Τα στοιχήματα έχουν πάρει φωτιά, τα κομματικά επιτελεία τρέχουν (και δεν φτάνουν), οι Βρυξέλλες προβληματίζονται, οι αναλυτές επίσης, και όλοι (μα όλοι) συμφωνούν σε ένα πράγμα: ότι οι βουλευτικές εκλογές της 7ης Μαΐου στο Ηνωμένο Βασίλειο θα είναι «οι πιο απρόβλεπτες των τελευταίων δεκαετιών».

Για πρώτη φορά στα χρονικά οι «κρυστάλλινες μπάλες» των δημοσκόπων δείχνουν... απόλυτη αβεβαιότητα ως προς το αποτέλεσμα της κάλπης. Το μόνο (μάλλον) σίγουρο είναι ότι ο νικητής των εκλογών δεν πρόκειται να έχει αυτοδυναμία. Εργατικοί και Τόρις κοντράρονται για την πρώτη θέση στήθος με στήθος, εντός των ορίων του στατιστικού λάθους.

Το ποσοστά των δύο μεγάλων κομμάτων «παίζουν» γύρω στο 34%, με τους Εργατικούς του 45χρονου Εντ Μίλιμπαντ να προηγούνται ωστόσο στις περισσότερες δημοσκοπήσεις κατά μία ή δύο ποσοστιαίες μονάδες έναντι των Τόρις του Ντέιβιντ Κάμερον. Ο Μίλιμπαντ ήταν άλλωστε (σύμφωνα με τις σφυγμομετρήσεις) και ο νικητής του τηλεοπτικού ντιμπέιτ που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη, από το οποίο ωστόσο έλειπε ο «έτερος διεκδικητής» Κάμερον.

Εάν συγκρίνει κανείς τα σημερινά δημοσκοπικά ποσοστά με τα αποτελέσματα των προηγούμενων βουλευτικών εκλογών του 2010, βλέπει πως οι Εργατικοί σημειώνουν μικρή άνοδο (από το 29% στο 34% ή 35%) και οι Συντηρητικοί μικρή πτώση (από το 36% στο 33% ή 34%). Σε κάθε περίπτωση η τάση κατάρρευσης του δικομματισμού που εκφράστηκε ως εκλογικό αποτέλεσμα το 2010 δείχνει να συνεχίζεται. Και τα δύο μαζί τα μεγάλα κόμματα συγκεντρώνουν κάπου μεταξύ 60% και 70%. Συγκριτικά το 1951 τα ποσοστά και των δύο μαζί είχαν ξεπεράσει... το 96%.

Οσο για τους Φιλελεύθερους του Νικ Κλεγκ, που ξεχωρίζουν σήμερα ως εταίροι του Κάμερον στον τρέχοντα κυβερνητικό συνασπισμό, αυτοί οδεύουν προς εκλογική πανωλεθρία, με τις δημοσκοπήσεις να τους δίνουν 7% η 8%, από εκεί που το 2010 είχαν λάβει 23%.

Αντιθέτως, το ευρωφοβικό-αντιμεταναστευτικό βρετανικό Κόμμα Ανεξαρτησίας (UKIP) του λαϊκιστή Νάιτζελ Φάρατζ μπορεί να μη συγκεντρώνει ποσοστά το ίδιο υψηλά με εκείνο το 27,5% των ευρωεκλογών του 2014, αλλά παραμένει στο 14% με 16%, ποσοστό εντυπωσιακό εάν αναλογιστεί κανείς ότι στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές του 2010 είχε λάβει μόλις... 3%.

Εκτόξευση
Προς μεγάλη νίκη οδεύει ωστόσο και το Σκοτικό Εθνικό Κόμμα (SNP) με ηγέτιδα τη Νίκολα Στέρτζιον, που αναμένεται να αυξήσει τις έδρες του από 6 το 2010... σε 50 με 55 το 2015. Δεν είναι λίγοι μάλιστα εκείνοι που βλέπουν το SNP ως φαβορί και για κυβερνητικό εταίρο των Εργατικών, σε περίπτωση εκλογικής νίκης του Μίλιμπαντ, ή εναλλακτικά, ως παράταξη που θα παρέχει στήριξη σε μια κυβέρνηση μειοψηφίας των Εργατικών. Η ηγέτιδα της Εθνικού Κόμματος της Σκοτίας, πάντως, η Νίκολα Στέρτζιον, εξέφρασε ανοιχτά την επιθυμία να μπει σε μια κυβέρνηση με τους Εργατικούς στο ντιμπέιτ της Πέμπτης.

Οι παρατάξεις UKIP και SNP έρχονται να αλλάξουν σημαντικά το ούτως ή άλλως ρευστό πολιτικό σκηνικό. Το μεν αντιμεταστευτικό-αντιευρωπαϊκό UKIP βγαίνει από τα δεξιά, στερώντας ψήφους από τους Τόρις και αναγκάζοντας έτσι τον Κάμερον να «συντηρητικοποιήσει» τη ρητορική του. Το δε SNP έρχεται να προσελκύσει τους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους των Εργατικών της Σκοτίας που απογοτεύθηκαν από την επιλογή του Μίλιμπαντ να πει «όχι» στην ανεξαρτησία.

Σημειώνεται άλλωστε ότι οι βουλευτικές εκλογές της 7ης Μαΐου είναι οι πρώτες που διεξάγονται μετά το δημοψήφισμα του περασμένου Σεπτεμβρίου για την ανεξαρτησία της Σκοτίας.

BREXIT
Οι επιπτώσεις στις σχέσεις με την ΕΕ

Οι βουλευτικές εκλογές που πρόκειται να διεξαχθούν στις 7 Μαΐου στο Ηνωμένο Βασίλειο ξεχωρίζουν για δύο λόγους: για την αδυναμία πρόβλεψης αποτελέσματος αλλά και για τις πιθανές επιπτώσεις που θα έχει το όποιο εκλογικό αποτέλεσμα στις σχέσεις της Βρετανίας με την υπόλοιπη Ενωμένη Ευρώπη. Ο ηγέτης των Συντηρητικών (Τόρις) και νυν πρωθυπουργός της χώρας, Ντέιβιντ Κάμερον, έχει ξεκαθαρίσει ότι εάν κερδίσει τις εκλογές, θα προχωρήσει με ορίζοντα το 2017 σε δημοψήφισμα για την έξοδο της Βρετανίας από την ΕΕ. Η συγκεκριμένη δέσμευση αποτελεί μάλιστα κεντρικό άξονα του προεκλογικού του προγράμματος.

Ενα τέτοιο ενδεχόμενο προκαλεί βέβαια έντονο προβληματισμό στις Βρυξέλλες. Ενδεικτικές του προβληματισμού είναι και οι παρεμβάσεις Ευρωπαίων αξιωματούχων οι οποίοι βγαίνουν ανοιχτά τις τελευταίες ημέρες και απορρίπτουν ως «μη ρεαλιστικό» και «επικίνδυνο» το αίτημα Κάμερον για αλλαγή των ευρωπαϊκών συνθηκών. Ο επικεφαλής της Κομισιόν, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, και ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου, Μάρτιν Σουλτς, μίλησαν τις προηγούμενες ημέρες ανοιχτά ενάντια στα σχέδια του Κάμερον. Οι Εργατικοί του Εντ Μίλιμπαντ, από την άλλη, απορρίπτουν το ενδεχόμενο δημοψηφίσματος για την Ευρώπη, υποστηρίζοντας ότι ένα Brexit θα ήταν οικονομικά-εμπορικά αλλά και γεωστρατηγικά επιζήμιο για τη Βρετανία.

Διχασμένοι
Οι ίδιοι οι Βρετανοί παρουσιάζονται ωστόσο διχασμένοι απέναντι στο κοινό ευρωπαϊκό μέλλον. Οι «Financial Times» επικαλούνται δημοσκόπηση της εταιρείας Populus, σύμφωνα με την οποία, το 39% των Βρετανών επιθυμεί την έξοδο της χώρας από την ΕΕ, σε αντίθεση με το 40% που θέλει την παραμονή στην Ενωση. Οι πολίτες άνω των 45 ετών και οι ψηφοφόροι των Τόρις τάσσονται στην πλειονότητά τους υπέρ μιας εξόδου, με τις ηλικίες 18-44 και τους ψηφοφόρους των Εργατικών να παρουσιάζονται αντιθέτως περισσότεροι φιλοευρωπαίοι.

ethnos.gr

Αυτό το κείμενο εκτυπώθηκε από το hellenicvoiceny.com, στη διεύθυνση
: http://www.hellenicvoiceny.com/index.php?option=com_content&task=view&id=9427&Itemid=36