Γίνεται, συχνά-πυκνά, λόγος για «κανονικό κράτος», παραπέμποντας στις συζητήσεις που διεξάγονται κατά καιρούς για το Κυπριακό. Και οι αναφορές αυτές αφορούν τα χαρακτηριστικά του κράτους, που θα πρέπει να διασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη δημοκρατία και τη λειτουργικότητα.

Και ενώ και στο πεδίο αυτό, των συνομιλιών, γίνονται ουκ ολίγες εκπτώσεις διαχρονικά, είναι προφανές πως όταν αναφερόμαστε σε κανονικό κράτος θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη και η εν γένει συμπεριφορά θεσμών, φορέων αλλά και πολιτών. Αυτοί συγκροτούν το κράτος και προσδίδουν τον χαρακτήρα του. Θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη και η λειτουργία του κράτους σήμερα, έστω και εάν αυτή γίνεται σε μια ημικατεχόμενη χώρα.

Η υπόθεση της Έλενας Φραντζή, που έφυγε από τη ζωή πρόσφατα, κουβαλώντας από μωρό, μόλις τεσσάρων χρόνων, ένα σταυρό, όντας θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης, κυριάρχησε προ ημερών στη δημόσια σφαίρα. Όπως γίνεται συνήθως στην Κύπρο μετά από μερικά 24ωρα η ατζέντα του… ενδιαφέροντος αλλάζει και το θέμα που απασχόλησε τόσο πολύ μπαίνει στο ράφι των αζήτητων. Η Έλενα ήταν απροστάτευτη και μόνη. Έτσι ήταν στη σύντομη ζωής της.

Μετά το θάνατο της επί σκηνής ολόκληρος ο θίασος της υποκρισίας. Το κράτος, αιχμάλωτο των στρεβλώσεων, της δημοσιοϋπαλληλικής νοοτροπίας. Μπαλωματικός έλεγχος και εποπτεία. Το κράτος πρόνοια είχε δηλώσει απουσία, αν όχι και αδιαφορία στο ραντεβού με την Έλενα Φραντζή. Οι εκ των υστέρων τοποθετήσεις, δικαιολογίες, δεν έχουν πλέον σημασία. Η Έλενα έφυγε από τη ζωή και οι ευθύνες είναι βαριές και ασήκωτες. Δεν σβήνονται με εκ των υστέρων εξαγγελίες για διορθωτικές κινήσεις.

Την ίδια ώρα, ένας άλλος θεσμός, αυτός της Εκκλησίας χάθηκε στη μετάφραση. Αντιμετώπισε το σοβαρό ανθρώπινο ζήτημα με όρους «συνδικαλισμού». Εξάντλησε την ευαισθησία της στον ιερέα αγνοώντας το θύμα. Είχε ενώπιον της η Ιερά Σύνοδος δυο αποφάσεις δικαστηρίου και εκθέσεις ειδικών. Η δική τους, όμως, «σοφία» θεωρείται ως φαίνεται υπεράνω. Σημαντικό στοιχείο η έλλειψη θάρρους για ανάληψη ευθυνών ενώ επιβεβαιώθηκε πως δεν έχουν εκλείψει τα αλληλομαχαιρώματα.

Εντός της Ιεράς Συνόδου συνεχίζεται ο αγώνας επικράτησης και διαπιστώνονται συμπεριφορές που παραπέμπουν στις πρακτικές των πολιτικών. Κοντολογίς ασχολούνται, για να επιστρατεύσω δικής τους ορολογία, με τα γήινα. Και ασχολούνται με τον χειρότερο τρόπο καθώς επιβεβαιώνουν για μια ακόμη φορά ότι είναι κατώτεροι των περιστάσεων. Η μεγάλη πλειοψηφία τουλάχιστον. Σε αυτή τη μεγάλη εικόνα δεν μπορεί παρά να συμπεριληφθεί και η κοινωνία.

Στο πεδίο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, όπου ενίοτε χρησιμοποιείται και ως εκτονωτήριο, έδρασε για μια ακόμη φορά και η πτέρυγα των… κανιβαλιστών, που δεν χάνουν ευκαιρία για να αποδείξουν τον πραγματικό τους προσωπείο. Είναι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης το πεδίο που μπορεί ο καθένας να αναλάβει ρόλο «ειδικού» και να εκτονωθεί κατά των δικών του «εχθρών». Παράπλευρες απώλειες σε αυτόν τον… πόλεμο πολλές. Ισχύει η λαϊκή ρήση πως πυροβολούν και όποιον πάρει το βόλι του κάθε ατζαμή. Θέλουμε, λοιπόν, κανονικό κράτος.

Μέχρι και ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, το ανέφερε στο Κραν Μοντάνα. Και θα πρέπει να παλέψουμε για να μην είμαστε πολίτες δεύτερης κατηγορίας, δεύτερης ταχύτητας. Χωρίς όλα αυτά που καθιστούν τη χώρα μας εξαρτημένη. Την ίδια ώρα, πρέπει και θεσμοί και κοινωνία να λειτουργούν στα πλαίσια ενός κανονικού κράτους. Πολλές οι περιπτώσεις, οι υποθέσεις παρόμοιες με αυτή της Έλενας. Πολλές και οι περιπτώσεις της διαφθοράς σε ένα παιχνίδι που παρακολουθήσαμε με μίζες και υπόγειες συναλλαγές τραπεζιτών και κομματικών ηγεσιών. Θέλουμε κανονικό κράτος, να αλλάξουμε νοοτροπία και συμπεριφορές!

www.hellasjournal.com

Αυτό το κείμενο εκτυπώθηκε από το hellenicvoiceny.com, στη διεύθυνση
: http://www.hellenicvoiceny.com/index.php?option=com_content&task=view&id=12129&Itemid=36