Κάθε Μάιο το Σούλι και κάθε Ιούλιο το Πέτα σφύζουν από ζωή. Χιλιάδες επισκέπτες, υψηλοί προσκεκλημένοι (Πρόεδρος της Δημοκρατίας, πολιτικοί, πρέσβεις ξένων χωρών μαζί με πλήθος κόσμου)

τιμούν τις εκδηλώσεις μνήμης για το ολοκαύτωμα του Σουλίου και τη μάχη του Πέτα. Μόνο για ένα ή δύο 24ωρα το χρόνο.

Τις επόμενες ημέρες, οι δύο ιστορικές περιοχές της Ηπείρου «προσγειώνονται» στην πραγματικότητα: Χωρίς ικανοποιητικές υποδομές, με δρόμους της δεκαετίας του ’60, με ανύπαρκτη επιχειρηματικότητα, τουριστικά αναξιοποίητες.

Το Σούλι Θεσπρωτίας έγινε ξεχωριστή κοινότητα το 1999, για ιστορικούς, φυσικά, λόγους. Αποτελείται από 5 δημοτικά διαμερίσματα (Σαμονίβας, Αυλοτόπου, Τσαγγαρίου, Κουκουλίων και Φροσύνης). Τα κατοικούν ηλικιωμένοι, κυρίως κτηνοτρόφοι που βγάζουν το ψωμί τους από 20.000 γιδοπρόβατα και 3.000 γελάδια.

Από το 1956 το Σούλι έχει ανακηρυχθεί διατηρητέος οικισμός και τα καινούργια σπίτια χτίζονται στο πρότυπο των παλαιοτέρων, υπό την εποπτεία της Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων. Ούτε μία ταβέρνα δεν υπάρχει στο Σούλι Θεσπρωτίας. Μόνο ένα καφενείο. Μόλις 11 μαθητές στο δημοτικό σχολείο.

«Ειδικά μέσα στο Σούλι, όπου βρίσκονται τα ερείπια των σπιτιών των προγόνων μας, δεν υπάρχουν κάτοικοι. Εκεί γίνονται μόνο εκδηλώσεις και λειτουργεί το γραφείο της κοινότητας», λέει στον ΕΤ ο πρόεδρος της κοινότητας κ. Ευάγγελος Οικονόμου. Από το 1987 υπάρχει έτοιμη χωροταξική μελέτη, η οποία παραμένει στα συρτάρια του ΚΑΣ και περιμένει την έγκρισή της. «Δεν μπορούμε να κάνουμε την παραμικρή επέμβαση στα σπίτια μας χωρίς να ταλαιπωρηθούμε από την Αρχαιολογική Υπηρεσία», λέει ο κ. Οικονόμου.

Το όνειρο των κατοίκων είναι να αποκατασταθούν τα σπίτια των Σουλιωτών (περίπου 60 διατηρητέα έχουν αφεθεί στη φθορά του χρόνου), καθώς και τα 38 πηγάδια που έχουν διασωθεί. Λένε ότι πολλά μπορούν να χρησιμοποιηθούν και ως παραδοσιακοί ξενώνες για την προσέλκυση τουριστών, εφόσον βέβαια συνδεθούν οδικά, τα επόμενα δύο χρόνια, με την Εγνατία Οδό (έργο που χρηματοδοτείται από το Ελληνικό Δημόσιο, μέσω του προγράμματος ΠΙΝΔΟΣ). Χαρακτηριστικό της υπάρχουσας κατάστασης του οδικού δικτύου είναι ότι τα λεωφορεία δεν χωράνε να περάσουν από το δρόμο Γιάννενα - Ζωτικό - Σούλι…

Στο γειτονικό Νομό Αρτας, στο Δήμο Πέτα, εκεί όπου το 1822 έγινε η μεγάλη μάχη, οι τοπικοί παράγοντες προσπαθούν να συνδυάσουν το ιστορικό παρελθόν με την ανάπτυξη. Επιχειρούν να μετατρέψουν ένα φτωχό αγροτικό δήμο 5.000 κατοίκων σε κέντρο φιλελληνισμού. Να γίνονται επιστημονικά και ιστορικά συνέδρια με αφορμή τη μάχη, ώστε η περιοχή να διαδραματίσει ρόλο στα πολιτιστικά δρώμενα και να γίνει πόλος έλξης για σκεπτόμενους ανθρώπους. «Στο Πέτα σκοτώθηκαν ξένοι άνθρωποι για την πατρίδα μας (σ.σ.: στη μάχη πήρε μέρος ο ενωμένος ευρωπαϊκός στρατός κατά των Οθωμανών). Γι’ αυτό και εμείς λέμε ότι εδώ νιώθουμε συγχωριανό μας κάθε επισκέπτη», λέει στον ΕΤ ο Δημήτρης Τσουβάρης, κάτοικος της περιοχής.

Αλλά και ο δήμαρχος Πέτα κ. Θεόδωρος Μουσαβερές επισημαίνει στον ΕΤ ότι «μέσα στην επικράτειά μας έχουμε μόνο ένα ξενοδοχείο. Θέλουμε να ζωντανέψουμε το δήμο μας και η αρχή είναι να μπουν στο σχέδιο πόλης νέα αργοτεμάχια ώστε να υπάρξει οικιστική ανάπτυξη προς την πλευρά της Αρτας».
e-tipos

Αυτό το κείμενο εκτυπώθηκε από το hellenicvoiceny.com, στη διεύθυνση
: http://www.hellenicvoiceny.com/index.php?option=com_content&task=view&id=3246&Itemid=33