Η αναγγελία της ποινής του πρώην υπουργού εκσυγχρονιστή Τάσου Μαντέλη, μας άφησε κυριολεκτικά άφωνους, καθώς τέτοια “σκληρότητα” δεν την περιμέναμε.

Ωστόσο, ήρθε η ώρα να αντιληφθούν όλοι οι άδικοι επικριτές της “αδέκαστης” Ελληνικής δικαιοσύνης, ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει ριζικά και ότι επιτέλους έφτασε η ώρα, που όλοι εμείς οι κοινοί θνητοί, θα πρέπει να εμπεδώσουμε την τρομακτική διαφορά που υπάρχει ανάμεσα σε εμάς και την ανώτερη κάστα των ηθικολόγων πολιτικών που διαχειρίζονται τις τύχες μας.

Δυστυχώς αυτή η επικρατούσα άποψη, που θέλει στον παραβάτη πολιτικό να επιβάλλεται η “ταπεινωτική” τιμωρία της πολιτικής απαξίωσης εδραιώνεται όλο και περισσότερο, ενώ αντίθετα για όλους εμάς τους κοινούς θνητούς,, όταν παραβαίνουμε τις υποχρεώσεις μας εκ σφάλματος ή εκ δόλου, δεν αρκεί η απαξίωση στα μάτια της κοινωνίας που ζούμε, αλλά πρέπει να αντιμετωπίσουμε και τις ποινικές συνέπειες, δηλαδή την φυλακή και τα παράγωγα της.

Διανύουμε όμως την περίοδο της μεγαλύτερης μεταπολεμικής κρίσης των θεσμών και σε καθημερινή βάση, γινόμαστε θεατές στο έργο μιας επικίνδυνης διολίσθησης του πολιτικού κόσμου, στον οποίο η δικαιοσύνη που αποτελεί το καταφύγιο του κάθε νομοταγή πολίτη, κλείνει πονηρά το μάτι, επιβεβαιώνοντας την ατιμωρησία αυτών που παρανόμησαν.

“Ουκ αναλάβεις παρά του μη έχοντος” γράφει κάπου το Ευαγγέλιο και ο κάθε ευυπόληπτος και νομοταγής πολίτης, θα μπορούσε να βάλει μια προσθήκη αφιερωμένη στους επίορκους πολιτικούς και τους “αδέκαστους” υπηρέτες της Θέμιδας, που θα έλεγε “ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος τιμιότητα και ακεραιότητα”.

Αυτό το κείμενο εκτυπώθηκε από το hellenicvoiceny.com, στη διεύθυνση
: http://www.hellenicvoiceny.com/index.php?option=com_content&task=view&id=6363&Itemid=34