Σε χώρες όπου τα δένδρα όχι μόνον δεν εκλείπουν, όπως εδώ, αλλά, αντίθετα, αφθονούν.

 Πέρα από «πρωτεύουσα της Ευρώπης» και, ως εκ τούτου προσφιλής τόπος δωρεάν ολιγοήμερων διακοπών για τα γκρουπ των ευρωβουλευτών, οι Βρυξέλλες είναι και μία από τις πιο «πράσινες» πόλεις της Ευρώπης, πιθανότατα δε και του κόσμου.

 Σε απόσταση δέκα - δεκαπέντε λεπτών από το κέντρο της πόλης αρχίζουν τα δάση - κι όταν λέμε δάση, εννοούμε δάση.

Με τεράστια αιωνόβια δέντρα, με πλούσια άλλη χλωρίδα και πανίδα, αλλά και με κατοίκους που όχι μόνον δεν τα καίνε και δεν τα καταπατούν, αλλά, αντίθετα, με την παρουσία τους και τον σεβασμό που δείχνουν σε αυτά, συμβάλλουν αποφασιστικά στην προστασία τους (η εικόνα σκουπιδιών στο δάσος είναι απλώς ανύπαρκτη). 

Ο μέσος Αθηναίος θα πάθαινε μάλλον σοκ αν μάθαινε πόσα δέντρα αναλογούν κατά κεφαλήν σε αυτόν και πόσα στον μέσο κάτοικο των Βρυξελλών.

Κι όμως, ο πρώτος κάθεται άπραγος και βλέπει κι αυτά τα ελάχιστα που είχε να καίγονται, ενώ αντίθετα ο δεύτερος έχει σημάνει συναγερμό για να τα προστατεύσει, την ώρα μάλιστα που δεν καίγονται...

 Ο Κώδικας των Δασών της Βαλλονίας, της μιας από τις δύο συνιστώσες που απαρτίζουν το Βέλγιο, έχει ζωή άνω των 150 ετών.

 Αυτό σημαίνει, ότι στα 1854, οι κάτοικοι του σχεδόν νεοσύστατου τότε κράτους του Βελγίου (το οποίο έχει την ίδια ηλικία με το ελληνικό) μπήκαν στον κόπο πρώτα απ’ όλα να συντάξουν δασολόγιο.

 Αυτό ήταν τόσο λειτουργικό, με αποτέλεσμα τόσα χρόνια μετά είναι αποτελεσματικό. Αυτό φαίνεται από τη σημερινή κατάσταση στο Βέλγιο, αφού τα δάση αφθονούν... Τώρα, λοιπόν, οι Βέλγοι κρίνουν ότι ήρθε η ώρα να αλλάξει.

 Κι αυτό, όχι επειδή καίγονται τα δάση τους το ένα μετά το άλλο. Αν είχε συμβεί κάτι τέτοιο θα είχε γίνει… επανάσταση στη χώρα.

Θα αλλάξει επειδή υπολογίζουν ότι τα δάση θα επηρεαστούν αρνητικά από τις… κλιματικές αλλαγές!

 Σκεφτείτε το λίγο: έχουν τα περισσότερα δάση στην Ευρώπη, έχουν βροχές που τα αναπαράγουν, δεν έχουν (τέτοιες) φωτιές, δεν έχουν καταπατήσεις κι όμως ανησυχούν.

Τη στιγμή που εμείς καιγόμαστε ανήμποροι και συνένοχοι, εκείνοι νομοθετούν για τα επόμενα 150 χρόνια με δρακόντειους κανόνες με κίνητρο όχι την αποκατάσταση καμένων και καταπατημένων εκτάσεων, αλλά την προστασία από τις κλιματικές αλλαγές. 

Βέβαια, αυτές είναι πολιτικά «αδιάφορες» κοινωνίες, που έχουν.. χάσει την ουσία της πολιτικής και έχουν… ξεστρατίσει.

 Δεν έχουν καμιά δουλειά με εμάς, τους συνειδητοποιημένους, τους πολιτικοποιημένους, τους… αγωνιστές. Ετσι δεν τους χαρακτηρίζουμε -ή τουλάχιστον δεν χαρακτηρίζαμε για πολλά χρόνια- αυτούς τους… «κουτόφραγκους»;

Αυτοί λοιπόν, καταρτίζουν τώρα τον νέο Κώδικά τους με κριτήριο το πόσες χιλιάδες στρέμματα δασών θα κερδίσουν στα επόμενα είκοσι χρόνια. Εμείς;

καθημερινη

Αυτό το κείμενο εκτυπώθηκε από το hellenicvoiceny.com, στη διεύθυνση
: http://www.hellenicvoiceny.com/index.php?option=com_content&task=view&id=463&Itemid=39