Τα Χριστούγεννα είναι η πλέον αγαπημένη γιορτή μικρών και μεγάλων. Αυτές τις μέρες συνηθίζουμε να στολίζουμε το σπίτι, να φτιάχνουμε γλυκά και να δημιουργούμε μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα. Ξέρουμε αλήθεια όλα τα χριστουγεννιάτικα έθιμα και την προέλευσή τους;

Το στόλισμα του χριστουγεννιάτικου δέντρου, είναι μία παράδοση που στην Ελλάδα έφτασε από τους Βαυαρούς. Για πρώτη φορά στολίστηκε χριστουγεννιάτικο δέντρο στα ανάκτορα του Όθωνα το 1833. Παλαιότερα στην χώρα μας, οι άνθρωποι συνήθιζαν να χρησιμοποιούν για τις μέρες των Χριστουγέννων το λεγόμενο «χριστόξυλο». Αυτό ήταν ένα κομμάτι ξύλου από κερασιά ή αχλαδιά. Γενικά επέλεγαν κλαδιά «αγκαθωτών» δέντρων γιατί πίστευαν ότι με αυτά θα μπορέσουν να απομακρύνουν το «κακό» από το σπίτι τους. Έβαζαν το κομμάτι αυτού του ξύλου πάνω στο τζάκι του σπιτιού και το άναβαν την παραμονή των Χριστουγέννων. Έτσι με την στάχτη του προφύλαγαν τους ίδιους και το σπίτι τους.

Τα «χριστόψωμα» είναι ένα ακόμα έθιμο της λαϊκής μας παράδοσης που σήμερα το κάνουν συνήθως σε ορεινές περιοχές της χώρας μας. Οι νοικοκυρές θεωρούν ότι τα χριστόψωμα, αποτελούν και το βασικό ψωμί της παραμονής των Χριστουγέννων.

Η βασιλόπιτα, αποτελεί το πλέον χαρακτηριστικό έθιμο των Χριστουγέννων. Είναι ίσως από τα παλαιότερα έθιμα που επιβιώνουν μέχρι και σήμερα. Η βασιλόπιτα φτιάχνεται συνήθως από την νοικοκυρά του σπιτιού και μέσα σ’ αυτήν κρύβεται και ένα νόμισμα (το λεγόμενο φλουρί). Παλαιότερα συνήθιζαν μέσα στην βασιλόπιτα να βάζουν ένα πολύτιμο νόμισμα, όπως ήταν οι χρυσές λίρες. Κόβεται την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, αφού πρώτα απαραίτητα σταυρωθεί τρεις φορές. Η λαϊκή μας παράδοση λέει, πώς σε κάθε σπίτι την κόβει και την μοιράζει ο «κύρης» του σπιτιού. Ακόμα και σήμερα, θεωρείται τυχερό σημάδι να κερδίσει κάποιος το φλουρί στην βασιλόπιτα, γιατί σύμφωνα με την παράδοση θα του φέρει και τύχη στην χρονιά που έρχεται.

Η χριστουγεννιάτικη γαλοπούλα, είναι έθιμο που υιοθετήσαμε και στην χώρα μας από το Μεξικό. Η παράδοση αυτή του Μεξικό έφτασε στην υπόλοιπη Ευρώπη το 1824. Παλαιότερα στην χώρα μας συνήθιζαν την μέρα των Χριστουγέννων να μαγειρεύουν για το εορταστικό τραπέζι κοτόσουπα. Η κοτόσουπα διατηρείται ακόμα σαν έθιμο κυρίως σε κάποιες ορεινές περιοχές της Θεσσαλίας. Σήμερα οι νοικοκυρές μαγειρεύουν ξεχωριστά την γαλοπούλα για την μέρα των Χριστουγέννων, βάζοντας γέμιση με ρύζι, κουκουνάρι, σταφίδες και κάστανα.

Το ρόδι, χρησιμοποιείται έντονα ακόμα και σήμερα με την αλλαγή του χρόνου. Μόλις αλλάξει ο χρόνος η νοικοκυρά του σπιτιού σπάει το ρόδι στην εξώπορτα του σπιτιού και αυτό γιατί το ρόδι συμβολίζει την αφθονία και την γονιμότητα. Σε αρκετές όμως περιοχές συνηθίζουν αντί για ρόδι να σπάνε πιάτο και αυτό για να «πάνε εκεί όλα τα κακά» και να εξασφαλίσουν την τύχη στο σπίτι. Ότι και αν επιλέξουμε όμως απ΄ τα δύο θα πρέπει μετά να μπούμε στο σπίτι με το δεξί κάνοντας το λεγόμενο «ποδαρικό».

Χριστουγεννιάτικα κάλαντα, είναι τα κάλαντα που συνήθως λένε μικρά παιδιά παραμονή Χριστουγέννων, παραμονή Πρωτοχρονιάς και παραμονή των Θεοφανείων. Τα παιδιά συνηθίζουν να πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι και να τραγουδούν τα κάλαντα στους ιδιοκτήτες τους. Στις περισσότερες περιοχές οι ιδιοκτήτες ανταποδίδουν δίνοντας συμβολικά, κέρματα ενώ σε άλλες περιοχές της χώρας μας, οι νοικοκυρές «τρατάρουν» τα παιδιά με παραδοσιακά γλυκά που έχουν φτιάξει.

Ο Άγιος Βασίλης, είναι εκείνος ο Άγιος, που σύμφωνα με τον μύθο έχει επικρατήσει να φέρνει τα χριστουγεννιάτικα δώρα στα παιδιά. Σύμφωνα με τα ιστορικά στοιχεία, ο Άγιος Βασίλειος έζησε στην Καππαδοκία, αφιερώνοντας όλη του την ζωή στην προσφορά προς τον συνάνθρωπο. Πέθανε την 1^η Ιανουαρίου το 379. Η ημέρα αυτή του θανάτου του, θεωρείται από τους χριστιανούς ότι φέρνει ευλογία και καλή τύχη στην νέα χρονιά. Στους λαούς της Δύσης, το πρόσωπο του Αγίου Βασιλείου έχει ταυτιστεί με τον Άγιο Νικόλαο, ο οποίος και φημιζόταν για την γενναιοδωρία του. Οι λαοί της Δύσης έχουν προσθέσει διάφορα στοιχεία στο πρόσωπο του Αγίου Νικολάου, όπως είναι το έλκηθρο, οι τάρανδοι, οι μεγάλες κάλτσες κ.α. Η σημερινή μορφή του Άγιου Βασίλη με την κόκκινη φορεσιά και τις μαύρες μπότες, έγινε γνωστή και επικράτησε από το 1931.

Χριστουγεννιάτικες κάρτες, θεωρούνται αναπόσπαστο κομμάτι των ημερών των Χριστουγέννων. Συνήθως αναγράφουν «Καλά Χριστούγεννα», «Ευτυχισμένος ο καινούριος χρόνος» και αποτελούν ένα τρόπο επικοινωνίας και ανταλλαγής ευχών μεταξύ των ανθρώπων. Απεικονίζουν ως επί τω πλείστων τον Άγιο Βασίλη, Χριστουγεννιάτικα δέντρα, Αγγελάκια κ.α. Είναι ένα ξενόφερτο στην χώρα μας έθιμο και αποτελεί αγγλική επινόηση. Πατέρας της χριστουγεννιάτικης κάρτας θεωρείται ο Γουίλιαμ Έντλεϊ, ο οποίος είναι και ο σχεδιαστής της πρώτης χριστουγεννιάτικης κάρτας το 1842.Στην Ελλάδα η διακίνηση των χριστουγεννιάτικων καρτών ξεκίνησε στις αρχές του 20^ου αιώνα, από Έλληνες μετανάστες στην Αμερική και την Αυστραλία.

Τα Θεοφάνεια, είναι η σημαντικότερη γιορτή των ορθόδοξων χριστιανών, γίνεται στην αρχή του έτους και ολοκληρώνεται το δωδεκαήμερο. Τα Θεοφάνεια, ονομάζονται αλλιώς και «Φώτα ολόφωτα», «Ξέφωτα», «Φωτόγεννα», γιατί «φωτίζεται» ο κόσμος και «αγιάζονται» τα νερά. Στις εκκλησίες ψέλνεται το «Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου…» και στην συνέχεια ακολουθεί και η ρίψη του σταυρού στην θάλασσα. Οι πιστοί βουτούν για να τον πιάσουν και εκείνος που θα τα καταφέρει θεωρείται ότι θα έχει τύχη και ευημερία για την νέα χρονιά. Παλαιότερα στην χώρα μας, ο σταυρός περιφερόταν και από σπίτι σε σπίτι.

Αυτό το κείμενο εκτυπώθηκε από το hellenicvoiceny.com, στη διεύθυνση
: http://www.hellenicvoiceny.com/index.php?option=com_content&task=view&id=6048&Itemid=36