Μουδιασμένη από το σοκ και το δέος της χρηματοοικονομικής κρίσης στις ΗΠΑ, η διεθνής κοινότητα προσπαθεί να προβλέψει τις πολιτικές επιπτώσεις. Το τσουνάμι που σαρώνει τα πολιτικά δεδομένα στις ΗΠΑ αναζητεί ερμηνεία.

Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις στις ΗΠΑ δίνουν ένα καλό παράδειγμα των άμεσων επιπτώσεων, καθώς η οικονομική κρίση επηρεάζει σαφώς το προεκλογικό τοπίο υπέρ των Δημοκρατικών, ενώ αντίστοιχοι είναι οι κραδασμοί και στον γειτονικό Καναδά που έχει εκλογές στις 14 Οκτωβρίου.

Το ενδιαφέρον, όμως, στρέφεται περισσότερο προς τις διεθνείς επιπτώσεις της αμερικάνικης οικονομικής κρίσης.

Η αμφισβήτηση του καπιταλιστικού μοντέλου είναι μία από αυτές. Μια δεύτερη είναι η λεγόμενη «επιστροφή του κράτους» στη διαχείριση της οικονομίας, με την αναμενόμενη νεκρανάσταση του κράτους προνοίας και την ανάδυση κοινωνικά ευαίσθητων κυβερνήσεων.
Το καλό σενάριο

Πρόκειται για ένα αισιόδοξο σενάριο που κυρίως συνδιάζεται με την άνοδο των ποσοστών του Ομπάμα, καθώς ο Δημοκρατικός υποψήφιος υπόσχεται ακριβώς ένα τέτοιο πακέτο πολιτικής. Δίνει έμφαση στην κοινωνική μέριμνα και υπόσχεται αυστηρό έλεγχο στους κερδοσκόπους της Γουόλ Στριτ και τις εταιρείες τους.

Μέσα σ' αυτό το περιβάλλον κρίσης (για «πιθανή κατάρρευση ολόκληρου του οικονομικού συστήματος» προειδοποίησε ο Μπους στο τελευταίο του διάγγελμα) ο προοδευτικός χώρος στις ΗΠΑ επιχειρεί να καταθέσει τη δική του εναλλακτική λύση: Μιλά για ευκαιρία οικοδόμησης ενός συστήματος δημοκρατικού σοσιαλισμού με δημιουργία πολιτικού κόμματος «αριστερά των Δημοκρατικών».

Αν και για τις ΗΠΑ κάτι τέτοιο μοιάζει με σενάριο πολιτικής φαντασίας, οι προοδευτικοί Αμερικανοί καλούν τους μεσοαστούς συμπολίτες τους σε κοινωνικό συναγερμό για τη δημιουργία ενός μαζικού κινήματος «μεγαλύτερου και ισχυρότερου από τα αντιρατσιστικά και αντιπολεμικά κινήματα της δεκαετίας του '60 και από το μαχητικό εργατικό κίνημα του '30».

Το δικομματικό μοντέλο παραμένει ισχυρότατο στις ΗΠΑ, όμως η πιθανή αποδυνάμωσή του καταγράφεται στις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις, καθώς πολλοί συμφωνούν ότι «η οικονομικά θα είναι το πρόβλημα του επόμενου προέδρου» που μάλλον θα είναι Δημοκρατικός.

Με κεντρικό σύνθημα «Σώστε τους άστεγους, όχι τους τραπεζίτες», οι πρώτες διστακτικές παρεμβάσεις ακτιβιστών δίνουν το στίγμα των προθέσεών τους, ενώ δεν λείπουν οι ειρωνικές επισημάνσεις ότι «το ίδιο Κογκρέσο που δεν έβρισκε λεφτά για τη δημόσια υγεία, την παιδεία και το περιβάλλον, βρήκε σε μία νύχτα πολύ περισσότερα, εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια, για να σώσει τους τραπεζίτες».

Ολα αυτά γεννούν μια υποψία αισιοδοξίας για επιστροφή του κράτους πρόνοιας, αν και προσωπικότητες όπως η συγγραφέας και ακτιβίστρια Ναόμι Κλάιν προειδοποιούν αντιθέτως ότι «η κρίση θα είναι το πρόσχημα για νέα συρρίκνωση του κράτους πρόνοιας».

Σ' αυτή την απαισιόδοξη πλευρά στέκονται και άλλοι αμερικανοί διανοούμενοι και οικονομολόγοι που διαβλέπουν «πραξικόπημα των τραπεζιτών στο σχέδιο διάσωσης (bailout) του Κογκρέσου», τη διαμόρφωση μιας νέας «τάξης κλεπτοκρατών» και την ενίσχυση των «τραπεζοσυμμοριτών» τους περίφημους «banksters», όρος που εισήγαγε ο αμερικάνος πρόεδρος Ρούζβελτ το 1933.

ενετ

Αυτό το κείμενο εκτυπώθηκε από το hellenicvoiceny.com, στη διεύθυνση
: http://www.hellenicvoiceny.com/index.php?option=com_content&task=view&id=2371&Itemid=36