Αρχική 
ΚΟΣΜΟΣ Ζήτημα κόστους η περίθαλψη για τις ΗΠΑ
ΚΟΣΜΟΣ Ζήτημα κόστους η περίθαλψη για τις ΗΠΑ
| Ζήτημα κόστους η περίθαλψη για τις ΗΠΑ |
|
|
| 15.10.08 | |||||
|
Εκτός κι αν ζείτε στα Ιμαλάια, θα ξέρετε πως ένας τεράστιος αριθμός Αμερικανών - 46 εκατομ. με περυσινά στοιχεία - δεν έχουν ασφάλιση υγείας. Στην συντριπτική πλειονότητά τους οι Αμερικανοί πιστεύουν πως αυτό είναι ηθικά επιλήψιμο.
Την άποψή τους εξέφρασε στο συνέδριο των Δημοκρατικών, ο γερουσιαστής Τεν Κένεντι όταν χαρακτήρισε την ασφάλιση υγείας «δικαίωμα» που πρέπει να κατοχυρωθεί για όλους. Η απολύτως κατανοητή αυτή άποψη, νομίζω, είναι βαθύτατα εσφαλμένη. Ας εξετάσουμε τις προτάσεις των Μπάρακ Ομπάμα και Τζον Μακ Κέιν.
Το ζητούμενο στο θέμα της ασφάλισης υγείας δεν είναι να επεκταθεί η κάλυψη σε περισσότερους ανθρώπους αλλά να ελεγχθεί το κόστος της. Το 1960 για κάθε 20 δολάρια δαπάνης στην αμερικανική οικονομία ένα δολάριο προορίζονταν για την ασφάλιση υγείας. Σήμερα προορίζεται ένα δολάριο για κάθε έξη δολάρια δαπάνης και το γραφείο προϋπολογισμού του Κονγκρέσου προβλέπει ότι μέχρι το 2025 η αναλογία θα φθάσει στο ένα δολάριο για κάθε τέσσερα δολάρια δαπάνης. Εν ολίγοις το 1/4 της αμερικανικής οικονομίας θα προορίζεται για την ασφάλιση υγείας. Θα είμαστε σε καλύτερη κατάσταση; Μάλλον όχι.
Αμέτρητες μελέτες καταδεικνύουν πως πολλές εξετάσεις, επεμβάσεις και ιατρικές συσκευές είναι είτε αναποτελεσματικές είτε περιττές. Για την κυβέρνηση, η αύξηση των δαπανών για την υγεία απειλεί άλλα προγράμματα - την κατασκευή σχολείων, δρόμων, την ενίσχυση της άμυνας, την επιστημονική έρευνα - και πιέζει για αύξηση των φόρων. Για τους εργαζόμενους, η αύξηση των εισφορών για την ασφάλιση υγείας συρρικνώνει τις καθαρές αμοιβές τους. Παράλληλα μεγάλα ποσά μεταβιβάζονται από τους νεότερους στους γηραιότερους καθώς οι γηραιότεροι κάνουν μεγαλύτερη χρήση της ασφάλισης υγείας.
Επικρατεί η εντύπωση πως η ασφάλιση υγείας, όπως και πολλές πτυχές του αμερικανικού τρόπου ζωής, αδικούν ασυστόλως τους φτωχούς. Τα φαινόμενα απατούν. Οι οικονομολόγος Γκάρι Μπάρτλες του Ινστιτούτου Brookings ανακάλυψε προσφάτως ότι κατά μέσον όρο οι ετήσιες κατά κεφαλήν δαπάνες για την υγεία από ιδιωτικές και κρατικές πηγές είναι ίσες για φτωχούς και πλούσιους Αμερικανούς. Το 2003 ανήλθαν σε 4.477 δολάρια για το φτωχότερο 1/5 του πληθυσμού και στο 4.451 δολάρια για τους πλουσιότερους. Ενδεχομένως σε κανέναν άλλο τομέα, επισημαίνει ο Μπάρτλες, δεν είναι τόσο ίσες οι δαπάνες, ούτε για τη στέγη, τον ρουχισμό, τις μεταφορές ή ο,τιδήποτε άλλο. Γιατί; Για τον απλούστατο λόγο ότι η κυβέρνηση ήδη ασφαλίζει περισσότερο από το 1/4 του πληθυσμού, συμπεριλαμβανομένων πολλών φτωχών.
Το πρόγραμμα Medicare καλύπτει πολλούς ηλικιωμένους. Το Medicaid πολλούς φτωχούς και τα παιδιά τους. Το κρατικό πρόγραμμα ασφάλισης παιδιών SCHIP περισσότερα παιδιά. Ένας άλλος λόγος είναι ότι οι δαπάνες για την υγεία στρέφονται σε μεγάλο βαθμό στους πολύ άρρωστους : το 10% των ασθενών απορροφούν τα 2/3 των δαπανών. Ανεξαρτήτως εισοδήματος, οι άνθρωποι παρασύρονται σε μια δαπανηρή κάλυψη για την υγεία με παρατεταμένη περίοδο παραμονής σε νοσοκομεία, πολλές εξετάσεις, θεραπείες και χειρουργεία.
Κι αυτό αφορά και τους ανασφάλιστους. Το 2008 το κόστος της κάλυψης ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης υπολογίζεται να φθάσει στα 86 δις δολάρια, σύμφωνα με σχετική μελέτη του ιδρύματος Kaiser Family. Οι ανασφάλιστοι καταβάλλουν περί τα 30 δις και τα υπόλοιπα δεν αποζημιώνονται. Ασφαλώς κανένας υγιής άνθρωπος δεν θέλει να ζει χωρίς ασφάλιση υγείας και οι ανασφάλιστοι λαμβάνουν λιγότερη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και, σύμφωνα με κάποιες μελέτες, εμφανίζουν αφύσικα υψηλά ποσοστά θνησιμότητας. Άλλες μελέτες, όμως, καταλήγουν στο συμπέρασμα πως είναι μικρά τα μειονεκτήματα του να είναι κανείς ανασφάλιστος. Μία μελέτη συνέκρινε τους ασφαλισμένους με τους ανασφάλιστους μετά την εμφάνιση χρόνιας πάθησης, για παράδειγμα την εμφάνιση διαβήτη. Οι διαφορές ήσαν μικρές.
Το πρόβλημα όταν κατατάσσει κανείς την ασφάλιση υγείας στα «δικαιώματα» είναι πως αδιαφορεί για το εύρος της έννοιας του δικαιώματος αλλά και για το αν η ικανοποίηση του σχετικού αιτήματος αποβαίνει εις βάρος άλλων «δικαιωμάτων» και αναγκών. Η υγεία των ανθρώπων εξαρτάται από τον τρόπο ζωής τους και την ηλικία τους. Πρόκειται για ένα βασικό δίλημμα που αρνούνται να αναγνωρίσουν οι περισσότεροι Αμερικανοί. Αυτό που όλοι θέλουμε για τον εαυτό μας και για τις οικογένειές μας - η πρόσβαση σε απεριόριστη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη πληρωμένη - μπορεί να μας καταστρέψει ως κοινωνία. Η επιτακτική ανάγκη δεν είναι να ασφαλίσουμε τους ανασφάλιστους. Κάτι τέτοιο θα ήταν δαπανηρό (123 δις δολάρια το χρόνο επιπλέον, σύμφωνα με μελέτη του Kaiser) και θα απέδιδε περιορισμένα οφέλη. Τα 2/3 των ανασφάλιστων είναι νέοι άνθρωποι και σχετικά υγιείς.
Οι προτάσεις των Ομπάμα και Μακ Κέιν για την υγεία σε μεγάλο βαθμό παρακάμπτουν το πρόβλημα του Medicare. Σύμφωνα με ορισμένες μελέτες, το 30% των δαπανών μπορεί να διοχετεύεται σε περιττές υπηρεσίες. Το Medicare είναι τόσο ευρύ ώστε για να αλλάξει ο τρόπος λειτουργίας του πρέπει η κυβέρνηση να αναδιαρθρώσει όλον τον μηχανισμό με τον οποίο λειτουργεί το σύστημα υγείας. Αυτό προϋποθέτει να διατηρούνται περισσότερα ηλεκτρονικά αρχεία, να γίνεται καλύτερη διαχείριση των περιστατικών, να περιορισθούν οι εξετάσεις αμφιβόλου χρησιμότητας και να κατανεμηθεί πιο δίκαιο το κόστος ανάμεσα στους νέους και τους ηλικιωμένους. Κάτι τέτοιο θα ήταν κουραστικό και πιθανώς κάθε άλλο παρά δημοφιλές. Αλλά αν δεν μπορέσει να το κάνει ο επόμενος πρόεδρος, η προεδρία του θα αποτύχει μοιραία.
- The
Μόνο εξουσιοδοτημένοι χρήστες μπορούν να γράψουν σχόλια! Powered by !hellenicvoiceny Copyright (C) 2007Αυτό το κείμενο εκτυπώθηκε από το hellenicvoiceny.com, στη διεύθυνση
|
|||||
| < Προηγ. | Επόμ. > |
|---|
Σχετικα Αρθρα
|