Κάθε φορά που κάνεις κλικ στο ποντίκι του υπολογιστή σου, σκέψου καλά με ποιον θα συνομιλήσεις, ποια ιστοσελίδα θα επισκεφτείς, τι μήνυμα θα στείλεις... Διότι ο «Μεγάλος Αδελφός» σε παρακολουθεί...

Διαβάζει τις ιστοσελίδες που ανοίγεις, καταγράφει τις ηλεκτρονικές διευθύνσεις, αποθηκεύει τον χρόνο περιήγησής σου στο διαδίκτυο, κρυφοκοιτάζει τα e-mails σου. Και δεν σταματά εκεί... Παρακολουθεί επίσης τις τηλεφωνικές σου συνομιλίες, εντοπίζει τους συνομιλητές σου, διαβάζει τα γραπτά σου μηνύματα...

Μοιάζει με σενάριο επιστημονικής φαντασίας, αλλά δεν είναι... Είναι η Βρετανία του 21ου αιώνα, μια «κοινωνία παρακολούθησης» -όπως την έχουν χαρακτηρίσει οι Times- μία κοινωνία που παρακολουθείται 24 ώρες το 24ωρο από 4,2 εκατ. κάμερες κλειστού κυκλώματος.

Ασφυκτικό πλαίσιο
Η κυβέρνηση Μπράουν προωθεί νομοθεσία, η οποία θα υποχρεώνει όλες τις εταιρείες τηλεπικοινωνιών και παροχής υπηρεσιών Internet να κρατούν (για περισσότερο από ένα χρόνο) όλα τα αρχεία των πελατών τους - κάθε ιστοσελίδα που επισκέφτηκαν, με ποιον συνομίλησαν στο τηλέφωνο, για πόση ώρα, πού και πότε... Ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα στα οποία θα έχουν πρόσβαση τουλάχιστον 653 κρατικές υπηρεσίες - από τα τοπικά συμβούλια και τις χρηματοοικονομικές αρχές έως την αστυνομία, την πυροσβεστική και τους διευθυντές φυλακών...

Μόνο πέρσι, οι αιτήσεις από αστυνομία και δήμους, προκειμένου να λάβουν άδειες για την παρακολούθηση τηλεφωνικών συνομιλιών, μηνυμάτων σε κινητά τηλέφωνα και ηλεκτρονικών ταχυδρομείων ξεπέρασαν τις... 500.000 ...ήτοι 10.000 την εβδομάδα.

Κι όμως το υπουργείο Εσωτερικών εκφράζει την ικανοποίησή του, υποστηρίζοντας ότι τα νούμερα αποδεικνύουν πως όλα γίνονται με μέτρο -έστω κι αν μισό εκατομμύριο άνθρωποι κατασκοπεύονται από την κυβέρνησή τους...

Όπως ακριβώς τώρα διαβεβαιώνει ότι το Εκσυγχρονιστικό Πρόγραμμα Παρακολουθήσεων -όπως ονομάζεται επισήμως πλέον η κρατική... κατασκοπία- δεν θα διαβάζει το περιεχόμενο των ιστοσελίδων που θα επισκέπτεται ο εκάστοτε ύποπτος, συνεπώς δεν θα παραβιάζει τα προσωπικά δεδομένα των πολιτών... Και όλα αυτά, προς χάριν της καταπολέμησης της τρομοκρατίας, της αντιμετώπισης της εγκληματικότητας.

Αγραφοι νόμοι
Πού σταματούν όμως τα ανθρώπινα δικαιώματα και πού ξεκινούν οι... άγραφοι νόμοι του κράτους; Το υπουργείο Εσωτερικών υποστηρίζει ότι τα στοιχεία επικοινωνιών χρησιμοποιούνται ως σημαντικό στοιχείο στο 95% των υποθέσεων εγκλημάτων και σε όλες σχεδόν τις αποστολές των υπηρεσιών πληροφοριών από το 2004. Κι όμως, στατιστικές δείχνουν ότι μόνο ένα έγκλημα τον χρόνο ανά 1.000 κάμερες εξιχνιάζεται στο Λονδίνο.

Η κυβέρνηση Μπράουν, ωστόσο, φαίνεται αποφασισμένη να προχωρήσει σε αυτόν τον? νέο «Μεγάλο Αδελφό» -αν και αφήνει να εννοηθεί ότι θα αναβάλει τα σχέδιά της έως το νέο έτος, ίσως μέχρι και τις εκλογές του 2010. Διότι το κόστος υλοποίησης ενός τέτοιου προγράμματος, το οποίο εκτιμάται ότι θα αγγίξει τις 2 δισ. στερλίνες, είναι υπέρογκο για τους ήδη βεβαρημένους Βρετανούς φορολογούμενους. Διότι το 40% των πολιτών λένε «όχι» στην... κρατική κατασκοπία στο διαδίκτυο. Διότι, μέλη της αντιπολίτευσης φέρουν στο νου το «1984» του Τζορτζ Οργουελ, χαρακτηρίζοντας τη βρετανική κοινωνία «πεδίο δράσης ενός πανταχού παρόντος Μεγάλου Αδελφού».

Και κυρίως, διότι η Βρετανία κινδυνεύει να εξελιχθεί στην «κοινωνία της επιτήρησης» που περιέγραφε -ίσως προφητικά- λίγα χρόνια πριν έκθεση του Δικτύου Μελετών Επιτήρησης: «Το 2017, μια κατώτερη κάστα εργαζομένων θα ζει παγιδευμένη σε αστικά γκέτο υπό συνεχή παρακολούθηση? Οι ζάπλουτοι θα ζουν μέσα σε περιφραγμένες πολυτελείς κοινότητες που θα φυλάσσονται συνεχώς από κάμερες και ιδιωτικούς φρουρούς...».

Η ιστορία της Τζένι Πάτον
Μητέρα τριών παιδιών θύμα ...κατασκοπίας

Η Τζένι Πάτον είναι Βρετανίδα υπήκοος, επιχειρηματίας και μητέρα τριών παιδιών. Δεν έχει διαπράξει κανένα ποινικό αδίκημα, δεν καταπάτησε κανέναν νόμο. Κι όμως, τον περασμένο Φεβρουάριο, το δημοτικό συμβούλιο της πόλης Πουλ έστησε ολόκληρο ...δίκτυο παρακολούθησης της οικογένειάς της. Απέκτησαν πρόσβαση στους τηλεφωνικούς της λογαριασμούς, ενώ επί τρεις εβδομάδες ένας μυστικός αστυνομικός παρακολουθούσε στενά τις ...ύποπτες κινήσεις της «γυναίκας με τα τρία παιδιά» και το «όχημα στόχο» -όπως ήταν οι κωδικές ονομασίες της Πάτον, των τριών ανήλικων παιδιών της και του οικογενειακού αυτοκινήτου. Και για ποιον λόγο; Προκειμένου να διαπιστώσει εάν τα στοιχεία που είχε δηλώσει η Πάτον για να γράψει την κόρη της στο τοπικό σχολείο ήταν αληθινά...

Και τελικά ήταν... Η κόρη της έγινε δεκτή στο σχολείο, το ζήτημα όμως δεν τελείωσε εδώ? Η Πάτον ενημερώθηκε ότι τελούσε υπό παρακολούθηση, όταν κλήθηκε από τη διεύθυνση του σχολείου για την εγγραφή. Και προσέφυγε στη δικαιοσύνη, όταν το αρχικό σοκ μετατράπηκε σε οργή για ένα δήμο που κατασκοπεύει αθώους πολίτες ...με τις ευλογίες του κράτους... Το δημοτικό συμβούλιο του Πουλ ισχυρίζεται ότι δεν υπέπεσε σε κανένα ατόπημα. Και έχει δίκιο ...τουλάχιστον νομικά... Διότι, ένας νόμος που τέθηκε σε ισχύ το 2000 στη Βρετανία, νομιμοποιεί τη μυστική παρακολούθηση πολιτών από τους δήμους. Δίχως την άδεια δικαστών ή ανώτερων αστυνομικών αξιωματούχων... Ετσι αυθαιρέτως...

imerisia

Αυτό το κείμενο εκτυπώθηκε από το hellenicvoiceny.com, στη διεύθυνση
: http://www.hellenicvoiceny.com/index.php?option=com_content&task=view&id=4437&Itemid=36