Μετά δεκαοκτώ χρόνια συντηρητικής διακυβέρνησης, η οποία άρχισε με την άνοδο της Μάργκαρετ Θάτσερ στην εξουσία το 1979, και δεκατρία χρόνια διακυβέρνησης των Εργατικών, η οποία ξεκίνησε με τη νίκη του Τόνι Μπλερ το 1997, η Βρετανία ζει στιγμές τέλους εποχής.

Η μετεωρική άνοδος της δημοτικότητας του τρίτου κόμματος, των Φιλελεύθερων Δημοκρατικών (LibDems), αφήνει όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά ως προς το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών της Πέμπτης.

Σε ένα εκλογικό παιχνίδι στημένο για δύο κόμματα, όπως είναι το βρετανικό, η μοίρα των LibDems ήταν να κάθονται αιωνίως στον πάγκο, μέχρι που ο χαρισματικός ηγέτης τους, ο 43χρονος Νικ Κλεγκ, μπήκε στο γήπεδο από το πουθενά. Οι υπεύθυνοι των εταιρειών δημοσκοπήσεων κατά δήλωσή τους έχουν χάσει τελείως την μπάλα και κάθε μέρα αποτολμούν διαφορετικές προβλέψεις.

Αναφέρουμε ενδεικτικά δημοσκόπηση της ICM που είδε το φως της δημοσιότητας τη Δευτέρα. Τα τρία κόμματα μοιράζονται σχεδόν ισομερώς τις προτιμήσεις του εκλογικού σώματος, με τους Συντηρητικούς να αποσπούν την πρώτη θέση με 33%, τους Φιλελεύθερους Δημοκρατικούς τη δεύτερη με 30% και τους κυβερνώντες Εργατικούς την τρίτη με 28%. Λόγω του βαθύτατα άδικου εκλογικού συστήματος, ένα τέτοιο αποτέλεσμα θα μπορούσε να χαρίσει στους τρίτους σε ψήφους Εργατικούς την πλειοψηφία των βουλευτών.

Το πρώτο πράγμα, λοιπόν, που επαγγέλλεται ο Κλεγκ είναι η μεταρρύθμιση του εκλογικού συστήματος, ώστε η σύσταση της Βουλής να αντανακλά καλύτερα τις προτιμήσεις του εκλογικού σώματος. Οι Συντηρητικοί αντιδρούν σθεναρά και υποστηρίζουν το απαρχαιωμένο βρετανικό σύστημα, ζημιώνοντας, στην πορεία, την εικόνα του φρέσκου μεταρρυθμιστή με τις νέες ιδέες, που προέβαλλε ο ηγέτης τους, Ντέιβιντ Κάμερον. Η στιγμή, στην πρώτη τηλεοπτική αναμέτρηση, κατά την οποία ο Κλεγκ έδειξε τους δύο αντιπάλους, και απευθυνόμενος στο κοινό είπε «όσο τους ακούω τόσο περισσότερο μοιάζουν μεταξύ τους», φαίνεται ότι άγγιξε τους Βρετανούς που παρακολουθούσαν την πρώτη στα βρετανικά χρονικά προεκλογική τηλεμαχία.

«Οσο περισσότερο σας ακούμε τόσο περισσότερο μοιάζετε και οι τρεις μεταξύ σας», θα μπορούσαν ωστόσο να αντιτείνουν οι ερευνητές του ινστιτούτου IFS, οι οποίοι ανέλυσαν τις προεκλογικές δεσμεύσεις των τριών υποψηφίων και κατέληξαν σε ένα συμπέρασμα που θα έκανε τους Ελληνες ψηφοφόρους να χαμογελάσουν μέσα στη θλίψη τους. Κανένα από τα τρία κόμματα δεν έχει εξηγήσει με ποιο τρόπο θα καλύψει την τρύπα των δημόσιων οικονομικών, που κληροδοτεί η διακυβέρνηση Μπράουν.

Ακόμα χειρότερα, η απερχόμενη κυβέρνηση αρνήθηκε να δώσει στη δημοσιότητα λεπτομερή οικονομικά στοιχεία, αφήνοντας στους διαδόχους της τις δυσάρεστες εκπλήξεις. Το έλλειμμα του βρετανικού προϋπολογισμού ξεπερνά το 11% του ΑΕΠ (λίγο μικρότερο από το ελληνικό) και οι επόμενοι μήνες θα είναι κρίσιμοι για τη Βρετανία.

Αλλά ακόμη και μεταξύ των «μη απαντήσεων», οι απόπειρες λύσης που προτείνει ο Κλεγκ είναι πολύ πιθανό να αποδειχθούν δημοφιλείς. Παραδείγματος χάριν, ο Φιλελεύθερος υποψήφιος δηλώνει ότι θα εξοικονομήσει 100 δισεκατομμύρια στερλίνες περικόπτοντας το πρόγραμμα ανανέωσης του στόλου πυρηνικών υποβρυχίων Trident. Οι LibDems ήταν το μόνο κόμμα που αντιτάχθηκε στη βρετανική συμμετοχή στον πόλεμο του Ιράκ (άλλη μία ρουφήχτρα δημόσιου χρήματος) εκφράζοντας τα εκατομμύρια των Βρετανών που είχαν βγει στους δρόμους το 2003 και κερδίζοντας τον χαρακτηρισμό του «αντιαμερικανού» (Γκόρντον Μπράουν προς Νικ Κλεγκ στη δεύτερη τηλεμαχία). Παράλληλα, οι Φιλελεύθεροι ζητούν τη συρρίκνωση του City του Λονδίνου, επιρρίπτοντας στις τράπεζες σημαντικό μερίδιο της ευθύνης για την κρίση.

Το μόνο σίγουρο στην αναμέτρηση της Πέμπτης είναι ότι όποιο κόμμα κερδίσει, έστω και με ελάχιστη διαφορά, θα αποσπάσει δυσανάλογα μεγάλο αριθμό εδρών σε σχέση με την εκλογική του δύναμη. Λόγω του αυστηρά πλειοψηφικού συστήματος, οι Εργατικοί μπορούν με το 1/3 των ψήφων να κατακτήσουν πάνω από το 50% των εδρών, αφού υπάρχουν πολλές περιφέρειες στις οποίες επικρατούν έστω και με διαφορά μιας ψήφου. Αντίθετα, οι Συντηρητικοί συνήθως κερδίζουν σε λιγότερες περιφέρειες, με μεγαλύτερη διαφορά, σπαταλώντας ουσιαστικά τις δυνάμεις τους. Μεγάλοι χαμένοι του συστήματος είναι οι Φιλελεύθεροι Δημοκρατικοί, που κινδυνεύουν να κατακτήσουν μόλις 100 από τις 650 έδρες, ακόμη κι αν αποσπάσουν το 1/3 των ψήφων.

Ακόμη και έτσι πάντως, σε περίπτωση μετέωρου Κοινοβουλίου, ο 43χρονος Κλεγκ θα αναδειχθεί σε ρυθμιστή του πολιτικού σκηνικού.

Ασχολήθηκε με τα κοινά από μικρή ηλικία και εξελέγη βουλευτής με το Κόμμα των Εργατικών το 1983. Αμεσα δημιούργησε πολιτική συμμαχία και φιλία με τον Τόνι Μπλερ και τον Πίτερ Μάντελσον. Οταν το 1994 πέθανε αιφνίδια ο αρχηγός των Εργατικών Τζον Σμιθ, στήριξε τον Τόνι Μπλερ στη διεκδίκηση της αρχηγίας, υπό τον όρο ότι μελλοντικά θα την αναλάμβανε ο ίδιος. Μετά τον εκλογικό θρίαμβο του 1997, ο Μπράουν έγινε από τους ισχυρότερους υπουργούς Οικονομικών αλλά δεν λησμόνησε τη φιλοδοξία του για την αρχηγία του Εργατικού Κόμματος, την οποία ανέλαβε το 2007. Σύμφωνα με τους ειδικούς, την πολιτική του στάση χαράσσουν κανόνες «τακτικής» παρά αρχών.

Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής το 2001, ενώ από το 2005 ανέλαβε τα ηνία του Συντηρητικού Κόμματος.

Αν κάποιο είναι το βασικό χαρακτηριστικό του, αυτό είναι η ψυχραιμία, ακόμα και όταν βρίσκεται υπό πίεση, ωστόσο διακρίνεται και για την ευθύτητά του. Οι φίλοι του λένε ότι είναι έξυπνος, έχει αυτοπεποίθηση, χιούμορ και είναι ρεαλιστής.

Οι επικριτές του τον κατηγορούν ότι δεν έχει όραμα, ούτε λεπτομερές σχέδιο σχετικά με το τι πρόκειται να κάνει από τη στιγμή που θα διασκελίσει για πρώτη φορά το κατώφλι της πρωθυπουργικής κατοικίας. Ωστόσο, έχει ιδιαίτερα ανεπτυγμένο αίσθημα ευθύνης και καθήκοντος. Στην πραγματικότητα -λένε τουλάχιστον οι φίλοι του- είναι ένας απλός τύπος, έξυπνος, με σαφείς απόψεις. Είναι αισιόδοξος και δεν κατατρύχεται από αμφιβολίες.

kathimerini

Αυτό το κείμενο εκτυπώθηκε από το hellenicvoiceny.com, στη διεύθυνση
: http://www.hellenicvoiceny.com/index.php?option=com_content&task=view&id=5125&Itemid=36