Μετά τη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ στις εκλογές των ΗΠΑ δυσκολεύουν τα πράγματα για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Πράγματι, φαίνεται απίθανο ότι μεταξύ των προτεραιοτήτων Τραμπ θα υπάρξουν κάποιες πιέσεις στους ηγέτες της Ευρωζώνης για απομείωση του ελληνικού χρέους, την οποία σίγουρα χρειαζόμαστε.

Αναφέρω χαρακτηριστικά ότι το ΔΝΤ εκτιμούσε τον Απρίλιο του 2015 (όταν δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ ευρίσκετο φρέσκος - φρέσκος στην εξουσία) το ελληνικό χρέος στο 172,7% του ΑΕΠ για το 2015. Και εάν αυτό μας φαινόταν τότε δυσθεώρητο, τι να σκεφτούμε τώρα που, σύμφωνα πάλι με το ΔΝΤ, θα... καταφέρουμε (ελλείψει νέου «κουρέματος») να επιστρέψουμε στο συγκεκριμένο στατιστικό... μόλις το 2020! Με άλλα λόγια, χωρίς νέο «κούρεμα» χρέους, η Ελλάδα θα έχει καταγράψει οικτρή στασιμότητα για μία ολόκληρη 5ετία!

Σε κάθε περίπτωση, η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να αποκομίσει κάτι θετικό από τις προεκλογικές δηλώσεις του Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος μιλούσε για εξαιρετικά μεγάλη μείωση στον φορολογικό συντελεστή των επιχειρήσεων στις ΗΠΑ από το 35% σήμερα στο 15%.

Στην Ελλάδα, ο συντελεστής φορολογίας στις ελληνικές επιχειρήσεις ανέρχεται στο 29% σε σχέση με το 24,39%, που είναι ο μέσος όρος σε 34 χώρες του ΟΟΣΑ. Με άλλα λόγια, οι ελληνικές επιχειρήσεις υπερφορολογούνται. Τι θα συμβεί, λοιπόν, εάν προχωρήσουμε άμεσα στην εξομοίωση του ελληνικού φορολογικού συντελεστή των επιχειρήσεων με τον αντίστοιχο του ΟΟΣΑ;

Οικονομετρικές εκτιμήσεις του γράφοντος συμπεραίνουν ότι μια τέτοια φορολογική ελάφρυνση θα οδηγήσει σε αύξηση των επενδύσεων μόνο κατά μία ποσοστιαία μονάδα του ΑΕΠ (από το 9,5% του ΑΕΠ σήμερα στο 10,5% του ΑΕΠ το 2017). Με άλλα λόγια, η βελτίωση των επενδύσεων από μια τέτοια πολιτική θα είναι εξαιρετικά μικρή.

Ο λόγος απλός. Η αύξηση των επενδύσεων (με αποτέλεσμα τη μεγάλη αποκλιμάκωση της ανεργίας) θα προέλθει, ως επί το πλείστον, από τη βελτίωση του επενδυτικού/ πολιτικού ρίσκου (βλέπε spread), η επίδραση του οποίου στις ελληνικές επενδύσεις είναι μέχρι και πέντε φορές μεγαλύτερη από εκείνη του φορολογικού συντελεστή στις επιχειρήσεις.

O κ. Τσίπρας καλείται να επιταχύνει τις διαρθρωτικές αλλαγές, οι οποίες θα δώσουν το «πράσινο φως» στους διεθνούς οίκους αξιολόγησης να αναβαθμίσουν την πιστοληπτική μας ικανότητα έτσι ώστε να μειωθεί επιτέλους το ελληνικό spread. Ο Τραμπ, σε αντίθεση με τον Ελληνα πρωθυπουργό, δεν είχε (ούτε έχει) ανάγκη να μιλήσει για το αμερικανικό spread. Και τούτο, επειδή γνωρίζει ως επιτυχημένος επιχειρηματίας ότι ο δικός του προεκλογικός «λαϊκισμός» μάλλον γρήγορα θα «γυρίσει» σε ρεαλισμό μόλις αναλάβει το προεδρικό αξίωμα...

* Ο κ. Κώστας Μήλας είναι καθηγητής και πρόεδρος του Ερευνητικού Τομέα στο Τμήμα Οικονομικών, Χρηματοοικονομικών και Λογιστικής, University of Liverpool.

www.kathimerini.gr

Αυτό το κείμενο εκτυπώθηκε από το hellenicvoiceny.com, στη διεύθυνση
: http://www.hellenicvoiceny.com/index.php?option=com_content&task=view&id=10956&Itemid=33