Που, κατά τον ιερέα, δεν είναι άλλοι από τον «Μίμη Ανδρουλάκη και τους συν αυτώ». Δεν ήταν η πρώτη φορά που, εκμεταλλευόμενος την κοσμοσυρροή των ημερών, ο συγκεκριμένος ιερέας ανέπτυξε κήρυγμα με το ίδιο ακριβώς περιεχόμενο, εκείνους δηλαδή που κατά την άποψή του επιβουλεύονται τα ιερά και τα όσια της Ορθοδοξίας. Με τη διαφορά ότι ανάλογες αναφορές, όπως σημειώνουν πιστοί της περιοχής, είχαν πολύ καιρό να γίνουν, αφού με το που κόπασε ο θόρυβος με τις ταυτότητες, κόπασαν και τα σχετικά κηρύγματα. Η αναφορά όμως, στην πένθιμη ακολουθία της Μεγάλης Παρασκευής, λίγο πριν ο Επιτάφιος βγει από τον ναό, στους πολέμιους της εκκλησίας προκάλεσε ποικίλα σχόλια από τους πολλούς πιστούς που είχαν συρρεύσει όχι μόνο από το χωριό, αλλά και από την πόλη της Μυτιλήνης. Οι οποίοι -όσοι μπόρεσαν να κατανοήσουν στο σύνολό του το λογύδριο- αναζητούσαν να βρουν λογική εξήγηση για τα «αίτια» που ώθησαν τον ιερέα μια τέτοια μέρα να εξαπολύσει επίθεση από τον άμβωνα, μικρής βέβαια διάρκειας, αλλά έντονα αιχμηρής. Είναι αξιοσημείωτο πως η περίεργη για τους πιστούς συμπεριφορά του ιερέα συνεχίστηκε και κατά τη διάρκεια της περιφοράς του Επιταφίου στο χωριό, περιφορά η οποία έγινε με ρυθμό... αγώνα ταχύτητας.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ