πρώτη δεσμευτικού χαρακτήρα δήλωση από τον τότε πρώτο Ιταλό μεταπολεμικό υπουργό εξωτερικών, στην οποία παραδεχόταν, ότι τα Δωδεκάνησα είναι Ελληνικά και η δήλωση αυτή, συνετέλεσε στην αλλαγή πολιτικής της Ρωσίας, καθώς μέσω του τότε υπουργού της των Εξωτερικών Μόλοτωφ , παραδέχτηκε ότι τα Δωδεκάνησα είναι Ελληνικά και πρέπει να αποδοθούν στους Έλληνες .

Ο Βλαβιανός είχε τόλμη” τόνισε η κ. Πεταλίδου και για την επιβεβαίωση του λόγου της , αποκάλυψε ότι λίγο μετά τον Β! παγκόσμιο πόλεμο , έγραψε άρθρο εδώ στην Αμερική υπέρ των ανταρτών του ΕΑΜ.

“Το 1977 ο Βάσος Βλαβιανός επανήλθε στην δημοσιογραφία μέσω της εφημερίδας “Πρωινή” την οποία υπηρέτησε σαν σύμβουλος έκδοσης με αμοιβή ένα δολάριο τον χρόνο , ενώ σαν μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και σαν καθηγητής δημοσιογραφίας στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης , πίστευε πάντα στην καθαρή και ανόθευτη δημοσιογραφία, χωρίς εκπτώσεις και συμβιβασμούς και την οποία έκανε πράξη ζωής”.

Η ομιλήτρια αναφέρθηκε επίσης, στα εγκωμιαστικά γραπτά μηνύματα που της απέστειλαν ο πρώτος μαθητής του Βλαβιανού και αρχισυντάκτης της εφημερίδας την περίοδο 1977 Γιώργος Λυκομήτρος καθώς επίσης και ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας από το 1983 έως το 1986 Δημήτρης Φίλιος.

“Ο Βλαβιανός είχε λαμπρές σπουδές και ήταν μια εμβληματική προσωπικότητα, ενώ όταν έφυγε από την ζωή το 1994, το αρχείο του το δώρισε αρχικά στο πολιτιστικό κέντρο “Σπύρος Βρυώνης” ενώ όταν έκλεισε το κέντρο, σε συμφωνία με τον κ. Τσακόπουλο ,το αρχείο και όλη η υπόλοιπη βιβλιοθήκη του Βλαβιανού μεταφέρθηκαν στο State University of Sacramento.

Η κόρη του αείμνηστου Βλαβιανού συμπλήρωσε αυτό το αρχείο με 75 μεγάλα κουτιά που περιείχαν βιβλία, πίνακες και προσωπική αλληλογραφία του αείμνηστου με πολλά σημαντικά πρόσωπα της εποχής, όπως οι Φ. Ρούζβελτ, Χ.Τρούμαν, Ν. Ροκφέλερ , Γ.Σοφιανόπουλος ,Πλαστήρας, Σ.Βενιζέλος Α.Παπανδρέου . Γ. Μαύρος και άλλοι .

“Τον Βάσο Βλαβιανό θα τον ευγνωμονώ σε όλη μου την ζωή” τόνισε η κ. Πεταλίδου, ενώ ολοκληρώνοντας την ομιλία της , αφού επεσήμανε ότι μεγάλο μέρος των πληροφοριών που χρησιμοποίησε, προέρχονται από το ημερολόγιο “ Ελληνική Διασπορά ”, υπενθύμισε μια χαρακτηριστική δήλωση του αείμνηστου που έλεγε, “αν χάσουμε την Κύπρο , θα χάσουμε και το Αιγαίο” .

Ιδιαίτερα συγκινητική, ήταν η αναφορά της εκπαιδευτικού και επί 15ετία διευθύντριας του ημερήσιου σχολείου του Αγίου Νικολάου Φλάσιγκ Αθηνάς Τσώκου –Κρομμύδα στην ζωή και στο έργο της Θεανώς Παπάζογλου –Μάργαρη , η οποία γεννήθηκε στα Βάτικα της Τροίας στις 6 Μαΐου 1906 από πατέρα Ιερέα και μητέρα δασκάλα , ενώ το πραγματικό της όνομα ήταν Θεοδοσία και επειδή το συνέδεε με την άλωση της Πόλης , δεν το χρησιμοποίησε ποτέ.

“ Την ονόμασαν αρχόντισσα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, την είπαν μεγάλη κυρία των Ελληνικών γραμμάτων , την αποκάλεσαν του μετανάστη και του πρόσφυγα συναξαριστή , την χαρακτήρισαν χρονικογράφο του Ελληνισμού της διασποράς , αυτήν, την Ελληνοαμερικανίδα λογοτέχνιδα με την βαριά πολίτικη κληρονομιά, την Θεανώ Παπάζογλου-Μάργαρη ” ανέφερε με σεβασμό και συγκίνηση η κ. Αθηνά Τσώκου –Κρομμύδα.

Η Θεανώ Παπάζογλου –Μάργαρη έχασε σε ηλικία 8 ετών τους γονείς της και μαζί με τα τρία αδέλφια της, μεγάλωσε υπό την προστασία της γιαγιά της , ενώ με την ερχομό της Μικρασιατικής καταστροφής φεύγει για την Ελλάδα και σε 6 μήνες έρχεται στην Αμερική , όπου με τα γραπτά της “ξεσκαλίζει τις πληγές του ξενιτεμού γράφοντας τα βάσανα τους καημούς και τις θυσίες των μεταναστών , ενώ παράλληλα ασχολείται με το θέατρο το οποίο θεωρούσε πηγή ζωής και μάθησης” .

Εκδίδει το πρώτο της βιβλίο με τίτλο “η ευτυχία και άλλα διηγήματα” το 1939 και σαν διηγηματογράφος του εξωτερικού, έλαβε το κρατικό λογοτεχνικό βραβείο διηγήματος στην Ελλάδα, ενώ το 1972, της απονέμεται ο τίτλος της αρχόντισσας του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Εκτός από διηγηματογράφος ήταν και χρονογράφος σε εφημερίδες και περιοδικά από την ηλικία των 17 ετών και κράτησε με αξιοπρέπεια την πέννα της, μέχρι τις 25 Οκτωβρίου 1991 που έφτασε στο τέλος της ζωής της .

Η Θεανώ Παπάζογλου –Μάργαρη είναι η συγγραφέας που καταξιώθηκε όσο καμία άλλη, καθώς στα 18 της χρόνια δημοσίευσε το πρώτο της άρθρο “η φωνή του εργάτη”, ενώ το 1930 παντρεύεται και αποκτά μια κόρη την Βίβιαν .

Έχοντας χαρακτηριστεί σαν την μεγαλύτερη Ελληνίδα λογοτέχνιδα που πέρασε μέχρι και σήμερα από την Αμερική , η Θεανώ Παπάζογλου –Μάργαρη ήταν ο άνθρωπος που με την απλότητα του χαρακτήρα της , την ανωτερότητα του ψυχικού της κόσμου και φυσικά με το έργο της , κατάφερε να μείνει στην ιστορία της Ελληνικής Ομογένειας , όπως άλλωστε ήταν και η επιθυμία της.

Σεμνή, ταπεινή, ιδεολόγος και χριστιανή της ουσίας και όχι του τύπου , ήταν φυσικό να χτυπηθεί η ίδια, να παραγκωνιστεί και κατά καιρούς να κατηγορηθεί , η ζωή όμως και το έργο της την δικαίωσαν και την καταξίωσαν τόνισε η κ. Κρομμύδα.


Ολοκληρώνοντας την παρουσίαση η ομιλήτρια , διάβασε το ποίημα “το γράμμα της Μάνας” από το βιβλίο της Θεανώς Παπάζογλου –Μάργαρη το χρονικό της Χώλστεντ Στρητ.

“Όταν ήμουν στον Εθνικό Κήρυκα είχα την επιμέλεια στήλης της Θεανώς Παπάζογλου –Μάργαρη και δεν τόλμησα ποτέ να αγγίξω τα κείμενα της , ήταν το στολίδι της εφημερίδας” τόνισε ο δημοσιογράφος –συγγραφέας Μιχάλης Ιγνατίου , ο οποίος παρουσίασε μια εκτενή βιωματική καταγραφή του έργου και της ζωής του αθλητικογράφου Τάσου Βεργίτση.

Ο Τάσος Βεργίτσης έγραφε στην εφημερίδα “Φως των Σπορ” αλλά και στην Τουρκική “Τζουμχουριέτ”, και συνήθιζε να συνοδεύει τα γραπτά του πάντα με μια φωτογραφία ανέφερε ο κ. Ιγνατίου , ενώ χαρακτηρίζοντας τον Τάσο Βεργίτση δημοσιογράφο ολκής , υπενθύμισε ότι γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και οι μεγάλες του αγάπες ήταν η Ελλάδα και η Ομογένεια.

“ Ο Τάσος ήταν ένας κοσμοπολίτης , ευπατρίδης και εξαιρετικά ευγενικός άνθρωπος , ιδιαίτερα με τις γυναίκες και από αυτόν είδα πρώτη φορά το χειροφίλημα , όταν το έκανε στη κ. Φανή Πεταλίδου” ανέφερε ο ομιλητή και με τον “πρύτανη” της αθλητικής δημοσιογραφίας Χρήστο Σβολόπουλο.

“Ο Τάσος Βεργίτσης ήταν λάτρης του κλασικού αθλητισμού και είχε παρακολουθήσει όλες τις Ολυμπιάδες και όλα τα παγκόσμια πρωταθλήματα ποδοσφαίρου και νομίζω ότι μαζί με τον Γιάννη Διακογιάννη ήταν ο μόνος Έλληνας που το είχε κατορθώσει” ανέφερε ο κ. Ιγνατίου, ενώ παράλληλα ανακαλώντας μνήμες από το παρελθόν , αναφέρθηκε στην συνεργασία που είχε μαζί του το καλοκαίρι του 1982 στην Ισπανία , όταν τον συνόδευσε σαν φωτογράφος για να παρακολουθήσουν το παγκόσμιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου.

Κλείνοντας την παρουσίαση ο ομιλητής ανέφερε ο τι ο Τάσος Βεργίτσης ήταν πάντα ένας χαρούμενος άνθρωπος και δεν έχασε το χαμόγελο του, ακόμα και όταν περνούσε τις τελευταίες δύσκολες στιγμές της ζωής του .

Την εκδήλωση διοργάνωσαν η Δωδεκανησιακή Ομοσπονδία Αμερικής , η Ιόνιος πολιτιστική Ομοσπονδία, η Ομοσπονδία Κεφαλλήνιων και Ιθακήσιων “Οδυσσεύς”, η Παμμακεδονική Ένωση Αμερικής , η εταιρία Ελλήνων λογοτεχνών Νέας Υόρκης , ο σύλλογος Μαγνητών “Αργοναύτες”, ο σύλλογος Αθηναίων Νέας Υόρκης και ο σύλλογος Αρκάδων “Γέρος του Μωριά” .

Εξαιρετική ήταν η εμφάνιση του τροβαδούρου της Ομογένειας Σεραφείμ Λάζου , ο οποίος με την κιθάρα του και την χαρακτηριστική φωνή του , “παρέσυρε” το ακροατήριο που τον συνόδευσε στα τραγούδια που ερμήνευσε .

Αυτό το κείμενο εκτυπώθηκε από το hellenicvoiceny.com, στη διεύθυνση
: http://www.hellenicvoiceny.com/index.php?option=com_content&task=view&id=10347&Itemid=37