Tα Ελληνικά βιβλία
και η φθίνουσα πορεία
των Ελληνόγλωσσων
σχολείων
της Αμερικής
Του Σάκη Σερέτη
Η ποιότητα ύλης και τα αποτελέσματα της παρεχόμενης Ελληνικής εκπαίδευσης, το ύψος των διδάκτρων , καθώς επίσης και ο ανά τάξη αριθμός μαθητών που θα παρακολουθούν τα μαθήματα στα Ελληνοαμερικανικά σχολεία της Αρχιεπισκοπής Αμερικής , αποτελούν μια σειρά βασικών ζητημάτων που θα απασχολήσουν και εφέτος τις περισσότερες Ελληνοαμερικανικές οικογένειες που “επιμένουν Ελληνικά”.
Όσον αφορά στα βιβλία που θα χρησιμοποιηθούν εφέτος από τους εκπαιδευτικούς των διαφόρων σχολείων , υπάρχει διαφορετική προσέγγιση ανάλογα με την άποψη του κάθε εκπαιδευτικού. Παραδείγματος χάριν, μαθήτρια της Τρίτης τάξης στο απογευματινό Ελληνοαμερικανικό σχολείο του Αγίου Νικολάου στο Φλάσιγκ, πέρυσι χρησιμοποιούσε το βιβλίο “Μαθαίνω Ελληνικά” του Οργανισμού Εκδόσεως Διδακτικών βιβλίων και εφέτος η καινούργια δασκάλα, χρησιμοποιεί το βιβλίο “τα Ελληνικά μου” που συντάχθηκε και τυπώθηκε στην Ελλάδα με έξοδα της Αρχιεπισκοπής Αμερικής.
Ωστόσο, σύμφωνα με διασταυρωμένες πληροφορίες, αρκετοί εκπαιδευτικοί εξακολουθούν να στηρίζονται στα δοκιμασμένα βιβλία που γράφτηκαν ειδικά για τα παιδιά της Ομογένειας και χρησιμοποιούνται ανελλιπώς τα τελευταία χρόνια , γεγονός που τοποθετεί τα βιβλία που υιοθέτησε και τύπωσε η Αρχιεπισκοπή Αμερικής σε δεύτερη μοίρα προτίμησης.
Ειδικά δε για το βιβλίο “Μαργαρίτα” του Πανεπιστημίου Κρήτης, θέλω να ενημερώσω τους ενδιαφερόμενους , ότι το συγκεκριμένο βιβλίο διατίθεται δωρεάν σε ηλεκτρονική μορφή από την ηλεκτρονική διεύθυνση www.ediamme.edc.uoc.gr και ο κάθε ενδιαφερόμενος θα μπορούσε να το τυπώσει.
Κάνοντας όμως μια έρευνα σχετικά με την παροχή βιβλίων από το Ελληνικό κράτος προς τα σχολεία της Αμερικής, μάθαμε ότι περιορίζεται μόνο στα σχολεία που απασχολούν αποσπασμένους εκπαιδευτικούς από την Ελλάδα, με αποτέλεσμα μόνον 6-7 ημερήσια σχολεία στην ευρύτερη περιοχή της Νέας Υόρκης να έχουν αυτό το δικαίωμα.
Το οποίο παρεμπιπτόντως, θα πρέπει να διεκδικήσουν καταθέτοντας την σχετική ηλεκτρονική αίτηση προς το υπουργείο, όπου θα πρέπει να γνωστοποιήσουν και τον ακριβή αριθμό των μαθητών τους.
Συνεπώς, όλα τα υπόλοιπα ημερήσια και απογευματινά σχολεία που υπάγονται στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής -σύμφωνα πάντα με τις ίδιες πηγές - δεν δικαιούνται την παροχή βιβλίων , γεγονός που εγείρει ερωτηματικά σχετικά με την ορθότητα της συγκεκριμένης, προφανώς, πολιτικής απόφασης .
Αυτά όσον αφορά στην εκτύπωση και παροχή των βιβλίων , γιατί το Ελληνικό υπουργείο παιδείας στο θέμα της αποστολής των βιβλίων εδώ στην Αμερική -λόγω της οικονομικής κρίσης- νίπτει τας χείρας του…. και κατά συνέπεια, το κάθε σχολείο που δικαιούται την παροχή των Ελληνικών βιβλίων και ενδιαφέρεται για την απόκτηση τους , θα πρέπει να φροντίσει για τα μεταφορικά έξοδα αποστολής τους στην Αμερική.
Κάτι τέτοιο έγινε και πέρυσι από όσο γνωρίζω και χάρις στις προσπάθειες συγκέντρωσης οικονομικών πόρων από ομογενείς επιχειρηματίες υποστηρικτές της Ελληνικής παιδείας, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν από τον πρώην διευθυντή του ημερησίου σχολείου Αγίου Δημητρίου Τζαμάικας Δρ. Γεωργίου Μελικόκη, μια σημαντική ποσότητα περίπου οκτώ τόνων βάρους Ελληνικών βιβλίων έφτασε στην Νέα Υόρκη και στην συνέχεια διανεμήθηκε στα Ελληνοαμερικανικά σχολεία που εκδήλωσαν ενδιαφέρον.
Δικαιολογώντας όμως και το δεύτερο σκέλος του τίτλου μου, θα ήθελα να αναφερθώ και σε κάποια άλλα γεγονότα, τα οποία συνδέονται απόλυτα με την διατήρηση και διάδοση της ελληνικής γλώσσας στο εξωτερικό και έχουν να κάνουν με τον τρόπο που αντιμετωπίζεται –σαν φτωχός συγγενής- η Ελληνόγλωσση εκπαίδευση .
Είναι άλλωστε πασίγνωστο πλέον σε όλους τους απόδημους Έλληνες της Αμερικής, ότι η διδασκαλία και διάδοση της Ελληνικής γλώσσας στα Ελληνοαμερικανικά σχολεία της Αρχιεπισκοπής Αμερικής, έρχεται σε δεύτερη μοίρα και ακόμα πιο γνωστός, είναι ο διακαής πόθος όλων –φαντάζομε- των Ελλήνων του εξωτερικού, σχετικά με την διατήρηση και διάδοση της Ελληνικής γλώσσας.
Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν αρκετοί οικονομικά επιφανείς παράγοντες της Ομογένειας που οραματίζονται ένα καλύτερο αύριο για τα Ελληνικά γράμματα και θα μπορούσαν επιζητώντας μέσω των Θρησκευτικών κοινοτήτων της Αρχιεπισκοπής Αμερικής, όπου ανήκουν και συνεισφέρουν σημαντικά ποσά, να αντιστρέψουν το υπάρχων αρνητικό κλίμα, εντούτοις το θέμα της Ελληνικής παιδείας εξακολουθεί να παραμένει στα ψιλά γράμματα –για να μην πω στα αζήτητα- και οι ελπίδες αναστροφής του κλίματος δείχνουν να είναι ελάχιστες , έως μηδενικές.
Καμία σημαντική παρέμβαση και κανένας ουσιαστικός προγραμματισμός, που θα μπορούσε να λειτουργήσει ανασταλτικά ενάντια στην ακολουθούμενη υποβάθμιση της γλώσσας μας, ενώ κάποιες κινήσεις συσπείρωσης όλων των εκπαιδευτικών που υπηρετούν στα σχολεία της περιοχής μας , έπεσαν στα βράχια του εγωκεντρικού παραγοντισμού, κάποιων ισόβιων δήθεν “σωτήρων” της Ελληνικής γλώσσας , με αποτέλεσμα να μην τους παίρνει κανείς πλέον στα σοβαρά.
Πολλά θα μπορούσαν να γραφτούν για την σημερινή εικόνα και το προδιαγραφόμενο ζοφερό και αβέβαιο μέλλον των Ελληνικών γραμμάτων στην Αμερική, όπως επίσης, πολλές μπορεί να είναι και οι δικαιολογίες που θα μπορούσαν να επικαλεστούν, οι διάφοροι κατά καιρούς “απολογητές” της εκκλησιαστικής ηγεσίας, η οποία διαφεντεύοντας τις τύχες των Ελληνοαμερικανικών σχολείων στην Αμερική, έχει την απόλυτη ευθύνη για ότι καλό ή κακό αφορά στην Ελληνόγλωσση παιδεία της περιοχής μας.
Δυστυχώς όμως, για κάποιους ασύμβατους με την πολυδιαφημιζόμενη Αρχιεπισκοπική αγάπη για τα Ελληνικά γράμματα λόγους, εδώ στην ευρύτερη περιοχή της Νέας Υόρκης τα τελευταία χρόνια, είδαμε τέσσερα ημερήσια Ελληνοαμερικανικά σχολεία να κατεβάζουν ρολά, ενώ ταυτόχρονα από την πλευρά της Αρχιεπισκοπής Αμερικής , στην ηγεσία της οποίας βρίσκεται ο Ακαδημαϊκός Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος , δεν ακούστηκε καμία κουβέντα σχετικά με τα αίτια του απροσδόκητου “θανάτου” των τεσσάρων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
Όμως, ακούγοντας τους πανηγυρισμούς και τα διάφορα ευχολόγια τον Σεπτέμβρη που μόλις πέρασε , σχετικά με την 15ετή παρουσία του Αρχιεπισκόπου Δημητρίου στο τιμόνι της Αρχιεπισκοπής Αμερικής, εύλογα μπορεί να αναρωτηθεί κανείς ,ποιά είναι τα κριτήρια επιτυχίας ενός ποιμενάρχη –ηγέτη, μιας από τις πιο σημαντικές επαρχίες του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και εάν οι αφορισμοί (επιτίμιο ακοινωνησίας το αποκαλούσαν το 2005-06) και το κλείσιμο τεσσάρων Ελληνοαμερικανικών σχολείων , αποτελούν σημαντικό έργο , το οποίο θα πρέπει να προσμετρηθεί στο ενεργητικό του.
ΥΓ.
Παρόλα αυτά και με βασικό στόχο την αναστροφή του αρνητικού κλίματος , θεωρώ ότι ακόμα και τώρα, θα μπορούσε να επιτευχθεί μια ουσιαστική στράτευση όλων των ενδιαφερομένων , στην οποία όμως, δεν θα μπορούν να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο , όλοι αυτοί που οδήγησαν την Ελληνόγλωσση παιδεία στο σημερινό ναυάγιο και δεν κατέβαλλαν προσπάθειες να αποτρέψουν την υπάρχουσα απαξίωση της .
Αυτό το κείμενο εκτυπώθηκε από το hellenicvoiceny.com, στη διεύθυνση
: http://www.hellenicvoiceny.com/index.php?option=com_content&task=view&id=8900&Itemid=29 |