Από το βήμα από όπου ο Κένεντι δήλωνε «Βερολινέζος», ο αμερικανός Πρόεδρος μίλησε για «ειρήνη με δικαιοσύνη»
Η ομιλία του Ομπάμα στο Βερολίνο είχε προαναγγελθεί ως ιστορική. Ιστορικός ήταν κατ' αρχάς ο χώρος. Εκεί που ο Ρίγκαν καλούσε τον Γκορμπατσόφ να ρίξει το Τείχος και ο Κένεντι διαβεβαίωνε ότι είναι Βερολινέζος, ο Ομπάμα έριξε το σύνθημα για «ειρήνη με δικαιοσύνη».

Ο Ομπάμα συνέχισε την παράδοση που θέλει τους προέδρους των ΗΠΑ να χρησιμοποιούν το Βερολίνο ως βήμα εξαγγελίας πρωτοβουλιών στη διεθνή σκηνή: μείωση του αμερικανικού οπλοστασίου κατά ένα τρίτο, συμφωνία για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και της μάστιγας του AIDS, διπλασιασμό των προσπαθειών να κλείσει το Γκουαντάναμο.
Ο αμερικανός Πρόεδρος έθιξε όλες τις σημερινές προκλήσεις στον πλανήτη, αλλά σε κανένα θέμα δεν εμβάθυνε ιδιαίτερα. Και αν δεν είχε το απαράμιλλο επικοινωνιακό χάρισμα για να μετριάσει την απόσταση που δημιουργούσε το αλεξίσφαιρο τζάμι με τους 4.000 επίλεκτους προσκεκλημένους στην Παρίζερ-Πλατς, η αρχική αίσθηση απογοήτευσης από την ομιλία του θα ήταν μεγαλύτερη. Αυτό αδικεί το περιεχόμενο του πολιτικού μηνύματος που έστειλε από την Πύλη του Βρανδεμβούργου: «Το γεγονός ότι ένας αμερικανός πρόεδρος δεν μπορεί σήμερα να συμπυκνώσει το μήνυμά του σε δυο λέξεις όπως είχαν κάνει ο Κένεντι με το «ιχ μπιν άιν Μπερλίνερ» ή ο Μπους με το «κύριε Γκορμπατσόφ, ρίξτε αυτό το Τείχος», δείχνει ότι η πολιτική αρχιτεκτονική του πλανήτη έχει γίνει πολύ πιο περίπλοκη. Οι ΗΠΑ είναι μόνον ένας πόλος σε ένα πολυπολικό οικοδόμημα που συνεχώς αλλάζει» σχολίασε η «Χάμπουργερ Αμπεντμπλατ».  
Δεν ήταν από τις μεγάλες ομιλίες που θα περάσουν στην Ιστορία, εκτιμά η «Ζιντόιτσε Τσάιτουνγκ», που διαπιστώνει ότι από τον ιδεαλισμό του Ομπάμα προ τετραετίας έχουν μείνει ελάχιστα ψήγματα στους λόγους του. Από την εξωτερική πολιτική του Ομπάμα, λέει,  «απουσιάζει κάθε συναισθηματική διάσταση. Ο Πρόεδρος ενεργεί με γνώμονα τον καθαρό ρεαλισμό και τα συμφέροντα, αλλά εντός του διεθνούς δικαίου». Αυτό δεν είναι κατ' ανάγκην κακό μετά την εμπειρία του Μπους, η εξωτερική πολιτική του οποίου ήταν «καθαρός συναισθηματισμός ανάμεικτος με μεγαλομανία». Ο Ομπάμα «λειτουργεί αλλιώς, έστω και αν μιλάει για την ελευθερία όσο ο Μπους». Ο πραγματισμός του φαίνεται και στη ζώνη ελεύθερων συναλλαγών ΗΠΑ - ΕΕ την οποία θέλει και η επίσης ρεαλίστρια Μέρκελ. Αλλά η ομιλία του Ομπάμα στο Βερολίνο δεν αφορούσε μόνο την εξωτερική πολιτική. Μίλησε και για την ανεργία των νέων, την υπεράσπιση των δικαιωμάτων κοινωνικών μειονοτήτων και ομοφυλοφίλων, την προστασία της ιδιωτικής σφαίρας στην εποχή του Ιντερνετ. Αυτά μπορεί να φαντάζουν υποδεέστερα σε σύγκριση με τη μανιχαϊστική μάχη του καλού με το κακό στον Ψυχρό Πόλεμο. Αλλά είναι οι προκλήσεις του μέλλοντος. Και με την έννοια αυτή δικαιολογείται η διαπίστωση της «Χάντελσμπλατ» ότι «αυτή η ομιλία θύμισε τον παλιό Ομπάμα τού "Yes, we can" και της αναγέννησης του αμερικανικού ονείρου» και ότι στο Βερολίνο «μίλησε ένας Ομπάμα, ο οποίος - όπως και ο Κένεντι - θέλει να κάνει τον κόσμο καλύτερο».


«Πραγματιστής»
Ο,τι και να ήταν παλιότερα ο Ομπάμα, σήμερα είναι ο πιο πραγματιστής Πρόεδρος που είχαν εδώ και καιρό οι ΗΠΑ
«Ζιντόιτσε Τσάιτουνγκ»

ta nea

Αυτό το κείμενο εκτυπώθηκε από το hellenicvoiceny.com, στη διεύθυνση
: http://www.hellenicvoiceny.com/index.php?option=com_content&task=view&id=7838&Itemid=36