Οι στρεβλώσεις και τα αδιέξοδα που γεννά νομοτελειακά η "οικονομία της αγοράς", είναι γενικά φαινόμενα -χωρίς καμιά εξαίρεση- των καπιταλιστικών παραδόσεων. Και, αν σε κάποιες χώρες τα φαινόμενα αυτά παρουσιάζονται οξύτερα, αυτό οφείλεται και σε κάποιες ειδικότερες συνθήκες που επικρατούν στις χώρες αυτές.

Στην κατηγορία αυτή υπάγεται και η Ελλάδα.

Υποτίθεται ότι η χώρα μας -όπως ορίζει και το Σύνταγμά της- είναι Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Στην ουσία, όμως, πρόκειται για πρωθυπουργοκεντρική αντιπροσωπευτική ολιγαρχία - με έκδηλες τις τάσεις αυταρχισμού και ετσιθελισμού.

Υποτίθεται ότι και στη χώρα μας ισχύει η πολύκροτη "αρχή της δεδηλωμένης", όπου η κυβέρνηση οφείλει να έχει την εμπιστοσύνη της Βουλής. Στην ουσία, όμως, η Βουλή, όσο και να δυσπιστεί στην κυβέρνηση, δεν τολμά να μην δώσει ψήφο εμπιστοσύνης, διότι όποιος βουλευτής το τολμήσει καταδικάζεται σε πολιτικό θάνατο.

Υποτίθεται ότι και στην Ελλάδα η Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη, παρά το γεγονός ότι η εκάστοτε κυβέρνηση διορίζει τους επικεφαλής της Δικαιοσύνης ανώτατους δικαστικούς και εισαγγελικούς λειτουργούς. Στην πραγματικότητα, όμως, είναι τόσο "ανεξάρτητη" ώστε όταν προσφεύγει σ’ αυτήν η κυβέρνηση ορίζεται δικάσιμος μέσα σε ελάχιστες ώρες, ενώ όταν προσφεύγει ο απλός πολίτης ταλαιπωρείται δέκα χρόνια...

Υποτίθεται ότι ο Τύπος (και, γενικά, τα ΜΜΕ) αποτελούν στα δημοκρατικά πολιτεύματα την «τέταρτη εξουσία». Στην Ελλάδα, όμως, η τέταρτη εξουσία πέρασε στα χέρια της Ολιγαρχίας και των Κεφαλαιούχων και αντί να επενεργεί ως τέταρτη εξουσία προς όφελος του λαού και της δημοκρατίας, συμπεριφέρεται ως πέμπτη φάλαγγα εις βάρος των συμφερόντων της ελληνικής κοινωνίας και της χώρας.

Υποτίθεται ότι τα διάφορα κράτη δανείζονται για δύο λόγους: Πρώτο, προκειμένου να έχουν αυξημένα κέρδη οι κεφαλαιούχοι τους. Και δεύτερο, προκειμένου να χρησιμοποιούν τους πόρους του δανεισμού για ανάπτυξη. Αντιθέτως, η Ελλάδα δανειζόταν και δανείζεται μόνο για να θησαυρίζουν οι δανειστές της και οι κυβερνήσεις της και μόνο για να κάνουν οι πολιτικοί της μνημόσυνα με δανεικά κόλλυβα.

Υποτίθεται ότι σε όλα τα δημοκρατικά πολιτεύματα, τα εγκλήματα των πολιτικών τιμωρούνται. Στην Ελλάδα, όμως, με ευθύνη της πολιτικής εξουσίας, όλη η χώρα έγινε Ζωνιανά: Είναι γενικευμένη η ανομία και γενικευμένη η ατιμωρησία.

Με άλλα λόγια και πολύ που αντέχει το σύστημα στην Ελλάδα. Είναι θνησιγενές και όφειλε να τα είχε τινάξει από χρόνια!

Αυτό το κείμενο εκτυπώθηκε από το hellenicvoiceny.com, στη διεύθυνση
: http://www.hellenicvoiceny.com/index.php?option=com_content&task=view&id=6666&Itemid=33