www.hellenicvoiceny.com - Μακάριος: Δεν τον άφηναν ν' αγιάσει

Μακάριος: Δεν τον άφηναν ν' αγιάσει

05.08.08

Θρησκευτικό χαρακτήρα είχαν δύο φράσεις που συνήθιζε να λέγει ο Μακάριος, αφού ως παπάς βασικά αισθανόταν και όχι ως πολιτικός. Και στην Αρχιεπισκοπή διέμενε, όχι στο Προεδρικό. Εθνάρχης ήταν και την κρατική εξουσία εδέχθη για να ποδηγετήσει τον λαό του στα πρώτα βήματα του ανεξάρτητου βίου του.

Αλλά διαρκώς συνέβαιναν γεγονότα που τον έκαναν να λέγει: «Δεν μας αφήνουν να αγιάσουμε» ή «Σιωπών αίρω τας αμαρτίας των άλλων». Σαφείς οι δύο έννοιες. Ως προς την πρώτη, εννοούσε ότι με τα έργα τους διάφοροι προκαλούσαν ενόχληση, του δημιουργούσαν ανεπιθύμητες καταστάσεις. Παρά ταύτα, διακρινόταν από συγκαταβατικότητα. Ως προς το δεύτερο, επέλεγε τη σιωπή για τις μικρότητες και τις ζημιογόνες πράξεις άλλων, έστω και αν τις συνέπειες υφίστατο ο ίδιος.

Δεν θα αναφερθώ σε παρασπονδίες κατά το 1955-1959. Αρχίζω με το Συνέδριο στο Λονδίνο για υπογραφή της Συμφωνίας στη Ζυρίχη για λύση του Κυπριακού. Ουδέποτε μίλησε ο ίδιος για τα εκεί διαδραματισθέντα, τις αφόρητες πιέσεις και απειλές. Απελπισμένος για μια στιγμή προσέφυγε στον ηγέτη της τουρκοκυπριακής κοινότητος, Φαζίλ Κουτσιούκ, για να επιτύχει αλλαγές στη Συμφωνία. Αλλ' ο Κουτσιούκ τού είπε: «Η Κύπρος, η γη της, οι άνθρωποί της, τα ζώα της, τα φυτά της είναι όλα τουρκικά. Και αυτά που επήρατε, πολλά σας είναι». Υπεγράφησαν οι Συμφωνίες και σε ενάμιση χρόνο άρχισε να λειτουργεί η ανεξάρτητη Κυπριακή Δημοκρατία.

Στο πρώτο διάστημα του «μηνός του μέλιτος» πληροφορούμαστε μια μέρα από τουρκοκυπριακά δημοσιεύματα, ότι ο Μακάριος την τάδε ημερομηνία σε λειτουργία του στο χωριό του, την Παναγιά της Πάφου, είπε ότι οι ψυχές των ηρώων της Κύπρου δεν θα βρουν ησυχία, μέχρις ότου και ο τελευταίος Τουρκοκύπριος φύγει από την Κύπρο. Τέτοια δήλωση ήταν αδύνατο να κάμει ο Μακάριος, αλλά και τη συγκεκριμένη εκείνη ημέρα δεν είχε καν πάει στο χωριό του. Στο Προεδρικό Μέγαρο στη Λευκωσία βρισκόταν και δέχθηκε, μάλιστα, τον Τούρκο πρέσβη και τον Βρετανό Υπατο Αρμοστή. Δεν τον άφηναν, λοιπόν, να αγιάσει.

Αυτά και άλλα πολλά έφεραν δυσλειτουργία στον κρατικό μηχανισμό και ο Μακάριος υπέβαλε στην τουρκοκυπριακή ηγεσία υπόμνημα με 13 σημεία τροποποίησης του Συντάγματος. Απάντησε η Τουρκία με την υποκίνηση της τουρκοκυπριακής ανταρσίας. Οι «δικοί» μας λένε έκτοτε ότι ο Μακάριος ετροποποίησε μονομερώς το Σύνταγμα, ενσωματώνοντας σ' αυτό τις προτάσεις του. Ενώ μόνο εισήγηση έκανε που απέρριψε η Τουρκία, χωρίς να έχει δικαίωμα. Απόδειξη πως ήσαν λογικές οι προταθείσες τροποποιήσεις του, είναι το γεγονός ότι ο Ραούφ Ντενκτάς τις δέχθηκε όλες κατά τις συνομιλίες του με τον Γλαύκο Κληρίδη για λύση του Κυπριακού και επέκειτο συμφωνία. Αλλ' ήλθε το εγκληματικό πραξικόπημα της ελληνικής χούντας, για να παραδώσει την Κύπρο στην Τουρκία. Ολα οργανωμένα ήσαν. Αλλά στον Μακάριο τα φορτώνουν έκτοτε οι μητραλοίες και οι στρεβλωτές.

Θα παραλείψω τις παλινωδίες των κυβερνήσεων στην Ελλάδα από το 1964, τις διαφωνίες, την αποστολή αργότερα του ανεύθυνου Γρίβα στην Κύπρο ως αρχηγού των ελλαδικών και των κυπριακών ενόπλων δυνάμεων, αλλά βασικά για να ελέγχει τον Μακάριο, την αποστασία, τις σκέψεις από τότε ανατροπής του Μακαρίου. Συνέβη και τούτο τότε στη Λευκωσία: Σε οίκο ανοχής μια νύχτα πήγαν ταυτόχρονα Ελλαδίτες και Κύπριοι στρατιώτες. Και εκεί ανέκυψε πρόβλημα, ποιος να πάει πρώτος με την ιερόδουλο. Συνεπλάκησαν, επενέβη η Στρατιωτική Αστυνομία και τους συνέλαβε.

Το επεισόδιο κατεγράφη σε επίσημο στρατιωτικό έγγραφο με αριθμό πρωτοκόλλου, με σφραγίδες, και με υπογραφή του αρχηγού Γεωργίου Γρίβα απεστάλη στον βασιλέα της Ελλάδος, στον πρωθυπουργό, στους υπουργούς Αμύνης και Εξωτερικών, κ.λπ., και σε άλλους επιτελείς και σε γραφεία, ως δείγμα της στάσεως και των αισθημάτων των Κυπρίων έναντι των Ελλαδιτών, βασικά της Κύπρου έναντι της Ελλάδος!

Είχε, φαίνεται, παραβιασθεί το προβάδισμα του Εθνικού Κέντρου! Επεσε στα χέρια του Μακαρίου αντίγραφο του σοβαρού εγγράφου, με εκάλεσε και μου το έδωσε να το διαβάσω, «για να δω τους άθλους του αρχηγού μου», μου είπε. Εφριξα. Πώς να σε αφήσουν να αγιάσεις; Αλλά και πάλιν ο Μακάριος εσιώπησε αίρων άλλου τας αμαρτίας.

Η συγκυρία είναι ότι το έναυσμα για την έκρηξη των διακοινοτικών ταραχών στην Κύπρο, λίγο πριν τα ξημερώματα της 21ης Δεκεμβρίου 1963, έδωσε ο φόνος μιας Τουρκοκυπρίας ιεροδούλου στη Λευκωσία, Εμινέ την έλεγαν, σε επεισόδιο αστυνομικού ελέγχου. Τη σφαίρα, μάλιστα, έρριψε Τουρκοκύπριος αστυνομικός, από μικτή περίπολο.

Ετηλεφώνησα και ξύπνησα τον Μακάριο και του το ανέφερα. Προσθέτω, στο σημείο αυτό, ότι τον προηγούμενο μήνα, κατά τον ίδιο τρόπο τον εξύπνησα για να του αναγγείλω τον φόνο του προέδρου Τζον Κένεντι, με τον οποίον είχε εγκαθιδρύσει φιλία και συναντίληψη.

Στις 21 Απριλίου 1967 μας ανέκυψε η επάρατη χούντα, η οποία εθεωρούσε την Κύπρο ως τμήμα του ενιαίου ελληνικού χώρου -με βάση αυτή τη θεωρία συνέλαβαν και εξόρισαν στη Λέρο τον δημοσιογράφο Σοφιανό Χρυσοστομίδη- και ήθελε να βάλει και αυτήν στον γύψο. Ο Μακάριος διετύπωσε στον Γ. Παπαδόπουλο την ένστασή του για την κατάλυση της δημοκρατίας μέσα στην κοιτίδα της και του είπε ότι η επιχειρούμενη θεραπεία είναι χειρότερη από την προβαλλόμενη ασθένεια. Εναντι του Μακαρίου η χούντα ήταν διπλοπρόσωπη, αλλοπρόσαλλη και αναιδής, με έπαρση και αλαζονεία. Γι' αυτούς ο Μακάριος υποβρυχίως ήταν το εμπόδιο στην Ενωση της Κύπρου με την Ελλάδα, αλλ' έπρεπε, έλεγαν επισήμως, να κάνει συνομιλίες με την τουρκοκυπριακή πλευρά για λύση του Κυπριακού, με βάση την ανεξαρτησία. Ταυτόχρονα, τον επίεζαν και τον απειλούσαν.

Πρώτη πράξη της χούντας ήταν η ίδρυση του λεγομένου Εθνικού Μετώπου στην Κύπρο, το 1969, το οποίον εσκότωνε Ελληνες Κυπρίους και ανετίνασσε κυβερνητικά και ιδιωτικά υποστατικά, για να προωθήσει την Ενωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Βραχύβιο το αντεθνικό Εθνικό Μέτωπο, και το διεδέχθη η ιερόσυλη ΕΟΚΑ Β', με αρχηγόν τον μωροφιλόδοξο και απερίσκεπτο Γεώργιο Γρίβα, που εβεβήλωσε την ΕΟΚΑ του απελευθερωτικού αγώνα 1955-1958 και συνεργάσθηκε με τη χούντα του Γ. Παπαδόπουλου και με τη χούντα του Δημητρίου Ιωαννίδη. Υπάρχουν τα ντοκουμέντα. Φόνοι, βασανιστήρια, απαγωγές, καταστροφές, κλοπές οπλισμού, ύβρεις, καπηλείες, δημαγωγίες οι επιδόσεις του. Μάστιγα του διαβόλου κατά της Κύπρου ο Γρίβας, η ΕΟΚΑ Β' και η χούντα. Αποκορύφωμα, το βρόμικο πραξικόπημα στις 15 Ιουλίου 1974, που σε πέντε μέρες έφερε τη βάρβαρη τουρκική εισβολή. Εσφαξαν και αυτοί και κατέστρεψαν και διέπραξαν παν το αισχρόν, το παράνομο και το άτιμον και άρχισαν έκτοτε και τις παντοίες επιβουλές τους κατά της Ελλάδος.

Και ο Μακάριος; Ε, βέβαια, αυτός φταίει, για όλα. Ο ίδιος διενήργησε το πραξικόπημα εναντίον του, ο ίδιος έφερε τους Τούρκους, αθώοι είναι οι ένοχοι και ένοχος ο αθώος, αυτή η «άμωμη μορφή» κατά τον Γιάννη Ρίτσο. Δεν τον άφηναν να αγιάσει, αλλά άγιος ήταν. Σιωπούσε αίρων τις αμαρτίες των άλλων. Αλλά τα συνεχώς αποκαλυπτόμενα, στις Ηνωμένες Πολιτείες κυρίως, δημόσια έγγραφα τον δικαιώνουν. Παρά ταύτα, έφυγε αδικαίωτος και πικραμένος, με τη στάχτη στο στόμα, με κατώδυνη την ψυχή. Τώρα είναι πνεύμα. Πνεύμα αγαθό, ανθρωπιάς, καλωσύνης, δικαιοσύνης, δημοκρατίας, ελευθερίας.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Σχόλια

Προσθήκη νέου

Αναζήτηση

Μόνο εξουσιοδοτημένοι χρήστες μπορούν να γράψουν σχόλια!

Αυτό το κείμενο εκτυπώθηκε από το hellenicvoiceny.com, στη διεύθυνση
: http://www.hellenicvoiceny.com/index.php?option=com_content&task=view&id=2049&Itemid=36

Τελευταία ανανέωση ( 06.08.08 )