Διευκρινίζει ακόμη ότι οι ρυθμίσεις που περιλαμβάνονται στο νομοσχέδιο και αφορούν στις μητέρες με ανήλικα τέκνα, θα είναι απολύτως δεσμευτικές και για τους εργοδότες.

- Με την κατάθεση του νομοσχεδίου στη Βουλή, προκλήθηκε αυτόματα μια τεράστια αναστάτωση στην οικονομική ζωή. Tο Χρηματιστήριο έκλεισε 2 ημέρες και υπολειτούργησε μία. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, οι απώλειες μέσα σε 3 ημέρες για το ελληνικό Δημόσιο ανήλθαν σε 150 εκατ. ευρώ, ενώ μεγάλο πλήγμα υπέστη και η αξιοπιστία της ελληνικής αγοράς. Παράλληλα, λόγω των συνεχιζόμενων απεργιών στη ΔEH ζούμε με την απειλή black out.

Περιμένατε αυτές τις αντιδράσεις; Eάν ναι, γιατί δεν προετοιμαστήκατε καταλλήλως για τη διασφάλιση των συστημάτων πληρωμών;

- Το δικαίωμα της απεργίας είναι ιερό. Θα πρέπει όμως να συμφωνήσουμε ότι δεν μπορεί στο όνομά της να εκβιάζεται το σύνολο της κοινωνίας. Δεν μπορεί κάποιοι -που εργάζονται μάλιστα σε ένα ευνοϊκό περιβάλλον με πρόνοιες ιδιαίτερες- να εκμεταλλεύονται τη σημασία που έχει ο κλάδος τους στη λειτουργία της κοινωνικής και οικονομικής ζωής για να πιέζουν την κυβέρνηση να ενδώσει στις απαιτήσεις τους, κρατώντας ως ομήρους την πλειοψηφία των πολιτών. Δεν λέω γιατί απεργούν. Αυτό είναι αναφαίρετο δικαίωμά τους. Λέω μόνο ότι κάνουν κατάχρηση της δύναμής τους, για να εξαιρεθούν από ρυθμίσεις που ισχύουν για όλους. Αυτό δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό από καμία ευνομούμενη δημοκρατική Πολιτεία και από κανένα πολίτη σε αυτή τη χώρα. Είναι μια βαθύτατα αντικοινωνική και αντιδημοκρατική συμπεριφορά.

Εναλλακτικά σχέδια

- Είναι έτοιμη η κυβέρνηση να αντιμετωπίσει τις πιο σοβαρές παρενέργειες που μπορεί να προκαλέσουν οι αντιδράσεις στις επικείμενες αλλαγές;

- Μην έχετε καμία αμφιβολία ότι η κυβέρνηση θα εξαντλήσει όλες τις δυνατότητες και θα εφαρμόσει όλα τα εναλλακτικά σχέδια που απαιτούνται, έτσι ώστε οι όποιες παρενέργειες να μην αποκτήσουν υπερβολικές διαστάσεις. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι τόσο οι οικονομικές ζημίες, όσο και οι δυσχέρειες που προκαλούνται από αυτές τις ακραίες επιλογές τελικώς δημιουργούν ένα κόστος που επιστρέφει πολλαπλάσιο στην ίδια την κοινωνία.

- Oι συνδικαλιστικές οργανώσεις εκτιμούν ότι οι ενοποιήσεις των Ταμείων - με τον τρόπο που γίνονται δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια μαμούθ διοικητική ενοποίηση για να αξιοποιηθούν τα αποθεματικά τους. Πότε και πώς θα πειστεί ο ασφαλισμένος ότι αυτές οι αλλαγές θα έχουν θετικό αποτέλεσμα για τον ίδιο;

(Για παράδειγμα ο ασφαλισμένος του TEAYK που περιμένει 15 μήνες για την επικουρική του σύνταξη θα δει φως;)

- Μαμούθ, «Λερναία Υδρα» και άλλοι παρόμοιοι χαρακτηρισμοί είναι δόκιμοι μόνο όταν περιγράφουν το ισχύον καθεστώς με τους 133 κλάδους και φορείς. Με την πολύπλοκη νομοθεσία, με τη θηριώδη γραφειοκρατία, με την κατασπατάληση πόρων, με την ανύπαρκτη μηχανογράφηση και τη διαφορετική μεταχείριση των ασφαλισμένων, που ενώ δουλεύουν τα ίδια χρόνια και πληρώνουν τις ίδιες εισφορές δεν απολαμβάνουν τα ίδια δικαιώματα.

Η ενοποίηση των Ταμείων, αντιθέτως, πέρα από την εξοικονόμηση πόρων, το κυριότερο που θα προσφέρει -και μάλιστα άμεσα- είναι καλύτερες και ποιοτικότερες υπηρεσίες προς όλους τους ασφαλισμένους. Το παράδειγμά σας λοιπόν, είναι χαρακτηριστικό γιατί δεν περιγράφει τίποτε άλλο παρά τα προβλήματα, που φορτώνει στους ίδιους τους ασφαλισμένους το σημερινό αναποτελεσματικό σύστημα. Οσο για το ζήτημα των αποθεματικών, θα σας επαναλάβω για άλλη μια φορά ότι δεν ενοποιούνται, δεν αναμειγνύονται. Το κάθε Ταμείο εντάσσεται ως ξεχωριστός και διακριτός λογαριασμός.

Ισχύουν οι δεσμεύσεις

- Στις ενοποιήσεις των Ταμείων, οι ασφαλισμένοι θα κρατήσουν τα κεκτημένα τους βάσει των όσων προβλέπονται από τα Καταστατικά. Μέχρι πότε θα ισχύσει αυτή η δέσμευση;

- Οι δεσμεύσεις που συνόδευσαν από την αρχή το σχέδιο της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης, ισχύουν στο ακέραιο και αποτυπώθηκαν ξεκάθαρα με τις ρητές διατάξεις το νέου ασφαλιστικού νομοσχεδίου. Του μεταρρυθμιστικού νομοσχεδίου, το οποίο παρεμβαίνει σε όλες τις παραμέτρους του Ασφαλιστικού προβλήματος της χώρας μας με δίκαιες και βιώσιμες λύσεις μακράς πνοής. Και αυτά ακριβώς τα χαρακτηριστικά είναι που συνιστούν μια ουσιαστική μεταρρύθμιση. Είναι λοιπόν εκτός της λογικής και της φιλοσοφίας μιας τέτοιας μεγάλης και βαθιάς αλλαγής να αναζητούμε «λήξη προθεσμίας» στις κεντρικές της προβλέψεις. Και η πρόβλεψη ότι δεν μεταβάλλονται οι όροι, οι προϋποθέσεις και το ύψος των παροχών που ισχύουν για τους ασφαλισμένους πριν από την ένταξη των Ταμείων τους στον νέο Φορέα, αλλά και η μη μεταβολή των υπαλληλικών δεδομένων που ισχύουν σήμερα για το εντασσόμενο προσωπικό είναι, σε ό,τι αφορά τις ενοποιήσεις και τις εντάξεις, κεντρική.

Δικλίδες για τη βιωσιμότητα του συστήματος

- Eχετε υπολογίσει τι εξοικονομεί το ασφαλιστικό σύστημα από αυτές τις αλλαγές και μέχρι πότε παρατείνεται η βιωσιμότητα των Ταμείων;

Πάντως, βάσει της έκθεσης του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, εξοικονομούνται 433 εκατ. τον χρόνο και μάλιστα μετά το 2018. Αξίζει τον κόπο, όταν μόνον η εισφοροδιαφυγή υπερβαίνει κάθε χρόνο δύο και τρεις φορές το παραπάνω ποσό;

- Σας το είπα και πριν, το λέω ξανά. Ο λόγος που μιλάμε, και δικαίως, για μεταρρύθμιση είναι γιατί οι παρεμβάσεις είναι συνολικές, δραστικές και εστιάζουν στον πυρήνα του ασφαλιστικού ζητήματος. Αλλωστε, αν αντιμετωπίζαμε το πρόβλημα με εισπρακτικούς όρους, είναι βέβαιο ότι θα προκρίναμε άλλες λύσεις που θα είχαν όμως επώδυνο και γι' αυτό άδικο χαρακτήρα για τους πολίτες.

Επιπλέον, βέβαια, επιτρέψτε μου να σας πω πως μια τέτοια επιλογή θα ήταν και αναποτελεσματική, αφού αν δεν αντιμετωπίσουμε τις μεγάλες παθογένειες, όπως η εισφοροδιαφυγή που πολύ σωστά επισημαίνετε, τα όποια οικονομικά οφέλη γρήγορα θα εξανεμίζονταν. Γι' αυτό επιλέξαμε να υιοθετήσουμε μια σειρά σημαντικών θεσμικών παρεμβάσεων -ενιαίοι ελεγκτικοί μηχανισμοί, πλήρης μηχανοργάνωση του συστήματος για τη διασταύρωση των στοιχείων, μοναδικό και υποχρεωτικό αριθμό ασφάλισης για όλους, έλεγχο των ιατροφαρμακευτικών δαπανών- που όχι μόνο αποφέρουν τεράστιες υπεραξίες, αλλά είναι βέβαιο ότι δημιουργούν δικλίδες ασφαλείας για τη βιωσιμότητα του συστήματος για πολλές δεκαετίες. Συνεπώς, η αποτίμηση των ωφελειών θα πρέπει να γίνεται στη βάση της νέας δυναμικής που δημιουργούμε.

- Επιμένει η κυβέρνηση ότι εξάντλησε τα περιθώρια του διαλόγου για την ασφαλιστική μεταρρύθμιση. Σε ποια βάση, αφού μόλις την Πέμπτη παρουσιάσατε την ολοκληρωμένη πρότασή σας για τη μεταρρύθμιση;

- Είναι γνωστό ότι στη Βουλή τον Νοέμβριο του περασμένου έτους και σε τρεις κοινές συνεδριάσεις των Επιτροπών Οικονομικών και Κοινωνικών Υποθέσεων διεξήχθη ένας ευρύς και απροσχημάτιστος διάλογος, χωρίς δογματισμούς, τόσο με τα πολιτικά κόμματα όσο και με τους κοινωνικούς εταίρους. Επιπλέον, υπήρξε σειρά διμερών -και μάλιστα ιδιαίτερα εποικοδομητικών- επαφών των αρμοδίων υπουργών με πληθώρα ενδιαφερομένων κοινωνικών φορέων, καθ' όλη τη διάρκεια μέχρι την κατάθεση του σχεδίου νόμου.

Με βάση την ανοιχτή και ειλικρινή στάση και προαπαιτούμενα την πραγματική βούληση για τη μέγιστη συναίνεση πάνω σε λύσεις εφικτές και δίκαιες.

Και όσες από αυτές κινούνται σε αυτή την κατεύθυνση, ήδη τις ενσωματώσαμε. Σας αναφέρω χαρακτηριστικά το Ασφαλιστικό Κεφάλαιο Αλληλεγγύης των Γενεών.

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο διάλογος μπορεί να συνεχίζεται ατελέσφορος και απ' άπειρον. Γιατί τότε δεν είναι μια δημοκρατική διαδικασία. Είναι ένα βαθύτατα συντηρητικό πρόσχημα για να μην αλλάξει τίποτε.

Αναλογιστικές μελέτες

- Αφού η ανάγκη αναμόρφωσης του ασφαλιστικού συστήματος είναι τόσο οξεία, πώς εξηγείτε το γεγονός ότι όλο το προηγούμενο διάστημα, σημαντικό μέρος της κοινής γνώμης αλλά και στελέχη του κόμματός σας εξέφραζαν τόσο έντονες αντιρρήσεις για την προώθηση του νομοσχεδίου; Μήπως η επιφύλαξη της κοινής γνώμης οφείλεται στο γεγονός ότι δεν προηγήθηκαν αναλογιστικές μελέτες;

- Δεν συμμερίζομαι τις παραδοχές σας. Από τις συναντήσεις που είχα με όλους τους φορείς και τους κοινωνικούς εταίρους, ήταν κοινή η διαπίστωση για την ανάγκη λύσεων στα συσσωρευμένα προβλήματα και αδιέξοδα του ασφαλιστικού συστήματος. Κανείς δεν υποστήριξε το αντίθετο. Στο ίδιο συμπέρασμα, άλλωστε, κατέληξαν και όλες οι αναλογιστικές μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί και είναι κατατεθειμένες από καιρό στη Βουλή.

Σύμφωνα με αυτές, μάλιστα, αποδεικνύεται και κάτι άλλο, που κάποιοι αποσιωπούν ή κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν: Οτι τα μη ελλειμματικά Ταμεία εμφανίζουν θετικό πρόσημο εξαιτίας του κοινωνικού πόρου και όχι επειδή έχουν αυτοδύναμα οικονομικά αποτελέσματα. Δυστυχώς, όλα τα Ταμεία, έστω και με χρονικές διαφοροποιήσεις, αντιμετωπίζουν ουσιαστικό πρόβλημα βιωσιμότητας.

«Ενισχύουμε την εργαζόμενη μητέρα τη στιγμή που το έχει ανάγκη»

- Mητέρες με ανήλικα. Πέντε χρόνια πλασματικός χρόνος, 6 μήνες επιπλέον άδεια και μάλιστα επί πληρωμή. Tο μέτρο φαίνεται ευφυές, αλλά πόσοι Ελληνες εργοδότες θα το υποστηρίξουν, ώστε να γίνει χρήση από τις μητέρες;

- Να ξεκαθαρίσουμε κάτι… Τα μέτρα, μέσα από τα οποία ενισχύεται το καθεστώς προστασίας της μητρότητας και αναδεικνύεται η πολιτική της κυβέρνησης για τη συμφιλίωση της εργασιακής και της οικογενειακής ζωής, δεν είναι σημεία ενός πολιτικού ευχολογίου. Συνιστούν, ή για να είμαι ακριβής, θα συνιστούν αμέσως μετά την ψήφιση του νέου νόμου, νόμιμο δικαίωμα για τις εργαζόμενες γυναίκες και νομική υποχρέωση για τους εργοδότες. Αυτό είναι απολύτως σαφές. Τώρα σε ό,τι αφορά την ουσία του ερωτήματός σας, που προφανώς αναφέρεται στο αν θα υπάρξει το εργασιακό εκείνο κλίμα, το οποίο θα ευνοήσει την ευρεία χρήση των νέων δικαιωμάτων των γυναικών, πιστεύω ότι οι συνθήκες είναι απολύτως ώριμες, ώστε να αποτυπωθεί και σε επίπεδο συλλογικών συμβάσεων.

Επικουρικές συντάξεις

- Mε τα μέτρα για τη μείωση της επικουρικής σύνταξης και την αύξηση του ορίου στο 55ο για την απονομή σύνταξης στις μητέρες, ο προγραμματισμός ζωής πολλών οικογενειών ανατρέπεται. Εχει υπολογιστεί πόσοι θα θιγούν από αυτές τις δυσμενές επιπτώσεις;

- Για να μη δημιουργούνται λανθασμένες εντυπώσεις, ας θέσουμε τα πράγματα σε βάση πραγματικών δεδομένων. Ας τα πάρουμε ένα ένα. Σε ό,τι αφορά λοιπόν στις επικουρικές συντάξεις, αυτό που κάνουμε είναι ότι θέτουμε ένα όριο σε έναν απολύτως ανορθολογικό τρόπο λειτουργίας, ο οποίος ευθύνεται για το γεγονός ότι αρκετά Ταμεία έχουν ήδη μπει σε φάση υψηλού κινδύνου -άμεσα ή λίγο αργότερα- για την καταβολή των συντάξεων. Γι' αυτό και προβλέπουμε ένα πλαφόν ασφαλείας, το 20% της κύρια σύνταξης, το οποίο μεγαλώνει ανάλογα με την αποδεδειγμένη, μέσω αναλογιστικής μελέτης, ευρωστία του κάθε Ταμείου. Αυτό σημαίνει ότι όποιο Ταμείο μπορεί αποδεδειγμένα να παράσχει μεγαλύτερη επικουρική σύνταξη, θα έχει το δικαίωμα να το κάνει.

Αρα, αν από κάτι μπορεί να απειληθεί ο οικογενειακός προγραμματισμός είναι από το να αφήσουμε το σύστημα όπως έχει, αδιαφορώντας για τους κινδύνους που ισοδυναμεί για τις παροχές των συνταξιούχων.

Οσον αφορά τώρα στις μητέρες ανηλίκων… Αν από κάτι πραγματικά κινδυνεύει ο σχεδιασμός μιας σύγχρονης οικογένειας, είναι από την εμμονή σε ένα σύστημα που έχει ξεπεραστεί από τις πραγματικές ανάγκες και τις απαιτήσεις της σύγχρονης εργαζόμενης γυναίκας. Η προτεραιότητα της σημερινής γυναίκας δεν είναι η αποχώρησή της από την αγορά εργασίας, αλλά η διασφάλιση στην πράξη των ίσων ευκαιριών. Και ίσες ευκαιρίες σημαίνει ότι ενισχύουμε την εργαζόμενη μάνα τότε που πραγματικά το έχει ανάγκη. Όταν τα παιδιά της είναι μικρά και η επαγγελματική της πορεία περνάει τα κρίσιμα στοιχήματα.

Αυτά λοιπόν θέλουμε να διασφαλίσουμε. Ακόμη και αν αφορούν περιορισμένο, μπροστά στο μεγάλο σύνολο των ασφαλισμένων, αριθμό εργαζομένων. Αλλωστε, η κοινωνική και όχι η οικονομική πλευρά του ασφαλιστικού είναι η πρωτεύουσα σε αυτές τις ρυθμίσεις.

- Γιατί δύο μέτρα και δύο σταθμά, κυρία υπουργέ; Για παράδειγμα, οι συντάξεις των γυναικών στο ΙΚΑ, που είναι ομολογουμένως σε πιο δυσμενή θέση, περιορίζονται από το 2010, ενώ σε ειδικά Ταμεία από το 2013. Φοβηθήκατε τα «ρετιρέ»;

- Αν κάτι χαρακτηρίζεται από διαφορετικά μέτρα και διαφορετικά σταθμά, αυτό είναι το ισχύον σύστημα. Το οποίο προέβλεπε άλλα όρια ηλικίας για τις ασφαλισμένες στο ΙΚΑ και άλλα για τα ειδικά Ταμεία. Μειωμένη σύνταξη για τις πρώτες, χωρίς να υπάρχει ανάλογη πρόβλεψη για τις δεύτερες. Και μέσα σε αυτό το χάος που γέννησε αδικίες και πολύ σοβαρές στρεβλώσεις -και αυτό είναι μόνο ένα μικρό παράδειγμα- έχουν προβλήματα όλοι ανεξαιρέτως οι ασφαλισμένοι, οι οποίοι σε καμία περίπτωση δεν ευθύνονται για τη σημερινή κατάσταση.

Αυτό λοιπόν που κάνουμε σήμερα είναι ότι βάζουμε κοινούς κανόνες για όλους. Κανείς δεν εξαιρείται από αυτούς. Και μας ενδιαφέρει πρωτίστως να διαμορφωθούν οι όροι για να ισχύσουν στην πράξη αυτοί οι κανόνες και να φτάσουμε το συντομότερο δυνατό στην ομοιόμορφη μεταχείριση των ασφαλισμένων. Είναι λοιπόν λογικό όταν αποτελεί αναγκαστικό δρόμο για τη διασφάλιση της ισότητας και τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος η σταδιακή κατάργηση των μειωμένων συντάξεων, να ξεκινάνε νωρίτερα οι αλλαγές στους φορείς που αυτές προβλέπονταν. Γι' αυτό, λοιπόν, θα μου επιτρέψετε να μην αποδέχομαι χαρακτηρισμούς όπως «τα ρετιρέ», που αν μη τι άλλο υποδεικνύουν πολιτικές εμπάθειας προς οποιουσδήποτε. Ούτε ευνοούμε ούτε εκδικούμαστε. Κινούμαστε με λογική, με δικαιοσύνη και πνεύμα κοινωνικής αλληλεγγύης. Χωρίς να αιφνιδιάζουμε κανέναν.

«Το πολιτικό κόστος δεν μας φοβίζει»

- Λόγω των συνεχών αλλαγών στην ηγεσία του υπουργείου Απασχόλησης, υπήρξε μια πολύμηνη αναβολή προώθησης της μεταρρύθμισης. Το νομοσχέδιο που εσείς παρουσιάσατε, διαφέρει από εκείνα που προετοίμαζαν οι προκάτοχοί σας; Και αν ναι, σε ποια σημεία;

- Η κυβερνητική πολιτική είναι ενιαία και καθορίζεται από το πλαίσιο αρχών του κυβερνητικού μας προγράμματος. Δεν αναζητώ εύσημα μοναδικότητας σε ένα ανούσιο παιχνίδι ματαιοδοξίας. Επιζητώ να κρίνομαι για την αποτελεσματική εφαρμογή του έργου που μου ανέθεσε ο πρωθυπουργός και να αθροίζω τις δυνάμεις μου στην παραγωγή θετικού έργου για τους πολίτες.

- Πολλοί ισχυρίζονται ότι η κυβέρνηση επιχειρεί ένα άλμα με το ασφαλιστικό. Προς τα εμπρός, άραγε, ή προς τα πίσω; Σας φοβίζει να αναδειχθείτε σε Τάσο Γιαννίτση της Ν.Δ.;

- Δεν υπάρχει κανένας συσχετισμός με το παράδειγμα που επικαλεστήκατε. Κι αυτό γιατί υπάρχει μια βαθύτατη πολιτική διαφορά μεταξύ ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. Πέρα από τη διαφορά των λύσεων που εμείς προκρίνουμε, για την κυβέρνηση Καραμανλή η πολιτική σε καμία περίπτωση δεν καθορίζεται από τον φόβο του πολιτικού κόστους. Αλλά από το αν υπερασπίζεται πραγματικά ή όχι τα συμφέροντα των πολιτών. Γιατί η λογική της απραξίας, που ειδικά επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ αποτελούσε κανόνα πολιτικής συμπεριφοράς, το μόνο που πετύχαινε είναι η διαιώνιση των προβλημάτων. Να είστε βέβαιοι ότι βλέποντας οι πολίτες τα ορατά αποτελέσματα της πολιτικής μας θα δικαιωθούν πλήρως για την εμπιστοσύνη με την οποία μας τίμησαν για δεύτερη τετραετία.

kathimerini

Αυτό το κείμενο εκτυπώθηκε από το hellenicvoiceny.com, στη διεύθυνση
: http://www.hellenicvoiceny.com/index.php?option=com_content&task=view&id=1398&Itemid=33