Δεν είναι μόνο η αφρικανική σκόνη στην ατμόσφαιρα που μας υπενθυμίζει με οδυνηρό τρόπο πόσο μακριά είμαστε από την Ευρώπη. Είναι και η πολιτική «σκόνη» που σηκώνουν με κάθε ευκαιρία οι εκπρόσωποι κάποιων κομμάτων με τις ανακοινώσεις και τις παρεμβάσεις τους. Τόσο η κυριολεκτική, όσο και η αλληγορική σκόνη, δημιουργούν μια αποπνικτική κατάσταση που δεν μας αφήνει να αναπνεύσουμε.

Στην πολιτική ζωή του τόπου κυριαρχούν οι τύποι. Δεν αναφέρομαι στους περίεργους τύπους που το παίζουν παράγοντες και κατοικο-εδρεύουν στα κανάλια, αλλά στην τυπικότητα που δεν είναι ουσία. Παντού ταμπέλες κενές περιεχομένου. Ισχύει απόλυτα το «είσαι ό,τι δηλώσεις» του Τσαρούχη. Πώς μπορεί να ονομάζεται «ευρωπαϊκό» ένα κόμμα που υποστηρίζει το ρατσισμό και τη ξενοφοβία; Εκτός και αν μπερδεύει τα ευρωπαϊκά κόμματα με εκείνα του Λεπέν και του Καρατζαφέρη. Τι κοινό έχουν οι Ευρωπαίοι σοσιαλιστές με τους δικούς μας; Εκτός από το όνομα, κανένα. Αν ακούσουν ότι οι εδώ συνονόματοί τους εισηγούνται να αποκλειστούν Ευρωπαίοι πολίτες από θέσεις εργασίας για να μην επηρεαστούν Κύπριοι, θα πάθουν συγκοπή στο Στρασβούργο. Είναι αφρικανικού τύπου ο σοσιαλισμός που προτείνεται στον τόπο μας. Νοοτροπία Μέσης Ανατολής με μπόλικο ελληνάδικο για γεύση. Αράφατ και Ανδρέας σε ένα. Το γαρύφαλλο το δανείστηκαν για μόστρα, αλλά ουσιαστικά προτιμούν τη γροθιά. Και μάλιστα, δεν μας έφτανε ένα σοσιαλιστικό κόμμα, έχουμε δύο. Για το δεύτερο, τι να πει κανείς; Οι βασικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου, του κατεστημένου και της συναλλαγής, να δηλώνουν σοσιαλιστές. Μετά από αυτούς, ίσως κάνει αίτηση για να γίνει μέλος στους Ευρω-σοσιαλιστές και το κόμμα του Μπερλουσκόνι!
Δεν είναι σύμπτωση που οι κατ΄ όνομα ευρωπαϊστές και σοσιαλιστές - και των δυο κατηγοριών - συμφωνούν στο Κυπριακό. Διαφωνούν με κάθε προσπάθεια συμφιλίωσης με τους ΤΚ, απορρίπτουν την επανένωση και την Ομοσπονδία, διατυπώνουν μαξιμαλιστικές θέσεις με προφανή στόχο να μείνουν τα πράγματα όπως είναι και προβάλλουν ως πρόταση τη λεγόμενη ευρωπαϊκή λύση. Μα τι σημαίνει αυτό; Η Ευρώπη ως ιδέα βασίζεται στη συναίνεση και στο συμβιβασμό. Προστατεύει τα πολιτικά δικαιώματα (ατομικά και συλλογικά) των μειονοτήτων. Δίνει φωνή στη μειοψηφία. Προωθεί την ανοχή στη διαφορετικότητα και το σεβασμό στην άλλη άποψη. Ποια σχέση έχουν όλα τούτα με τις διακηρύξεις και το modus viventi των κομμάτων αυτών; Επιπλέον, τι νόημα έχει όλος αυτός ο πουριτανισμός σχετικά με το κεκτημένο, όταν είναι γνωστές οι παρεκκλίσεις που έχουν ήδη γίνει σε παρόμοια με το δικό μας προβλήματα προκειμένου να προχωρήσουν τα πιο σημαντικά συλλογικά θέματα; Ούτε οι «ευρωπαϊστές» μας ξέρουν από Ευρώπη, ούτε οι σοσιαλιστές μας ξέρουν από σύγχρονο σοσιαλισμό.
Προσωπικά, είμαι υπέρ του πλουραλισμού, τον οποίο θεωρώ υγειές στοιχείο σε μια δημοκρατία, άρα, χαίρομαι που υπάρχουν όλες οι επιλογές. Όμως, ρε παιδί μου, να δηλώνουν επακριβώς τι πρεσβεύουν και τι εκπροσωπούν και να μην κρύβονται πίσω από ωραίες ταμπέλες. Αν, κύριε, είσαι στην ουσία ακρο-δεξιός, να το πεις και να μην αυτοαποκαλείσαι ευρωπαϊστής. Αν πιστεύεις στον εθνικο-σοσιαλισμό, παραδέξου το και μην προσποιείσαι τον προοδευτικό.
Τελικά, οι βροχές του Μάρτη θα μας ανακουφίσουν από τη σκόνη της Σαχάρας. Η άλλη σκόνη, όμως, θα μας ταλαιπωρεί για πολλά χρόνια ακόμα.

ΠΟΛΙΤΗΣ

Αυτό το κείμενο εκτυπώθηκε από το hellenicvoiceny.com, στη διεύθυνση
: http://www.hellenicvoiceny.com/index.php?option=com_content&task=view&id=4954&Itemid=36