Παρότι επισήμως προτιμά να αποφύγει την εισβολή και να δώσει μια τελευταία ευκαιρία στη διπλωματία, η Τουρκία δεν μπορεί να κατευνάσει εύκολα τη λαϊκή οργή που κορυφώθηκε μετά τον θάνατο ακόμη 12 Τούρκων στρατιωτών και την αιχμαλωσία άλλων 8 κατά τη διάρκεια συγκρούσεων με Κούρδους αντάρτες. 

Προσεκτικές κινήσεις  

«Τώρα είναι η ώρα να δείξει τις ηγετικές του ικανότητες και να βγάλει τη χώρα από την κρίση χωρίς να καταφύγει στον φθηνό εθνικισμό», γράφει για τον πρωθυπουργό Ερντογάν ο δημοσιογράφος Μεχμέτ Α. Μπιράντ, υποστηρίζοντας ότι δεν θα έπρεπε να πέσει όλο το βάρος του ξεκαθαρίσματος στον στρατό, χωρίς πρώτα να ενημερωθεί η διεθνής κοινότητα για να μπορέσει να κατανοήσει τις ενέργειες της Τουρκίας που κινδυνεύει αλλιώς να απομονωθεί. 

Το μπαλάκι για δράση κατά του ΡΚΚ έχει περάσει στο ιρακινό στρατόπεδο, παρότι είναι γνωστή η μικρή επιρροή της Βαγδάτης στο βόρειο τμήμα της χώρας. Τουρκικές εφημερίδες στη γείτονα κατηγορούν την ιρακινή ηγεσία και κυρίως τους επικεφαλής του Βορείου Ιράκ ότι «υπόσχονται πολλά και δεν κάνουν τίποτα για να πλήξουν το ΡΚΚ».  Ιδιαίτερο μένος τρέφουν κατά του Κούρδου προέδρου Ταλαμπανί, που είχε προκαλέσει την κοινή γνώμη, όταν δήλωσε ότι το Ιράκ δεν είναι σε θέση να παραδώσει «ούτε κουρδική γάτα» στην Τουρκία.

Παρότι πληροφορίες τον ήθελαν να κάνει πίσω, εξετάζοντας το ενδεχόμενο παράδοσης ανταρτών στους Τούρκους, ο ίδιος τις διέψευσε επιμένοντας ότι είναι αδύνατον να συλληφθούν και να παραδοθούν οι ηγέτες των ανταρτών στην Αγκυρα. 

Από την πλευρά του ο επικεφαλής της τοπικής κυβέρνησης του Βορείου Ιράκ, Μπαρτζανί, υιοθετώντας αυστηρή γλώσσα, καταδίκασε «κάθε τρομοκρατική ενέργεια» και κάλεσε το ΡΚΚ να σταματήσει τις επιθέσεις.

 Επειτα από όλα αυτά η απαίτηση της Τουρκίας προς την ιρακινή αντιπροσωπεία, που έφτασε στην Αγκυρα για διαπραγματεύσεις την περασμένη Πέμπτη, ήταν «ελάτε με συγκεκριμένες προτάσεις, αλλιώς η συνάντηση δεν έχει νόημα». 

Σε μια απόπειρα περαιτέρω πίεσης, το τουρκικό συμβούλιο εθνικής ασφαλείας έχει προτείνει τη λήψη οικονομικών μέτρων εναντίον όσων στηρίζουν το ΡΚΚ, στην ουσία δηλαδή την επιβολή εμπάργκο στο Βόρειο Ιράκ, μια περιοχή που βασίζεται στην Τουρκία για ενέργεια, νερό, τρόφιμα αλλά και για την κατασκευή υποδομών. 

 Οικονομικές συνέπειεςΟι επιπτώσεις ενός αποκλεισμού θα είναι κάθε άλλο παρά αμελητέες, αφού σύμφωνα με τον Αμερικανό στρατηγό Πετρέους, οι επενδύσεις των τουρκικών εταιρειών στο Β. Ιράκ τα τελευταία χρόνια ανέρχονται στα 8-10 δισ. δολάρια, ενώ, όπως σημειώνει το πρακτορείο Ρόιτερ, το 2006 οι τουρκικές εξαγωγές προς το Ιράκ ανήλθαν στα 2,6 δισ. δολάρια.

 Οσο λοιπόν στενεύουν τα χρονικά περιθώρια, τα διπλωματικά χαρτιά λιγοστεύουν και αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση. Προς το παρόν, η Τουρκία δείχνει πρόθυμη να περιμένει τουλάχιστον μέχρι την περιφερειακή σύνοδο που θα πραγματοποιηθεί στην Κωνσταντινούπολη στις 2-3 Νοεμβρίου.

 Η προθεσμία λήγει πραγματικά -όπως εκτιμούν διπλωματικές πηγές- στις 5 Νοεμβρίου, οπότε ο Ερντογάν θα μεταβεί στην Ουάσινγκτον για να συναντηθεί με τον πρόεδρο Μπους.  «Εμείς θα αποφασίσουμε τι θα κάνουμε, όχι οι ΗΠΑ» Η εξίσωση που καλείται να λύσει ο Ερντογάν δεν είναι καθόλου εύκολη.

Το ΡΚΚ έχει καταφέρει να έρθει στο επίκεντρο από το καλοκαίρι, όταν άρχισε να εντείνει τις επιθέσεις του, αποδεικνύοντας ότι είναι ένα «αγκάθι», από το οποίο η γείτονα χώρα δύσκολα θα απαλλαγεί. 

 Η τουρκική περηφάνια, όμως, έχει πληγωθεί και ζητεί εκδίκηση. «Οι ΗΠΑ μπορεί να μη θέλουν να διεξαγάγουμε διασυνοριακή επιχείρηση. Αλλά εμείς θα αποφασίσουμε αν θα το πράξουμε ή όχι», δήλωσε ο Ερντογάν, προσθέτοντας ότι η Αμερική ως στρατηγικός σύμμαχος πρέπει να συνταχθεί με την Τουρκία.  

Ωστόσο αν η τελευταία επιλέξει μια εισβολή χωρίς εγγυημένα αποτελέσματα, θα κληθεί να πληρώσει το σχετικό τίμημα σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο.

 ΕΘΝΟΣ

Αυτό το κείμενο εκτυπώθηκε από το hellenicvoiceny.com, στη διεύθυνση
: http://www.hellenicvoiceny.com/index.php?option=com_content&task=view&id=697&Itemid=36