Πριν από μερικές ημέρες, ο Νικολά Σαρκοζί δήλωνε περήφανος ότι αυτή η κρίση σήμανε την ήττα του αγγλοσαξονικού μοντέλου -εννοώντας, προφανώς, ότι αυτή που δικαιώθηκε ήταν η γαλλική εκδοχή περί καπιταλισμού και αγορών.

Αυτή την εβδομάδα, όμως, αποδείχθηκε ότι ο πρόεδρος της Γαλλίας μάλλον υπερέβαλε -όπως συνηθίζει, άλλωστε. Διότι η κατάθεση των σχεδίων προϋπολογισμού στη Βρετανία και την Ιρλανδία -δηλαδή, τους δύο κατεξοχήν Αγγλοσάξονες της Ευρώπης- έδειξε ότι μάλλον αυτοί είναι που εξακολουθούν να ανοίγουν νέους δρόμους...

«Οι περισσότεροι τίτλοι των εφημερίδων θα είναι αφιερωμένοι στην άπαξ εισφορά 50% για τα μπόνους των στελεχών του City τα οποία υπερβαίνουν τις 25.000 λίρες. Πρακτικά, όμως, θα υπάρξει αληθινός πόνος -και μάλιστα σε μόνιμη βάση- για εκείνους που βρίσκονται στο κάτω άκρο της εισοδηματικής κλίμακας».

Η εκτίμηση του Λάρι Έλιοτ, υπεύθυνου στο οικονομικό ρεπορτάζ της εφημερίδας Guardian, αποδείχθηκε εύστοχη. Μια απλή ματιά στη θεματολογία του Τύπου επιβεβαιώνει ότι η είδηση που κυριάρχησε ήταν η «επίθεση» στα μπόνους των τραπεζιτών. Ειδικά δε μετά το κοινό άρθρο που δημοσίευσαν ο Νικολά Σαρκοζί και ο Γκόρντον Μπράουν στη Wall Street Journal, το οποίο έτυχε θετικής υποδοχής και από την Αγκελα Μέρκελ, θα ήταν εύκολο να ισχυριστεί κάποιος ότι ο Βρετανός πρωθυπουργός βάζει για μια ακόμη φορά τη σφραγίδα του στην οικονομική πολιτική της Ευρώπης -όπως είχε κάνει και πέρυσι, με την πρωτοβουλία του για τη διάσωση και, ενίοτε, την εθνικοποίηση των τραπεζών.

Τα μπόνους
Η αλήθεια είναι, όμως, διαφορετική. Διότι τα μπόνους των τραπεζιτών πουλάνε ως θέμα και γι΄αυτό αξιοποιούνται ως προπέτασμα καπνού. Έτσι, μια πιο προσεκτική ματιά στον βρετανικό προϋπολογισμό δείχνει ότι ενώ τα χρυσοπληρωμένα στελέχη του City και οι τράπεζές τους θα «πονέσουν» μόνο για φέτος, εκατομμύρια εργαζόμενοι θα ανακαλύψουν ότι οι τσέπες τους είναι πιο... ελαφριές για τα (αρκετά) επόμενα χρόνια.

Χαμένες είναι κυρίως δύο κατηγορίες: Αφενός, όσοι βγάζουν πάνω από 20.000 λίρες ετησίως, που θα κληθούν να καταβάλουν 0,5% επιπλέον για τις ασφαλιστικές τους εισφορές. Αφετέρου, περίπου 4 εκατ. δημόσιοι υπάλληλοι, οι οποίοι θα δουν τον πραγματικό τους μισθό να μειώνεται, καθώς οι αυξήσεις για τα επόμενα χρόνια θα υπολείπονται σαφώς του πληθωρισμού.

Ε.Ε. και ΔΝΤ
Ακόμη και έτσι, βεβαίως, η εικόνα μοιάζει καλύτερη από τη «σφαγή των αμνών» που εξαγγέλθηκε στη γειτονική Ιρλανδία. Ούτως ή άλλως, οι «προβληματικοί Ευρωπαίοι» θα κληθούν να επιλέξουν ανάμεσα στο κακό και το χειρότερο. Η υπόθεση αφορά άμεσα την Ελλάδα, αλλά όχι μόνο αυτήν. Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία και Γαλλία έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν. Τους εταίρους της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης τους έχει αναλάβει απευθείας το ΔΝΤ -με αντίστοιχους όρους...

Όταν μιλούν οι αριθμοί...

• 5%-15% θα μειωθούν οι αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων στην Ιρλανδία - πέραν του 7% που είχαν χάσει στις αρχές του έτους.
• Μόλις 1% θα είναι οι αυξήσεις που θα δοθούν στους δημοσίους υπαλλήλους της Βρετανίας τη διετία 2011-2012, κάτι που μεταφράζεται σε πραγματικές μειώσεις.
• Αυξάνονται οι ασφα- λιστικές και συνταξιοδοτικές εισφορές των εργαζομένων στο δημόσιο.
• Μειώνονται Ή καταργούνται τα επιδόματα για ανέργους και προσχολικής ηλικίας παιδιά στην Ιρλανδία.
• Στο 17,5% αυξάνεται ο ΦΠΑ στη Βρετανία από 1η Ιανουαρίου, αντί 15% που είναι σήμερα.

[Μπρα ντε φερ]
Παρίσι και Λονδίνο

Ο Ν. Σαρκοζί, προτού κοπάσει ο θόρυβος από την επίθεση την οποία εξαπέλυσε στους Βρετανούς, συνυπέγραψε ένα οικονομικό μανιφέστο με τον Μπράουν. Η «στροφή» αυτή δεν είναι τυχαία.

Πέρα από τις εσωτερικές πολιτικές σκοπιμότητες -την άνοιξη του 2010 διεξάγονται κρίσιμες δημοτικές εκλογές- έχει πολύ βαθύτερες ρίζες: Η Γαλλία, με έλλειμμα που θα φτάσει φέτος το 8,2% του ΑΕΠ και χρέος που αντιστοιχεί στο 82,50%, θεωρείται από πολλούς ως ο μεγάλος ασθενής της Ευρώπης. Οι δε Γερμανοί εξοργίζονται από το γεγονός ότι το Παρίσι επιμένει στα «ακριβά» κοινωνικά μοντέλα (σύστημα υγείας, επιδόματα κ.λπ.), ενώ ρίχνει στην Ευρωπαϊκή Ενωση το βάρος για τη στήριξη των Γάλλων αγροτών.

Δεν αποκλείεται, έτσι, με δεδομένη την εξεγερτική παράδοση των Γάλλων και την επιρροή των συνδικάτων, εκεί να δοθεί η αποφασιστική μάχη για όλη την Ευρώπη. Ο Σαρκοζί, λοιπόν, έχει κάθε λόγο να προετοιμάζεται.

[Οι εξαιρέσεις ]
Σχολεία, νοσοκομεία, αστυνομία

Ο Βρετανός υπουργός Οικονομίας, Άλιστερ Ντάρλινγκ, διαβεβαίωσε ότι οι περικοπές δεν περιλαμβάνουν την εκπαίδευση, την υγεία και την ασφάλεια της χώρας. Δήλωσε, μάλιστα, ότι τα αναγκαία κονδύλια για τα σχολεία, τα νοσοκομεία και την αστυνομία έχουν διασφαλιστεί τουλάχιστον για την επόμενη τετραετία -αν και οι εργαζόμενοι σε αυτούς τους τομείς θα υποστούν ανάλογες περικοπές με τους υπόλοιπους δημόσιους υπαλλήλους. Πάντως, η στάση αυτή της κυβέρνησης των Εργατικών εξόργισε τους Τόρις και ο σκιώδης υπουργός Οικονομίας της βρετανικής αντιπολίτευσης, Τζορτζ Όζμπορν, εξέφρασε την αντίθεσή του στο γεγονός ότι τα χρήματα που θα εξοικονομηθούν δεν θα πάνε για την αποπληρωμή του χρέους, αλλά για την εξυπηρέτηση κάποιων υπηρεσιών του δημόσιου τομέα.

[Η άλλη πλευρά ]
Τι λένε τα συνδικάτα

Μετά την 24ωρη απεργία του Νοεμβρίου, τα ιρλανδικά συνδικάτα απειλούν με θερμό χειμώνα, κάτι που θα σημάνει το τέλος μιας σχεδόν 20ετούς περιόδου κοινωνικής ειρήνης, που σφράγισε το «ιρλανδικό θαύμα». Όσο για τη Βρετανία, ο Γ.Γ. της TUC δήλωσε ότι «οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο δεν θα πρέπει να πληρώσουν το κόστος μιας κρίσης την οποία δεν προκάλεσαν».

imerisia

Αυτό το κείμενο εκτυπώθηκε από το hellenicvoiceny.com, στη διεύθυνση
: http://www.hellenicvoiceny.com/index.php?option=com_content&task=view&id=4519&Itemid=36