ΚΟΣΜΟΣ

Αποζημίωση ύψους 73 εκατ. δολαρίων -ποσό που φαίνεται μεγάλο εκ πρώτης όψης αλλά μάλλον είναι εξαιρετικό «ντιλ» για την εταιρεία- θα πληρώσει η εταιρεία που είχε κατασκευάσει το ημιαυτόματο τυφέκιο με το οποίο ένας 26χρονος είχε θερίσει δημοτικό σχολείο στο Κονέκτικατ παίρνοντας 26 ζωές

Η ευθύνη της Remington έγκειται στην ελεύθερη πώληση προς ιδιώτες ενός όπλου σχεδιασμένου για πόλεμο, όμως οι βασικότερες -και μη αποδοθείσες- ευθύνες είναι φυσικά του κράτους που διαχρονικά δεν ελέγχει την οπλοκατοχή.

Εννέα χρόνια και δύο μήνες μετά τη χειρότερη σφαγή που έχει σημειωθεί σε αμερικανικό σχολείο, ο οικονομικός διακανονισμός στον οποίο κατέληξαν οι οικογένειες των θυμάτων με την εταιρεία που κατασκεύασε το όπλο που χρησιμοποίησε ο δράστης ίσως αποτελέσει ορόσημο σε μια χώρα που μαστίζεται από την ένοπλη βία. Την Τρίτη, ύστερα από αγώνα πολλών ετών, η Remington συμφώνησε να αποζημιώσει με 73 εκατομμύρια δολάρια τις οικογένειες εννέα από τα 26 συνολικά θύματα του δημοτικού σχολείου Σάντι Χουκ στο Νιουτάουν του Κονέκτικατ.

Η ιστορία του Σάντι Χουκ δεν είναι μόνο μία από τις πιο αιματοβαμμένες περιπτώσεις του «Ακήρυχτου Πολέμου» τον οποίο είχε αναλύσει έξοχα στο ομώνυμο ντοκιμαντέρ του ο Μάικλ Μουρ με αφορμή μια άλλη ένοπλη αιματηρή επίθεση, εκείνη στο Λύκειο «Κολουμπάιν» του Κολοράντο το 1999. Αποτελεί επίσης ένα σαφέστατο δείγμα του πόσο εύκολα μπορεί να ξεσπάσει μια τέτοια τραγωδία, αρκεί κάποιος πολύ διαταραγμένος ή πολύ αποφασισμένος να έχει εύκολη πρόσβαση σε όπλα.

Στις 14 Δεκεμβρίου του 2012, ο 26χρονος Αντονι Λάνζα, ένας νέος με σοβαρά προβλήματα ψυχικής υγείας, διάλεξε ένα ημιαυτόματο τουφέκι ανάμεσα σε καμιά ντουζίνα όπλα που υπήρχαν στο σπίτι του, καθώς η μητέρα του ήταν οπαδός του είδους. Εκείνη ήταν και το πρώτο του θύμα. Στη συνέχεια, κατευθύνθηκε στο δημοτικό σχολείο Σάντι Χουκ στο οποίο είχε φοιτήσει κι ο ίδιος και σκότωσε 20 παιδιά, όλα ηλικίας 6 και 7 ετών, και έξι δασκάλες. Στο τέλος, αυτοκτόνησε με το ίδιο του το όπλο.

Το 2015, οι οικογένειες εννέα θυμάτων κι ένας ενήλικας που επέζησε από τη σφαγή, κατέθεσαν μήνυση κατά της κατασκευάστριας εταιρείας Remington και της θυγατρικής της, Bushmaster, υποστηρίζοντας ότι πούλησε εν γνώσει της μια εκδοχή ενός ημιαυτόματου τουφεκιού AR-15, ένα «εντελώς ακατάλληλο» όπλο στρατιωτικού τύπου, σε ιδιώτες. Οπλα παρόμοιου τύπου είχαν χρησιμοποιηθεί επίσης στις ένοπλες επιθέσεις στο Λας Βέγκας το 2017 (58 νεκροί) και στο Πάρκλαντ της Φλόριντας (17 νεκροί) το 2018.

Η Remington προσπάθησε να καλυφθεί πίσω από τον ομοσπονδιακό νόμο Προστασίας Νομίμου Εμπορίου Οπλων (Protection of Lawful Commerce in Arms Act) που ψηφίστηκε από την κυβέρνηση Μπους το 2005, αποποιούμενη κάθε ευθύνη. Στην ακροαματική διαδικασία, τον Νοέμβριο του 2017, ο συνήγορος των οικογενειών Τζος Κόσκοφ είχε στηριχτεί στο μάρκετινγκ της Bushmaster, θυγατρικής της Remington, η οποία, σύμφωνα με τον ίδιο, είχε παρουσιάσει το AR-15 στη διαφημιστική καμπάνια της ως ένα επιθετικό όπλο.

Για κακή τύχη της Remington, τον Μάρτιο του 2019, το Ανώτατο Δικαστήριο του Κονέκτικατ αποφάνθηκε ότι η εταιρεία θα μπορούσε να δικαστεί βάσει της νομοθεσίας της πολιτείας, προκειμένου να καθοριστεί αν οι διαφημίσεις της για το ημιαυτόματο τουφέκι ευθύνονταν για τις επιθέσεις στις οποίες είχαν σκοτωθεί πολλοί άνθρωποι. Η Remington, στη συνέχεια, προσέφυγε στο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ, το οποίο όμως απέρριψε την υπόθεσή της.

Το περασμένο καλοκαίρι, πρότεινε στους ενάγοντες διακανονισμό ύψους 33 εκατομμυρίων δολαρίων, πολύ κάτω από τα 225 εκατ. που διεκδικούσαν. Τελικά, όπως σχολίαζε το BBC, φαίνεται πως προτίμησε να βάλει πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη αντί να πάει σε δίκη που ίσως να απέβαινε περισσότερο επιζήμια για την ίδια.

Ο συνήγορος Τζος Κόσκοφ δήλωσε πως οι οικογένειες είναι ικανοποιημένες με την έκβαση διότι το κύριο μέλημά τους ήταν «να αποτραπεί το επόμενο Σάντι Χουκ». «Αυτή η νίκη», συνέχισε, «θα πρέπει να αποτελέσει ένα προειδοποιητικό καμπανάκι όχι μόνο για τις οπλοβιομηχανίες, αλλά και για τις ασφαλιστικές εταιρείες και τα τραπεζικά ιδρύματα που τους προσφέρουν κάλυψη. Καιρός λοιπόν να αναγνωρίσουν το οικονομικό κόστος που θα έχουν όταν καλύπτουν εταιρείες που αυξάνουν τα κέρδη κλιμακώνοντας τον κίνδυνο».

«Ιστορικό» χαρακτήρισε τον διακανονισμό ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν, σχολιάζοντας πως «όσο κι αν δεν σβήνει τον πόνο των οικογενειών, αποτελεί μια καλή αρχή ως προς την απόδοση ευθυνών στους κατασκευαστές πολεμικών όπλων που τα προμοτάρουν με ανευθυνότητα». Κάλεσε επίσης το Κογκρέσο να ακυρώσει τον νόμο του 2005 που προσφέρει ασυλία στις οπλοβιομηχανίες, ενώ δήλωσε πως θα συνεχίσει να καλεί «τους νομοθέτες σε επίπεδο πολιτειών, δικηγόρους και επιζήσαντες της ένοπλης βίας να συνεχίσουν τις προσπάθειες προκειμένου να επαναλάβουν την επιτυχία των οικογενειών του Σάντι Χουκ.

Εδώ ακριβώς έγκειται η ρίζα του προβλήματος. Παρά το σοκ που προκάλεσε ο θάνατος τόσων μικρών παιδιών το 2012, έκτοτε κανένας νόμος για τον περιορισμό της οπλοκατοχής δεν έχει ψηφιστεί σε ομοσπονδιακό επίπεδο. Πέρυσι, η Βουλή των Αντιπροσώπων ενέκρινε έναν νόμο για την αυστηροποίηση των ελέγχων στο ιστορικό των ατόμων που επιθυμούν να αγοράσουν όπλα, ο οποίος όμως, όπως και πολλοί άλλοι νόμοι, έχει κολλήσει στη Γερουσία με την άβολη ισοπαλία 50-50. Στο μεταξύ, πολλοί ακτιβιστές κατά της ανεξέλεγκτης οπλοκατοχής δηλώνουν απογοητευμένοι από το γεγονός ότι η φιλόδοξη προεκλογική ατζέντα του Μπάιντεν για το ζήτημα έχει καταντήσει κενό γράμμα.

efsyn.gr

Αυτό το κείμενο εκτυπώθηκε από το hellenicvoiceny.com, στη διεύθυνση
: http://www.hellenicvoiceny.com/index.php?option=com_content&task=view&id=14315&Itemid=39