www.hellenicvoiceny.com - Εκλογές τώρα, στο βάθος τανκς

Εκλογές τώρα, στο βάθος τανκς

21.05.07

Αν «ο πόλεμος είναι πολύ σημαντική υπόθεση για να την αφήνεις στους στρατηγούς», πόσω μάλλον η πολιτική. Οι εξελίξεις στην Τουρκία ξαναθυμίζουν αυτόν τον παλαιότατο προβληματισμό, καθώς συγκλίνουν οι εκτιμήσεις ότι η παρέμβαση των στρατηγών ήταν στην πραγματικότητα ένα «βελούδινο πραξικόπημα», που αντιμετωπίστηκε με την αναγγελία πρόωρων εκλογών, με μία μείζονα συνταγματική αναθεώρηση και με μία εκ βάθρων ανασυγκρότηση του τοπίου των τουρκικών πολιτικών κομμάτων.

*«Η Τουρκία αγωνίζεται υπό τη σκιά ενός ήπιου στρατιωτικού πραξικοπήματος» αναφέρει πολιτικός σχολιαστής -που δεν κατονομάζεται- στον βρετανικό «Economist», ενώ το σοβαρότερο υπονοούμενο άφησε ο ίδιος ο υπουργός Εξωτερικών και (για λίγο) επίδοξος πρόεδρος Αμπντουλάχ Γκιουλ. Μιλώντας σε ένα εκστατικό πλήθος ισλαμιστών οπαδών του κόμματός του, είπε ότι «όταν εμποδίζεται το Κοινοβούλιο, τότε έρχεται η σειρά του λαού να μιλήσει».

Ενα υπονοούμενο, που «μεταφράζει» με νέους όρους το γεγονός ότι το ντόμινο των πολιτικών εξελίξεων ξεκίνησε από το απόγευμα της 27ης Απριλίου, όταν οι στρατηγοί απείλησαν με παρέμβαση προκειμένου να διαφυλαχθεί ο κοσμικός χαρακτήρας του τουρκικού κράτους.

*Αν όμως ο χαρακτηρισμός του «στρατιωτικού πραξικοπήματος» φαντάζει υπερβολικός, κάποιοι σπεύδουν να επισημάνουν ότι δέκα χρόνια μετά το τελευταίο πραξικόπημα στην Τουρκία (1997 -κυβέρνηση ισλαμιστών και τότε, υπό τον Ερμπακάν) τα πράγματα άλλαξαν.

«Δεν χρειάζεται να βγουν στους δρόμους τανκ, τώρα οι στρατιωτικοί επιβάλλουν κατά βούληση το ρυθμιστικό ρόλο τους στην τουρκική πολιτική», κατά τον αρθρογράφο Γκιουνί Ντιγέρ (του αγγλόφωνου «Embassy»).

*Τα περί πραξικοπήματος, όμως, αντιμετωπίζονται και με μια περισσότερο ψύχραιμη ανάλυση, που καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι εξελίξεις στην Τουρκία δεν αποτελούν κρίση αλλά «μετάβαση».

«Η Τουρκία διέρχεται το σημαντικότερο στάδιο του εκδημοκρατισμού της» σχολιάζει ο τούρκος δημοσιογράφος Γιουσούφ Κανλί, σε συνέντευξή του στο BBC, καθώς γίνεται πλέον σαφές ότι οι εκλογές της 22ας Ιουλίου θα οριοθετήσουν την έσχατη μετωπική σύγκρουση κεμαλιστών και ισλαμιστών, στην πολιτική αρένα. Ακολουθώντας μάλιστα τους δυτικούς όρους του «δημοκρατικού παίγνιου», το πολιτικό τοπίο μετεξελίσσεται στο γνωστό δικομματικό μοντέλο, μέσα από τις συγχωνεύσεις και εξαγορές κομμάτων και οπαδών: από τη μία, το πανίσχυρο ισλαμικό Κόμμα της Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης του Ταγίπ Ερντογάν (του «πολιτικού τέκνου» του ανατραπέντος από τους στρατηγούς, Ερμπακάν) κι από την άλλη, ο κεντροαριστερός συνασπισμός της Ρεπουμπλικανικής Συμμαχίας του (κατά πολλούς) ξεπερασμένου πολιτικού για τα σημερινά δεδομένα Ντενίζ Μπαϊκάλ.

*Σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, αν οι εκλογές γινόταν σήμερα, το κόμμα του Ερντογάν θα έπαιρνε 44% και ο κεντροαριστερός συνασπισμός 22%.

Οσο για την τουρκική κεντροδεξιά, ακόμη και συνασπισμένη (ένωσε το Κόμμα της Μητέρας Πατρίδας του Ερκάν Μουμτζού και το Κόμμα του Ορθού Δρόμου του Μεχμέτ Αγάρ και βαφτίστηκε «Νέο Δημοκρατικό Κόμμα») δεν καταφέρνει να εισπράξει ούτε το ελάχιστο όριο του 10% προκειμένου να έχει κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.

Αυτός ο κομματικός διπολισμός συνοψίζει και τις επιδιώξεις των συγκρουόμενων πολιτικών πλευρών: οι ισλαμιστές επιδιώκουν να συντηρηθεί το αίσθημα οργής των οπαδών τους από τη στάση των στρατηγών, επαυξάνοντας έτσι το προβάδισμα, ενώ τα κοσμικά κόμματα προσβλέπουν σε συμμαχίες μεταξύ τους.

*Το δυσάρεστο είναι ότι αν και όλοι προεξοφλούν νίκη του Ερντογάν -που λόγω της οικονομικής άνοιξης στην οποία οδήγησε την Τουρκία, διατηρεί υψηλά τη δημοφιλία του- ταυτόχρονα όλοι συμφωνούν ότι τα δύσκολα για την Τουρκική Δημοκρατία θα έρθουν μετά την (πιθανή) επανεκλογή του.

Σε μια τέτοια περίπτωση, το «στρίμωγμα» των στρατηγών στη γωνία, ίσως τους οδηγήσει στην συνταγή των τανκ.

Η προεργασία γίνεται κι έχει να κάνει με εντεινόμενες φήμες ότι εξυφαίνεται μια «ισλαμική συνωμοσία», που μπορεί να χαμογελά δημοκρατικά σήμερα, αλλά σταδιακά θα επαναφέρει τον ισλαμικό νόμο στην τουρκική κοινωνία.

*Στο μεταξύ, πολύπλοκος και προβληματικός γίνεται και ο ρόλος του ξένου παράγοντα: η υποστήριξη της Ε.Ε. στο δημοκρατικό ισλαμισμό του Ερντογάν ωθεί στο περιθώριο τους κεμαλιστές, διευκολύνοντας έτσι μια πιθανή προοπτική επιστροφής του ισλαμικού φανατισμού σε προ-Κεμάλ επίπεδα.

Από την άλλη, η υποστήριξη των ΗΠΑ στον ισλαμικό εκδημοκρατισμό της Τουρκίας, στην πραγματικότητα πλήττει τον Ερντογάν, καθώς έρχεται σε σύγκρουση με τον σημερινό καλπάζοντα αντιαμερικανισμό της τουρκικής κοινωνίας.

Το βέβαιο είναι ότι αυτές τις μέρες συγκρούσεων και συνωστισμού συμφερόντων και πολιτικών επιδιώξεων, η Τουρκία «τραβάει την (δυσκολότερη) ανηφόρα» του εκδημοκρατισμού της.

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ

Σχόλια

Προσθήκη νέου

Αναζήτηση

Μόνο εξουσιοδοτημένοι χρήστες μπορούν να γράψουν σχόλια!

Αυτό το κείμενο εκτυπώθηκε από το hellenicvoiceny.com, στη διεύθυνση
: http://www.hellenicvoiceny.com/index.php?option=com_content&task=view&id=269&Itemid=36

Τελευταία ανανέωση ( 22.05.07 )