Για την ανθρωπιστική καταστροφή στη Λωρίδα της Γάζας, αυτός που ευθύνεται πρώτα απ’ όλα είναι όχι οι πύραυλοι της Χαμάς, όπως υποκριτικά ισχυρίζεται το Ισραήλ, αλλά η συνεχιζόμενη κατοχή, σε πείσμα των αποφάσεων του ΟΗΕ.

Το Ισραήλ ουδέποτε επεδίωξε την ειρήνη, αντίθετα υπονόμευσε κάθε συμφωνία ανακωχής, με όλες τις παλαιστινιακές κυβερνήσεις, παραβιάζοντας την εκεχειρία με εκτελέσεις μαχητών και επιδρομές. Αυτό έκανε το 2005, με κυβέρνηση της Φατάχ και το επανέλαβε το τελευταίο εξάμηνο, παραβιάζοντας επανειλημμένα την εκεχειρία με τη Χαμάς στη Γάζα.

Η αντίδραση της διεθνούς κοινότητας και ιδίως της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι πολύ ασθενής. Στο όνομα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που επικαλούνται, τους καλούμε να σταματήσουν αυτό το έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας, τη συλλογική τιμωρία 1,5 εκατ. ανθρώπων. Βασικός όρος για να υπάρξει ανακωχή είναι η κατάπαυση του πυρός να συνοδευτεί από τον τερματισμό του απάνθρωπου αποκλεισμού της Λωρίδας της Γάζας από το Ισραήλ και από το άνοιγμα των συνόρων. Δεν ζητάμε τίποτα περισσότερο από το δικαίωμα να υπάρχουμε ως ανθρώπινα όντα με αξιοπρέπεια.

Ο παλαιστινιακός λαός δικαιολογημένα αισθάνεται απογοητευμένος από την προδοτική στάση πολλών Αράβων ηγετών. Αλλά και ο πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής, Μαχμούντ Αμπάς, δεν αντιμετώπισε την κρίση με την αποφασιστικότητα που απαιτείται. Θα έπρεπε από την πρώτη στιγμή να τερματίσει τις διαπραγματεύσεις, να υπερασπιστεί τον λαό του. Αυτό που προέχει είναι η αποκατάσταση της εθνικής συμφιλίωσης, χωρίς όρους και κομματικές σκοπιμότητες. Οταν τρέμει το έδαφος γύρω μας, όταν χύνεται το αίμα των αδελφών μας, δεν είναι η ώρα για πολιτικές προϋποθέσεις και εσωτερικό καταμερισμό ευθυνών. Θα έρθει η ώρα γι’ αυτό αργότερα.

Οσοι μιλούν για ενδοπαλαιστινιακή σύγκρουση, δεν αντιλαμβάνονται σωστά την πραγματικότητα. Αυτό που όντως υπάρχει είναι κάτι πολύ ευρύτερο, μια σύγκρουση ασυμφιλίωτων στρατηγικών που διατρέχει ολόκληρη τη Μέση Ανατολή. Από τη μια πλευρά βρίσκεται η στρατηγική Ισραήλ, ΗΠΑ και μέρους των Παλαιστινίων και Αράβων ηγετών, που προδίδουν τον πόθο του παλαιστινιακού λαού για απελευθέρωση, αυτοδιάθεση και κυριαρχία. Από την άλλη, βρίσκονται όλες οι αγωνιζόμενες δυνάμεις της παλαιστινιακής και αραβικής αντίστασης. Η εκστρατεία του Ισραήλ δεν χτυπάει μόνο τη Χαμάς, η οποία, επιτέλους, δεν είναι τρομοκρατική οργάνωση, αλλά ένα μαζικό πολιτικό κίνημα που ήρθε στην κυβέρνηση με δημοκρατικές εκλογές. Χτυπάει και όλες τις ανυπότακτες φωνές των Παλαιστινίων, είτε βρίσκονται στη Φατάχ είτε στην Αριστερά είτε στις ισλαμικές οργανώσεις.

Ωστόσο, παρά τη στρατιωτική θηριωδία της, η εκστρατεία αυτή πιστεύω ότι θα γίνει μπούμερανγκ. Το Ισραήλ είναι ο χειρότερος εχθρός του εαυτού του. Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, η Χαμάς είχε χάσει μέρος της λαϊκής υποστήριξης που εξασφάλιζε, ύστερα από τις αιματηρές συγκρούσεις με τη Φατάχ, το καλοκαίρι του 2007. Ωστόσο, με την έναρξη των ισραηλινών βομβαρδισμών, η λαϊκή υποστήριξη προς τη Χαμάς ενισχύθηκε, αντί να αποδυναμωθεί. Οι απλοί πολίτες αντιλαμβάνονται ότι δεν πρόκειται για πόλεμο μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς, αλλά για πόλεμο εξόντωσης που έχει εξαπολύσει το κράτος του Ισραήλ εναντίον όλου του παλαιστινιακού έθνους. Αλλωστε, με εξαίρεση την πρώτη ημέρα των εχθροπραξιών, όπου τα περισσότερα θύματα ήταν ένοπλοι, στη συνέχεια η πλειονότητα των θυμάτων προέρχεται από τις τάξεις των αμάχων. Απλοί άνθρωποι ζητούν όπλα και καθήκοντα, απέναντι στον επιδρομέα. Πολλά στελέχη της Φατάχ, ακόμη και σε ανώτατο επίπεδο, πιέζουν για ενιαίο μέτωπο με τη Χαμάς. Το Ισραήλ κατάφερε να μετατρέψει τη Χαμάς σε φωνή όλου του αγωνιζόμενου παλαιστινιακού λαού και, τελικά, θα πληρώσει πολιτικά το έγκλημά του.

* Ο Μαχμούντ Ατζράμι είναι ανώτατος αξιωματούχος του παλαιστινιακού υπουργείου Εξωτερικών στη Γάζα και μέλος του Παλαιστινιακού Εθνικού Συμβουλίου.

kathimerini

Αυτό το κείμενο εκτυπώθηκε από το hellenicvoiceny.com, στη διεύθυνση
: http://www.hellenicvoiceny.com/index.php?option=com_content&task=view&id=2825&Itemid=36