Η τέχνη της παραγωγής της σαμπάνιας τοποθετείτε χρονικά, στο τέλος του 17ου αιώνα και αποδίδεται στον Ντομ Πιέρ Περινιόν (Dom Pierre Perignon, 1638-1715), έναν Βενεδικτίνο μοναχό του Αβαείου του Ωτβιλιέ, ο οποίος ανακάλυψε τυχαία τη μέθοδο παραγωγής ενός νέου τύπου κρασιού με φυσαλίδες.

 Η δημιουργία της πρώτης σαμπάνιας ήρθε από τον Περινιόν στις 4 Αυγούστου 1693 και γι' αυτό το λόγο η ονομασία της παρέμεινε με το όνομά του.

Ο μοναχός ήταν τυφλός και φέρεται να αναφώνησε: «Ελάτε γρήγορα, αυτή τη στιγμή πίνω τα αστέρια» μόλις δοκίμασε την πρώτη γουλιά από τον αφρώδη οίνο.

Τη συγκεκριμένη όμως αυτή φράση, την συναντάμε μόνο κατά τα τέλη του 1800, σε μια αποτυπωμένη διαφήμιση της σαμπάνιας Dom Perignon. 

Εκτός από τη σημαντική αυτή ανακάλυψη, ο Ντομ Πιέρ Περινιόν συστηματοποίησε και την επιλογή ποικιλιών σταφυλιών και ανάμειξης κρασιών από διαφόρους παραγωγούς σε κανόνες που, με μικρές παραλλαγές, ισχύουν μέχρι και σήμερα. 

Έως τότε τα κρασιά της Καμπανίας -λευκά και κόκκινα- ήταν ονομαστά σαν εφάμιλλα αυτών της Βουργουνδίας. Από τότε που άρχισε όμως η παραγωγή του αφρώδους οίνου της Καμπανίας, με την ονομασία Καμπανίτης Οίνος εννοούμε πια αυτόν που όλοι ξέρουμε σαν σαμπάνια. 

Η φήμη της είναι τόσο διαδεδομένη που κι άλλα αφρώδη κρασιά ανά τον κόσμο έχουν κλέψει την ονομασία της, καταχρηστικά βεβαίως, αφού η ονομασία προέλευσης και το όνομά της είναι προστατευόμενα.

Οι προϋποθέσεις παραγωγής ενός αφρώδους οίνου, αλλά και η προέλευσή του (από την ομώνυμη οινοπαραγωγό περιοχή της Γαλλίας) θα πρέπει να είναι συγκεκριμένες για να μπορεί να φέρει τον τίτλο σαμπάνια.   

Η σαμπάνια παράγεται από τις ποικιλίες Chardonnay, Pinot Noir και Pinot Meunier, μια λευκή και δύο ερυθρές, αντίστοιχα. Όταν παράγεται αποκλειστικά από Chardonnay χαρακτηρίζεται blanc de blanc και είναι συνήθως κομψότερη και λιγότερο «γεμάτη» από τις υπόλοιπες. 

Η ιδιαίτερη, παραδοσιακή μέθοδος παραγωγής της, έχει υιοθετηθεί και από άλλες χώρες για την παραγωγή αφρωδών κρασιών και έχει χαρακτηριστικό τη δεύτερη ζύμωση μέσα στη φιάλη (πέρα από την αρχική, για να γίνει ο μούστος κρασί), που δίνει στην σαμπάνια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.

 Σε αυτά προστίθεται η ιδιαιτερότητα από τη χρήση των συγκεκριμένων ποικιλιών, καλλιεργημένων στη συγκεκριμένη περιοχή - με το δικό της κλίμα και έδαφος - και με τον ενδεδειγμένο τρόπο. 

Υπάρχουν χρονολογημένες και μη σαμπάνιες (οι πρώτες μόνο από πολύ καλές χρονιές και με δυνατότητα παλαίωσης, συχνά μακράς), λευκές και ροζέ, διαφόρων επιπέδων γλυκύτητας, τα γνωστότερα εκ των οποίων είναι: brut, sec, demi - sec (από το ξηρότερο προς το γλυκύτερο).

Η γλυκύτητα της σαμπάνιας καθορίζεται από το liqueur d ' exp e dition (μίγμα κρασιού και ζάχαρης), που προστίθεται πριν από την τελική εμφιάλωση, με το ειδικό πώμα σε σχήμα μανιταριού.

Αυτό το κείμενο εκτυπώθηκε από το hellenicvoiceny.com, στη διεύθυνση
: http://www.hellenicvoiceny.com/index.php?option=com_content&task=view&id=457&Itemid=30