η μια άρχισε πρόγραμμα αερόβιας άσκησης, η δεύτερη έκανε ασκήσεις αντίστασης και ενδυνάμωσης των μυών, η τρίτη συνδύασε τις δυο μορφές άσκησης και η τέταρτη αποτέλεσε την ομάδα ελέγχου των σωματικά αδρανών ατόμων.

Όλοι οι αθλούμενοι πήραν μια εξάμηνη συνδρομή σε γυμναστήριο. Η ομάδα της αεροβικής περπατούσε πάνω σε διάδρομο και έκανε ποδηλασία σε στατικό ποδήλατο, ενώ τα άτομα της δεύτερης ομάδας χρησιμοποιούσαν μηχανήματα με βάρη. Όλοι γυμνάζονταν τρεις φορές την εβδομάδα.

Μετά από σχεδόν πέντε μήνες, όλες οι ομάδες άθλησης είχαν συνολικές βελτιώσεις στην αιμοσφαιρίνη A1c, δείκτης του ελέγχου του σακχάρου του αίματος. Ωστόσο, η ομάδα της συνδυαστικής γυμναστικής είχε την μεγαλύτερη βελτίωση.

Κατά μέσο όρο τα επίπεδα της αιμοσφαιρίνης A1c έπεσαν σχεδόν μια ολόκληρη ποσοστιαία ομάδα, μια αλλαγή που μπορεί να κάνει ουσιαστική διαφορά στον κίνδυνο εκδήλωσης επιπλοκών του διαβήτη όπως το έμφραγμα και το εγκεφαλικό επεισόδιο.