Μονάρχης δεν είναι, αλλά επιμένει στην ενός ανδρός αρχή. Δικτάτορας επίσης δεν είναι, αλλά με τις αποφάσεις του τοποθετείται συστηματικά υπεράνω του νόμου.

Είναι ωστόσο ο πλουσιότερος άνθρωπος της Ιταλίας. Iσως και ο πιο προκλητικός. Ο ίδιος, πάντως, όταν μιλάει για τον εαυτό του, δηλώνει απλώς «ο καλύτερος πολιτικός ηγέτης στην Ευρώπη και στον κόσμο».

Στο κάτω κάτω, σε μια χώρα με παραδοσιακά ισχυρή αριστερά, ο Μπερλουσκόνι έχει εκλεγεί τρεις φορές, σαν να μην το αγγίζουν σκάνδαλα, διαφθορά και... γκάφες. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που αναρωτιούνται πώς είναι δυνατόν οι Ιταλοί να μένουν απαθείς την ώρα που η κατάρρευση του διεθνούς προφίλ του πρωθυπουργού συμπαρασύρει το κύρος της χώρας τους. Προφανώς ο Μπερλουσκόνι δεν έφτασε να κυβερνά μία από τις επτά πλουσιότερες χώρες στον κόσμο και μαζί τον οικονομικό κολοσσό του με γκάφες, γλωσσικά ολισθήματα και αστοχίες.

 Ο φιλόδοξος νεαρός
οι φίλοι του λένε ότι ξεχώριζε ήδη από τα σχολικά χρόνια. Oτι ήταν το επίκεντρο της παρέας και ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης της. Αναθρεμμένος σε μια αστική οικογένεια του Μιλάνου, ήξερε από πολύ νωρίς τι ήθελε να κάνει: «Να κατακτήσει τον κόσμο». Στα 26 του, μόλις είχε αποφοιτήσει από τη Νομική, ίδρυσε την πρώτη του κατασκευαστική εταιρεία και σε λίγα χρόνια, με την απελευθέρωση της τηλεοπτικής αγοράς, ξεκίνησε τις επενδύσεις στα ΜΜΕ. Το 1986 του ανήκε ήδη το 80% της ιταλικής ιδιωτικής τηλεόρασης. Τη Μίλαν την απέκτησε, λέει, επειδή την αγαπούσε από παιδί και δεν άντεχε να τη βλέπει να χάνει. Στα χρόνια που ακολούθησαν πέρασαν στην κατοχή του δεκάδες εταιρείες όλων των κλάδων, με προτίμηση πάντα στα ΜΜΕ. Το ταλέντο του να πουλάει οτιδήποτε ...από ασφάλειες μέχρι ποδοσφαιριστές και τράπεζες... είναι το μόνο που δεν αμφισβητείται. Το άλλο ταλέντο του, στη μουσική ...παρά το γεγονός ότι πάντα συμμετείχε σε μπάντες, με τις οποίες εργαζόταν σε κρουαζιερόπλοια... παρέμεινε αμφιλεγόμενο, μαζί με τις επιδόσεις του στη διακυβέρνηση της Ιταλίας.

Mε την πλάτη στον τοίχο
τη στιγμή της απόλυτης δόξας ο Σίλβιο βρέθηκε περικυκλωμένος από δημοσιογράφους και εισαγγελείς που διερευνούσαν τον γρήγορο πλουτισμό του και άφηναν υπονοούμενα για σχέσεις με τη μαφία. Στα τέλη του ’60 δημιούργησε το «Milano 2», ένα κατασκευαστικό έργο 3.500 κατοικιών, στην εκτέλεση του οποίου είχε, όπως φαίνεται, γίνει χορός διαπλοκής και εκατομμυρίων. Oταν ασχολήθηκαν μαζί του οι δικαστικές αρχές, το όνομά του, μέσα σε μια νύχτα, είχε εξαφανιστεί από όλα τα επίσημα έγγραφα.

Το colpo grosso
στο πρώτο άκουσμα σκανδάλων πολλοί είχαν βιαστεί να τον ξεγράψουν. Εκείνος, όμως, είχε άλλα σχέδια. Με μία κίνηση, την οποία είχε καταφέρει να κρατήσει μυστική ώς την τελευταία στιγμή, ίδρυσε το κόμμα Φόρτσα Ιτάλια και συνασπίστηκε με την Εθνική Συμμαχία και τη Λέγκα του Βορρά. Με τη νίκη του στις εκλογές του 1994 έγινε ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης της ιταλικής κεντροδεξιάς. Η νίκη ωστόσο αποδείχθηκε πύρρειος, καθώς οι εσωτερικοί κλυδωνισμοί οδήγησαν στη διάλυση της κυβέρνησης μέσα σε λίγους μήνες. Ο Μπερλουσκόνι κάθισε στα έδρανα της αντιπολίτευσης και αντιμετώπισε κατηγορίες για σκάνδαλα, φορολογικές παραβάσεις κ.ά. Παρά τις πρωτόδικες καταδίκες, ουδεμία κατηγορία έφθασε σε καταδίκη και έτσι επανήλθε «καθαρός» στις εκλογές του 2001, με τη δοκιμασμένη συνταγή που προβλέπει τολμηρές εξαγγελίες για φοροαπαλλαγές, μείωση της ανεργίας, πάταξη του εγκλήματος και αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις. Και κέρδισε. Και τότε άρχισαν οι πρωτοτυπίες.

Ο νέος πρωθυπουργός αρνείται να αποχωρήσει από τις επιχειρηματικές δραστηριότητές του ενώ δεν θέλει ούτε να ακούσει για πώληση της Μίλαν ή των καναλιών του. Καλού κακού, το 2003 ψηφίζει και νόμο ο οποίος απαγορεύει τη δίωξη δημόσιων λειτουργών. Οι προκλητικές νομοθεσίες και η προθυμία του να στηρίξει από τους πρώτους την αμερικανική εισβολή στο Ιράκ τον ξαναστέλνουν στην αντιπολίτευση το 2006, όταν οι Ιταλοί ξαναθυμούνται για λίγο τις αριστερές καταβολές τους. Ο Ρομάνο Πρόντι γίνεται πρωθυπουργός και ο Σίλβιο αρνείται να εγκαταλείψει την πολιτική. Και έχει δίκιο. Τον Μάιο του 2008 ξαναγίνεται πρωθυπουργός. Αρχίζει η τρίτη και ενδεχομένως «ενδοξότερη» περίοδος διακυβέρνησής του.

Η ανάλυση
οι ιταλοί παραμένουν διχασμένοι για την προσωπικότητά του, η οποία έχει γίνει αντικείμενο δεκάδων σοβαρών και μη μελετών. Πολλοί εκτιμούν ότι οι ψηφοφόροι του, εμφορούμενοι από τη δική του μεγαλομανία, δεν ενδιαφέρονται για τα σχόλια που προκαλεί η παρουσία του στο εξωτερικό. Τον θεωρούν «έναν από αυτούς». Αγαπάει το ποδόσφαιρο, τους φίλους του και το φαγητό. Δοξάζει την Εκκλησία το πρωί, τις οικογενειακές αξίες το απόγευμα και τα όμορφα κορίτσια το βράδυ. Πολλοί πιστεύουν ότι οι επιχειρηματικές επιτυχίες του αποτελούν απόδειξη των ικανοτήτων του σε αντίθεση προς τις θεωρίες της αριστεράς και χειροκροτούν τις επιλογές της προσωπικής του ζωής. Ακόμη και τα λίφτινγκ, τις εμφυτεύσεις μαλλιών και την αδυναμία του στον ποδόγυρο. Τον θεωρούν κάτι ανάμεσα σε Χουάν Περόν και Φρανκ Σινάτρα δεν τον βαριέσαι ποτέ. Υπάρχουν, βέβαια, και εκείνοι που πιστεύουν ότι εξευτελίζει τη χώρα και ότι έχει προκαλέσει τεράστια ζημιά, εμπεδώνοντας τη λογική της ανομίας και της ατιμωρησίας στην ιταλική κοινωνία. Αλλωστε, όπως επισημαίνει ένας Ιταλός ερευνητής, η λέξη «λογοδοσία» δεν μεταφράζεται στα ιταλικά.

Οι business του Σίλβιο

Μόλις αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του Μιλάνου, ο Μπερλουσκόνι δεν έχασε καιρό. Δημιούργησε το 1974 την εταιρεία καλωδιακής τηλεόρασης Telemilano. Εξι χρόνια αργότερα τη μετονόμασε σε Κανάλι 5, το πρώτο εμπορικό τηλεοπτικό δίκτυο της Ιταλίας. Η αυτοκρατορία του συμπληρώθηκε και τέθηκε στη συνέχεια υπό την ομπρέλα της Fininvest, με 150 εταιρείες, μεταξύ των οποίων εκδοτικές επιχειρήσεις, καταστήματα, κινηματογραφικές αίθουσες, θέατρα αλλά και τη Μίλαν.

Η πιο πρόσφατη δυνατή κίνηση της Fininvest ήταν η εξαγορά του 3,1% του Premiere, του γερμανικού δορυφορικού δικτύου. Η πιο σημαντική εταιρεία του Μπερλουσκόνι είναι η Mediaset, η μεγαλύτερη ιδιωτική τηλεόραση της Ιταλίας, η οποία ανταγωνίζεται ευθέως τη RAI, που ελέγχεται από το ιταλικό Κοινοβούλιο και, φυσικά, έμμεσα και από τον Καβαλιέρε. Ετσι ο Μπερλουσκόνι ασκεί ιδιαίτερη επιρροή στο 90% περίπου της ιταλικής τηλεόρασης και έμμεσα στο 100% της κρατικής.

Ο χρηματιστηριακός πόλος Fininvest έχει στον σκληρό του πυρήνα τη Mediaset, μετοχές των οποίων διαθέτει ο Σαουδάραβας πρίγκηπας Al-Waleed bin Talal. Μαζί ελέγχουν τα τρία μεγαλύτερα τηλεοπτικά δίκτυα της χώρας (Canale 5, Italia 1 και Retequattro). Η Mediaset, με τους τρεις ιδιωτικούς της σταθμούς, προσελκύει περίπου το 46% της τηλεθέασης. Οι τρεις σταθμοί της κρατικής τηλεόρασης έχουν μερίδιο αγοράς 44%. O κύκλος εργασιών της Mediaset ανέρχεται σε 5 δισ. ευρώ. Η Mondadori Editore κατέχει μερίδιο αγοράς στον περιοδικό Τύπο της Ιταλίας που ξεπερνά το 40% και εκδίδει περισσότερους από 50 τίτλους. Είναι η μεγαλύτερη εκδοτική εταιρεία περιοδικών ευρείας κυκλοφορίας στην Ιταλία και μία από τις μεγαλύτερες στην Ευρώπη. Στην Ελλάδα ο Μπερσλουσκόνι έχει έρεισμα μέσω της Mondadori στις Αττικές Εκδόσεις.

Τα σκάνδαλα

Ο ιταλός πρωθυπουργός έχει μέχρι σήμερα βρεθεί ως κατηγορούμενος σε 12 δίκες. Στις 11 από αυτές έχει απαλλαγεί, είτε με βούλευμα είτε με έφεση είτε επειδή στο μεταξύ πέρασε νόμο που δεν επέτρεπε τη δίωξή του (!). Ο ίδιος θεωρεί ότι δίνει για λογαριασμό των Ιταλών πολιτών μια σκληρή μάχη κατά του διεφθαρμένου αριστεροκρατούμενου δικαστικού συστήματος. Καλού κακού, πάντως, πρόσφατα ψήφισε την ασυλία του Προέδρου της Δημοκρατίας (αξίωμα που επιδιώκει για τον εαυτό του), του πρωθυπουργού και του προέδρου της Βουλής όσο διαρκεί η θητεία τους.

1981 
Το όνομα του Σίλβιο Μπερλουσκόνι εμφανίζεται σε κατάλογο μελών της μασονικής στοάς «Προπαγάνδα 2», η οποία έχει στόχο την προώθηση απολυταρχικού καθεστώτος το οποίο θα αντισταθεί στον κομουνισμό. Η στοά κηρύσσεται παράνομη με νόμο.

1989
Ο Σ. Μπερλουσκόνι μηνύει τρεις Ιταλούς δημοσιογράφους που είχαν υπονοήσει συμμετοχή του στη στοά. Στη δίκη μετατρέπεται σε κατηγορούμενος όταν ισχυρίζεται ψευδώς ότι είχε ενταχθεί στη στοά λίγες ημέρες πριν από τη διάλυσή της, ενώ δεν είχε καν προλάβει να πληρώσει το κόστος εγγραφής.

2003 
Επειτα από μακρά περίοδο αντιδράσεων, ο Σ. Μπερλουσκόνι ψηφίζει νόμο που περιορίζει την ανεξαρτησία των δικαστών. Ο νόμος απορρίπτεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

2004 
Ο διευθυντής επιχείρησής του και στενός του φίλος Μάσιμο ντελ’ Ούτρι καταδικάζεται για σχέση με τη μαφία. Ο ίδιος ο Μπερλουσκόνι δεν έχει ποτέ κατηγορηθεί επισήμως για συνεργασία με το ιταλικό οργανωμένο έγκλημα.

2007 
Διαρρέει ηχογραφημένη συνομιλία του Σ. Μπερλουσκόνι με τον γενικό διευθυντή της RAI, από τον οποίο ζητά να προσλάβει μια νεαρή γυναίκα, η οποία θα αναλάμβανε κατόπιν να πλησιάσει κάποιον υπουργό προκειμένου να προκαλέσει σκάνδαλο σε βάρος της κυβέρνησης Ρομάντο Πρόντι. Ο ίδιος δικαιολογήθηκε λέγοντας ότι «για να εργαστεί κανείς στη RAI, πρέπει είτε να εκδοθεί είτε να γίνει κομουνιστής».

2008 
Ο Σ. Μπερλουσκόνι μηνύει το περιοδικό Economist εξαιτίας σειράς άρθρων που τον χαρακτήριζαν «ακατάλληλο να κυβερνήσει» λόγω των εκτεταμένων περιπτώσεων σύγκρουσης συμφερόντων. Τη συγκεκριμένη δίκη τελικά την έχασε και αναγκάστηκε να καταβάλει τα δικαστικά έξοδα.

2009
Ο διεθνής Τύπος απολαμβάνει τη σαπουνόπερα της σχέσης του Καβαλιέρε με τη 18χρονη κόρη ενός φίλου του. Θα χρειαστεί δικαστική παρέμβαση για να αποφευχθεί η δημοσίευση 600 φωτογραφιών από πάρτι «οργίων» στη βίλα του, στη Σαρδηνία.>

Οι γυναίκες

Αντε τώρα εσύ να είσαι Ταγίπ Ερντογάν, πρωθυπουργός ολόκληρης Τουρκίας, να προσπαθείς να ισορροπήσεις ανάμεσα στη μαντίλα και τον Κεμάλ, να χαϊδεύεις με το ένα χέρι το Ισλάμ και με το άλλο την Ευρώπη και να πέφτεις πάνω στον τυφώνα Σίλβιο! Την ώρα της ανταλλαγής φιλοφρονήσεων ?«τι ωραία που είναι η Ιταλία, τι ωραία που είναι η Τουρκία»? να ακούς με τα ίδια σου τα αφτιά τον Ιταλό πρωθυπουργό Σίλβιο Μπερλουσκόνι να σου λέει: «Προσωπικά, αγαπώ την Τουρκία από την εποχή που είχα Τουρκάλα μνηστή»! Πώς του ήρθε; Αλήθεια, πώς του ήρθε του Καβαλιέρε και το ξεστόμισε, αφού ποτέ ?ακόμη και στη δική του πολυτάραχη ερωτική ιστορία? δεν είχε καταγράψει δεσμό με κορίτσι από τη γείτονα χώρα;

Συγγνώμη, αλλά η απορία είναι περιττή. Σε τίποτα δεν το έχει ο Σίλβιο να πετάει δεξιά αριστερά κοτσάνες για αληθινές και υποθετικές κατακτήσεις του και ίσως αυτός να είναι ένας από τους σημαντικότερους λόγους για τη λατρεία που του επιφυλάσσουν οι Ιταλοί. Δεν τον μούντζωσαν ούτε όταν υπαινίχθηκε πως η Ιταλία κέρδισε την Επιτροπή Τροφίμων στην ΕΕ επειδή γοήτευσε (και κάτι παραπάνω...) την Πρόεδρο της Φινλανδίας.

Ούτε όταν προσπάθησε να πασάρει στον Ούγο Τσάβες τη γνωστή σουμπρέτα της ιταλικής TV (και πολύ καλή του «φίλη») Αϊντα Γιέσπικα. Ούτε όταν κατέβασε στις ευρωεκλογές υποψήφια με το κόμμα του την εξόχως ευρύστερνη (και επίσης «φίλη» του) Μπάρμπαρα Ματέρα. Ούτε όταν τσιλιμπούρδισε με τη δεκαοχτάχρονη Νοέμι, το νυμφίδιο από τη Νάπολη, και ανάγκασε τη σύζυγό του να ζητήσει διαζύγιο. Ούτε όταν δήλωσε δημοσίως στην πρώην τηλεστάρ και νυν υπουργό της κυβέρνησής του Μάρα Καρφάνια: «Αμα δεν ήμουν παντρεμένος, θα σε παντρευόμουνα». Τις προάλλες, πάντως, η Καρφάνια, σε τηλεφώνημα προς συνάδελφό της που είχε υποκλαπεί, έλεγε πως αν θες έξτρα κεφάλαια για το Υπουργείο σου, πρέπει την εποχή που συντάσσεται ο προϋπολογισμός να πέφτεις στα γόνατα και να ξεκουμπώνεις το παντελόνι του Σίλβιο. Αφήνω τη συνέχεια στη φαντασία σας.

Οι γκάφες

Τα φραστικά ατοπήματά του αποτελούν ένα μεγάλο κεφάλαιο της δράσης του. Ο ίδιος σε πρόσφατη συνέντευξή του στο CNN δήλωσε ότι όλα αυτά είναι «επινόηση των εφημερίδων». Ιδού τα ντοκουμέντα:

«Ο Ομπάμα είναι νέος, όμορφος και ηλιοκαμένος... Ετσι, πιστεύω ότι μπορούμε να έχουμε μια καλή συνεργασία».

Ετσι υποδέχτηκε την εκλογή του Μπαράκ Ομπάμα στην προεδρία των ΗΠΑ. Μετά την κριτική που δέχτηκε συνέχισε:

«Επρόκειτο για μεγάλο κομπλιμέντο. Οποιος δεν το καταλαβαίνει είναι ηλίθιος και να πάει να...».

«Θα πήγαινα οπουδήποτε μαζί σου, ακόμα και σε έρημο νησί. Αν δεν ήμουν ήδη παντρεμένος, θα σε παντρευόμουν αμέσως!»,

είπε απευθυνόμενος στη Μάρα Καρφάνια, πρώην showgirl και σημερινή υπουργό Ισων Ευκαιριών. Η σύζυγός του απαίτησε τότε δημόσια συγγνώμη, την οποία και έλαβε.

«Καμιά φορά τα θαλάσσια ποδήλατα δουλεύουν καλά. Κανένα από τα πτώματα δεν παραπονέθηκε».

Με αυτόν τον τρόπο απάντησε στην κριτική που δέχτηκε για την επιλογή του να χρησιμοποιηθούν από την αστυνομία βάρκες με πεντάλ για την ανεύρεση και τη περισυλλογή λαθρομεταναστών.

«Η Ιταλία είναι εξαιρετική χώρα για επενδύσεις. Δεν έχουμε πια πολλούς κομουνιστές. Επιπλέον, έχουμε πολύ ωραίες γραμματείς. Υπέροχα κορίτσια».

Tα κίνητρα της ιταλικής κυβέρνησης προς τους υποψήφιους επενδυτές.

«Δεν χρειάζομαι την εξουσία. Εχω σπίτια σε ολόκληρο τον κόσμο, πελώρια σκάφη, όμορφα αεροσκάφη, όμορφη σύζυγο και όμορφη οικογένεια. Θυσιάζομαι. Είμαι ο καλύτερος πολιτικός ηγέτης της Ευρώπης και του κόσμου και πρέπει να σώσω την κεντροδεξιά. Αν βρεθεί κάποιος άλλος, θα αποσυρθώ και θα γίνω παππούς».

«Είμαι ο Ιησούς Χριστός της πολιτικής.

Είμαι ένα υπομονετικό θύμα. Ανέχομαι τα πάντα και θυσιάζομαι για όλους».

Ετσι ξεκίνησε την προεκλογική εκστρατεία το 2006. Και νίκησε.

«Διαβάστε τη μαύρη βίβλο του Κομουνισμού. Θα δείτε ότι στην Κίνα του Μάο μπορεί να μην έτρωγαν βρέφη, αλλά τα έβραζαν και τα χρησιμοποιούσαν για λίπασμα».

Επειτα από αυτό εκκρεμεί επ’ αόριστον η επίσκεψή του στο Πεκίνο.

«Δείτε το σαν μια ευκαιρία να κάνετε κάμπινγκ», είπε στους πληγέντες από τον σεισμό στη Λ’ Ακουιλα, επισκεπτόμενος τον πρόχειρο καταυλισμό. Στην κριτική που ακολούθησε, απάντησε:

«Επιθυμούσε να τους εμψυχώσει, καθώς δεν ήθελε να επικρατεί ατμόσφαιρα αρνητισμού, απαισιοδοξίας και θανάτου».

«Ηρθε το πρωί στο γραφείο μου ένας κλητήρας και μου λέει: «Σας ζητάει μια στάρλετ της τηλεόρασης». Και μπαίνει μέσα η πρόεδρος ανάλαφρη κι αφράτη, σαν να πέταγε πάνω σε μαγικό χαλί...».

Mιλώντας για την πρόεδρο των Ιταλών βιομηχάνων.

«Ο πελάτης και το κοινό είναι σαν ένα πιτσιρίκι 11 ετών. Κι ούτε καν έξυπνο».

Τι λένε για αυτόν

Ιντρο Μοντανέλι, δημοσιογράφος
«Ο Μπερλουσκόνι είναι μια αρρώστια που μπορεί να νικηθεί μόνο με εμβόλιο. Μπερλουσκόνι στη Βουλή, στη Γερουσία, στο Βατικανό, όπου θέλει... Για να καταλάβουν οι Ιταλοί περί τίνος πρόκειται».

Ρουντ Γκούλιτ, πρώην ποδοσφαιριστής της Μίλαν
«Τον άκουσα να τραγουδάει γαλλικά. Εχει ωραία φωνή!».

Εουτζένιο Σκάλφαρι, δημοσιογράφος
«Ο Μουσολίνι «το έπαιζε» από σίδερο, ο Μπερλουσκόνι είναι από λάστιχο».

Εμίλιο Φέντε, δημοσιογράφος
«Κάποτε η ιστορία θα αντιληφθεί τη μεγαλοσύνη του».

Ζαν Λικ Γκοντάρ, σκηνοθέτης
«Αν ο Μπερλουσκόνι έκανε φιλμ για το ευρύ κοινό, εμείς, οι αυθεντικοί δημιουργοί, θα περνάγαμε σε απόσυρση».

Κούρτσιο Μαλτέζε, δημοσιογράφος
«Ο Μπερλουσκόνι είναι ένα κινητό ψυχοφάρμακο, το αντίδοτο για το άγχος στη χώρα του. Αντικατέστησε τους εφιάλτες με τα όνειρα. Κρίμα που ο φόβος είναι αληθινός· τα όνειρα, όμως, όχι».

Ρομπέρτο Μπενίνι, ηθοποιός
«Σίλβιο, εξαφανίσου, για να γίνεις μύθος. Στέλνε μας μόνον κάνα τραγουδάκι μέσω Απιτσέλα. Θα το τραγουδάω εγώ. Σε παρακαλώ, Σίλβιο, γίνε μύθος, σαν τον Θεό, που δεν τον βλέπουμε ποτέ».

Τόνι Μπλερ, πρώην πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου
«Συμφωνεί σε όλα!
Δεν ζητάει ποτέ τίποτα!».

Ντανιέλε Λουτάτσι, ηθοποιός
«Ο Μπερλουσκόνι είναι ένας Μήδας από την ανάποδη: Ο,τι πιάνει γίνεται σκατά».

Κάρλα Μπρούνι, Πρώτη Κυρία της Γαλλίας
«Οταν ακούω τον Μπερλουσκόνι να λέει ότι ο Ομπάμα είναι πάντα μαυρισμένος, χαίρομαι ιδιαίτερα που έγινα Γαλλίδα...».

Αντόνιο ντι Πιέτρο, δικαστής
«Εγώ δεν έχω τίποτα το κοινό με τον Μπερλουσκόνι. Μου έφτασε να τον δω δύο φορές στη ζωή μου για να καταλάβω ότι πρέπει να τον αποφεύγω. Σαν το Εϊτζ. Αν το γνωρίζεις, το αποφεύγεις».

Πασκουάλε Σκουιτιέρι, σκηνοθέτης
«Ο Σίλβιο είναι φαινόμενο αναγεννησιακό. Σαν τον Λορέντζο τον Μεγαλοπρεπή χωρίς, όμως, κουλτούρα».

Ρομάνο Πρόντι, πρώην πρωθυπουργός
«Περιμένω τον Μπερλουσκόνι να κάνει τηλεαγορές. Σε λίγο θα πουλάει χαλιά στην τηλεόραση».

Τζόρτζιο Μπόκα, δημοσιογράφος
«Δεν ξέρω πού αρχίζει και πού τελειώνει το θέατρο. Με το λίφτινγκ, το φακιόλι, τους φόρους, δεν ξέρω καν αν καταλαβαίνει ότι μας δουλεύει».

ethnos

Αυτό το κείμενο εκτυπώθηκε από το hellenicvoiceny.com, στη διεύθυνση
: http://www.hellenicvoiceny.com/index.php?option=com_content&task=view&id=3683&Itemid=36