Ο ακαδημαϊκός Δημ. Τριχόπουλος δεν εμφανίστηκε στα τηλεοπτικά παράθυρα, όπου η υγεία του αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου έγινε «πολύτιμο» τηλεοπτικό προϊόν. Ηταν ίσως από τους λίγους που "δικαιούτο να ομιλει".

Οχι μόνο γιατί είναι ένας διακεκριμένος καθηγητής του Χάρβαρντ, αλλά γιατί και ο ίδιος χτυπήθηκε από τον καρκίνο, επιβίωσε έπειτα από μια σκληρή μάχη που επέλεξε να τη δώσει σε ένα ελληνικό δημόσιο νοσοκομείο.

Με συνέντευξη στην «Κ.Ε.» με πολλά στοιχεία προσωπικών βιωμάτων και φιλοσοφικών προσεγγίσεων εκφράζει τη δυσαρέσκειά του για ορισμένους συναδέλφους του που έσπευσαν στα παράθυρα. Τους θυμίζει ότι «κάποτε θα περάσουμε όλοι από αυτή τη θέση». Αλλωστε, όπως λέει με νόημα, «ο καρκίνος παραμένει μια δημοκρατική νόσος». 

 ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΡΙΧΟΠΟΥΛΟΣ

* Πώς είδατε την πρόσφατη τηλεοπτική αντιπαράθεση των συναδέλφων σας; - Εξετράπη της ιατρικής δεοντολογίας. Σύμφωνα με τον ιπποκρατικό νόμο, η πρώτη μας προτεραιότητα πρέπει να είναι η υπηρεσία του ασθενούς.

 Πρέπει να σκεφτόμαστε τον ασθενή ακόμη και αν οι συζητήσεις μας μπορεί να φθάσουν στα αφτιά του και να γίνει κοινωνός των αντιπαραθέσεών μας. Δεν συμφωνώ και δεν εγκρίνω αυτόν τον θόρυβο. Ενας άνθρωπος υποφέρει και αγωνίζεται. Κάποτε στη ζωή μας όλοι θα περάσουμε από αυτή τη θέση. 

 * Ησασταν υπέρ της μεταμόσχευσης στον αρχιεπίσκοπο; - Κάθε μεταμόσχευση είναι λαχείο. Αν επιτύχει μπορεί πραγματικά να σου εξασφαλίσει ένα καινούριο ήπαρ, κάτι όμως που δεν συμβαίνει συχνά. Και εγώ να ήμουν στη θέση του αρχιεπισκόπου θα το ζητούσα για τον εαυτό μου με τις γνώσεις που έχω τώρα. Θα ήθελα να το διακινδυνεύσω, με την προοπτική να έχω μια μακροχρόνια επιβίωση. 

* Οι πολίτες αναρωτιούνται, όταν η επιστήμη φαντάζει αναποτελεσματική για τον αρχιεπίσκοπο, τι θα γίνει με όσους δεν έχουν καν τη δυνατότητα μιας μεταμόσχευσης; - Αυτό είναι γεγονός, ότι δεν θα τους δώσουν την ευκαιρία να κάνουν μεταμόσχευση. Αλλά και η επιλογή αυτή δεν αποτελεί την οριστική λύση, διότι η πιθανότητα αποτυχίας είναι μεγάλη.

 Η ιατρική δεν είναι μαγεία. Δεν μπορείς να σώσεις τους πάντες. Γι' αυτό και θα πεθάνουμε όλοι. Ακόμη και οι διάσημοι γιατροί πεθαίνουν, οι δισεκατομμυριούχοι, όλοι. Η διαφορά στην επιβίωση με μας που δεν έχουμε τις δυνατότητές τους είναι πρακτικά μικρή. Η πίστη, άλλωστε, στις μεταφυσικές δυνατότητες της ιατρικής δεν δικαιώνεται στην πράξη.

 Για την υπόθεση Χριστόδουλου θέλω να κρατήσω δύο πράγματα: Δεν έγιναν λάθη και φαίνεται από το ότι έχουν περάσει 4 μήνες και ο αρχιεπίσκοπος που είχε έναν ασυνήθη συνδυασμό καρκίνων είναι ακόμη έτσι και ότι υπάρχουν ελπίδες, έστω και λίγες.

 Βέβαια, ο κόσμος πρέπει να ξέρει ότι με τη μεταμόσχευση η πιθανότητα του να επιβιώσει κανείς πέραν της πενταετίας είναι της τάξης του 25%, ενώ χωρίς μεταμόσχευση αγγίζει το 8%. Η μεταμόσχευση του ήπατος δεν είναι εκείνη που θα αλλάξει τελείως την εικόνα. Μη νομίζει ο κόσμος ότι επειδή μπορεί να πας στην Αμερική είναι καλά τα πράγματα.  

* Περάσατε και εσείς μια ανάλογη περιπέτεια;  - Εγώ διαγνώστηκα με καρκίνο του νεφρού πριν από 6 χρόνια. Ηρθα εδώ από την Αμερική και μου έβγαλαν τον έναν νεφρό και είπα από κει και πέρα: Εμένα ο θεός με κράτησε στα δεξιά του.

 Ηρθα στην Ελλάδα, όμως, να χειρουργηθώ. Παρ' όλο που την Αμερική τη γνωρίζω καλά και εκεί θα είχα την καλύτερη δυνατή ασφάλιση κι όλους τους γιατρούς του Χάρβαρντ. Πήγα σε ένα ελληνικό κλασικό δημόσιο νοσοκομείο που επέλεξα τυχαία.

 Και είμαι απολύτως ευχαριστημένος από την ελληνική ιατρική. Πρέπει να θυμόμαστε, πάντως, ότι ο καρκίνος έχει τη δική του προσωπικότητα. Αλλος είναι εξαιρετικά επιθετικός, άλλος δεν είναι.

Ο δικός μου δεν ήταν επιθετικός. Διότι φαίνεται ότι τον είχα αρκετά χρόνια και όταν έγινε πλέον τεράστιος ο όγκος, αφαιρέθηκε. Αλλά δεν έκανε μεταστάσεις. 

* Γιατί πιστεύετε ότι ο καρκίνος είναι η βασική αιτία θανάτου τα τελευταία χρόνια; - Επειδή δεν πεθαίνουμε πια από ελονοσία ή φυματίωση. Και φτάνουμε στις ηλικίες 60, 70 και 80 και αρχίζεις και εξαρτάσαι από τον Θεό. Ή καρκίνο θα πάθεις ή αλτσχάιμερ. Ο καρκίνος μοιάζει να είναι η φυσιολογική μας αντιπαράθεση με το κοινό τέλος.

Τα κύτταρά μας πολλαπλασιάζονται συνεχώς. Κάποια στιγμή όμως «στραβώνουν» και δεν σταματά ο πολλαπλασιασμός τους.

Είναι σαν επαναστατικός στρατός. Είναι οι «τρομοκράτες» του ανθρώπινου οργανισμού. Σήμερα ξέρουμε αιτίες καρκίνου που μπορούμε να προλάβουμε, αφού έχουν βρεθεί πάνω από 30 παράγοντες κινδύνου.

 Η παχυσαρκία είναι μια βασική αιτία που σκοτώνει. Η φυσική άσκηση σχετίζεται με τον καρκίνο του παχέος εντέρου και δρα προληπτικά. Ο αρχιεπίσκοπος είχε τουλάχιστον δύο παράγοντες κινδύνου: Ηταν παχύσαρκος και δεν είχε συνηθίσει να ασκείται. 

* Ποιοι άλλοι παράγοντες παίζουν ρόλο; - Η τύχη παίζει ρόλο. Διότι όταν γίνονται εκατομμύρια αναδιπλασιασμοί κυττάρων, το αν κάτι θα ξεφύγει είναι όπως η τύχη. Σαν να σε χτυπάει ένα αυτοκίνητο, ένας κεραυνός...

 Για περισσότερο από το 50% των καρκίνων η εντύπωσή μου είναι ότι δεν θα βρεθεί ποτέ η αιτία και θα είναι η τύχη που θα καθορίζει τα πράγματα. 

* Θεωρείτε ότι σε τέτοιες ασθένειες υπάρχουν διακρίσεις; - Οι πλούσιοι έχουν μια καλύτερη αντιμετώπιση. Συνειδητοποιούν τα συμπτώματα πρώτοι, έχουν καλύτερη περίθαλψη, κινούνται ταχύτερα, μαθαίνουν, διαβάζουν, προσέχουν περισσότερο. Ουσιαστικά, ο καρκίνος είναι μια δημοκρατική νόσος.

 Υπάρχουν τύποι καρκίνων που χτυπούν κατ' εξοχήν τις ανώτερες κοινωνικές τάξεις, όπως ο καρκίνος του μαστού. Οπως σε όλες τις δημοκρατίες, όμως, αυτοί που μειονεκτούν οικονομικά, πληρώνουν περισσότερο. Και στις καλύτερες δημοκρατίες άμα έχεις λεφτά, είσαι λίγο καλύτερα από τους άλλους. 

* Η καλή ψυχολογία μπορεί να αναχαιτίσει τη νόσο;  - Το να είσαι αισιόδοξος, να βλέπεις θετικά τη ζωή, δεν σου επιτρέπει να σταματήσεις τη νόσο αλλά σου επιτρέπει να την αντιμετωπίζεις καλύτερα. Να διεκδικείς, να παλεύεις για την καλύτερη θεραπεία αντί να απογοητεύεσαι μέχρι το τέλος.

Συχνά ο κόσμος αναρωτιέται και αν το άγχος σχετίζεται με την ανάπτυξη καρκίνου. Το άγχος μπορεί να μας προκαλέσει καρδιοπάθεια αλλά δεν έχει βρεθεί σε καμία σωστή έρευνα ότι προκαλεί καρκίνο. 

 * Εχετε εξοικειωθεί με την ιδέα του θανάτου; - Η αυταπάτη αθανασίας δεν είναι δικαιολογημένη όταν ξεπερνάς τα 50 και έρχονται τα χτυπήματα γύρω γύρω και τα βλέπεις. Και ίσως το πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο κόσμος είναι ότι ακούει συχνά για μεγάλες ανακαλύψεις, αλλά δεν είδαμε και τίποτε.

Τελικά, να μην ξεχνάμε ότι ο θάνατος είναι ακατανίκητος. Μπορεί να ξέρουμε ότι υπάρχει ο θάνατος, ότι είναι αναπόφευκτος, αλλά μοιάζει σαν κάτι μακρινό. Και αυτό δημιουργεί τη δυσκολία στον κόσμο να ακολουθήσει τα όσα ξέρουμε για την πρόληψή του όπως στην περίπτωση των στεφανιαίων νοσημάτων... Η αυταπάτη της αθανασίας. 

 * Κάποιοι πιστεύουν ότι η ευτυχία ίσως να είναι η «μαγική» συνταγή για να προστατευθούμε από τον καρκίνο...  - Με την ευτυχία απλώς περνάμε καλύτερα. Καμιά φορά όμως συμβαίνει το αντίθετο.

 Αν δηλαδή είσαι άρρωστος και δεν το ξέρεις γιατί δεν έχει διαγνωσθεί η νόσος, επηρεάζεται η προσωπικότητά σου και αισθάνεσαι δυστυχής. Αλλά είναι η αρρώστια που σε κάνει δυστυχή χωρίς να την ξέρεις και όχι η δυστυχία που προκαλεί την αρρώστια.    

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ

Αυτό το κείμενο εκτυπώθηκε από το hellenicvoiceny.com, στη διεύθυνση
: http://www.hellenicvoiceny.com/index.php?option=com_content&task=view&id=624&Itemid=27