*Τα περιθώρια λύσης μέχρι τη Σύνοδο έχουν εξαντληθεί δραματικά, ύστερα από την τελευταία πρόταση (αμερικανικής έμπνευσης και γραφής) που υπέβαλε ο μεσολαβητής του ΟΗΕ Μ. Νίμιτς, την οποία αναγκάστηκε να απορρίψει η Αθήνα.

 Κι αυτό διότι η «λύση» αυτή ήταν πολύ χειρότερη από την προηγούμενη χωρίς κανέναν από τους όρους της ελληνικής θέσης: γεωγραφικός προσδιορισμός και ενιαία χρήση στη διεθνή σκηνή.  

Αντιθέτως, η πρόταση Νίμιτς κατοχυρώνει τη διπλή ονομασία: «Δημοκρατία της Μακεδονίας» σε κυριλλική γραφή, για εσωτερική χρήση, «Δημοκρατία της Μακεδονίας (Σκόπια)» σε αγγλική γραφή για την Ελλάδα και τους διεθνείς οργανισμούς.

Και μια «απλή σύσταση», η δεύτερη να χρησιμοποιείται στις διμερείς σχέσεις. 

*Ετσι, λοιπόν, ευλόγως εγείρεται το ερώτημα τι απέφερε όλη αυτή η υπέρμετρη «κινητικότητα» που ανέπτυξε, το τελευταίο διάστημα, το υπουργείο Εξωτερικών; Και, κυρίως, ποια είναι τα «οφέλη» από την επιμονή της Αθήνας να «ανακατευθεί ενεργώς» ο αμερικανικός παράγων; 

*Τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα μοιάζουν απλώς με ομόκεντρους κύκλους στην επιφάνεια του νερού, καθώς η κίνηση της Αθήνας να απευθυνθεί στην αμερικανική πλευρά ουδέν απέδωσε.

Αντιθέτως, έφερε την Ελλάδα στη δυσάρεστη θέση να απορρίψει αυτή πρώτη την πρόταση Νίμιτς τις παραμονές της Συνόδου του ΝΑΤΟ, αλλά και να διαπιστώσει ότι καμία από τις θέσεις-όρους της για τη λύση δεν έχουν ενσωματωθεί ή τουλάχιστον περιγραφεί στην προτεινόμενη αμερικανική «λύση». 

Παρερμηνείες στη διαπραγμάτευση Το όλο σκηνικό παραπέμπει σε διάλογο κωφών: Η Ουάσιγκτον φαίνεται ότι δεν έχει πεισθεί για τη βεβαιότητα της Αθήνας να βάλει βέτο, γι' αυτό και δεν άλλαξε ούτε ένα γράμμα από την αρχική θέση της.

Η κυβέρνηση των Σκοπίων εμφανίστηκε απολύτως σίγουρη ότι η Ουάσιγκτον θα τηρήσει τις διαβεβαιώσεις της προς την ΠΓΔΜ «και θα βάλει τη χώρα στο ΝΑΤΟ» παρακάμπτοντας το ελληνικό βέτο.

Εξ ου και η σταθερά αδιάλλακτη θέση των Σκοπίων. Η Αθήνα πίστευε ότι με την παράκλησή της να ανακατευθεί η Ουάσιγκτον θα έπειθε για την ορθότητα των θέσεών της.

Η Ουάσιγκτον προφανώς ήθελε να ακούσει ότι η ανάμειξή της θα κατέληγε σε «μερική λύση», που θα εξασφαλίζει την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. 

*Σ' αυτή την κατεύθυνση προφανώς συνετέλεσε και η διάθεση του υπουργείου Εξωτερικών να δείξει στην αμερικανική πλευρά ότι έχει επικεντρώσει την προσοχή του στην εξεύρεση κοινώς αποδεκτής σύνθετης ονομασίας, αφήνοντας το πλέον δύσκολο σημείο της διαπραγμάτευσης, δηλαδή, το εύρος χρήσης, «για μετά» τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ. 

*Αυτό ακριβώς έγινε από τη στιγμή της ενεργού ανάμειξης της αμερικανικής διπλωματίας, δίνοντας προς στιγμήν τη λανθασμένη εντύπωση ότι η Αθήνα θα συμβιβαζόταν σε μια σύνθετη ονομασία, υποβαθμίζοντας πιθανώς την ουσία της διαπραγμάτευσης, που είναι η μία και ενιαία χρήση της ονομασίας, που προϋποθέτει, προφανώς, συνταγματική μεταβολή, την οποία τα Σκόπια δεν θέλουν.   

 ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ

Αυτό το κείμενο εκτυπώθηκε από το hellenicvoiceny.com, στη διεύθυνση
: http://www.hellenicvoiceny.com/index.php?option=com_content&task=view&id=1527&Itemid=33